Μεγάλη ψυχή, κακή διαχείριση και γκολ-κλοπή

Λογικά, βάσει φάσεων, θα έπρεπε να ολοκληρωθεί η τριπλή ανατροπή μέσα στο ίδιο παιχνίδι. Και αυτό γιατί ο ΠΑΟΚ όχι μόνο ισοφάρισε, αλλά είχε άλλες τρεις καθαρές φάσεις για να πετύχει το τέταρτο γκολ στα έξι λεπτά των καθυστερήσεων και βέβαια, είδαμε έναν τερματοφύλακα να κάνει μία τόσο μεγάλη απόκρουση για να στερήσει ένα υπεργκόλ του Γιάννη Κωνσταντέλια.

Ο ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο ήταν μέτριος, βρήκε απάντησε με το γκολ του Ντεσπόντοφ, προηγήθηκε με το γκολ του Βολιάκο και έδειχνε να ελέγχει την κατάσταση.

Η είσοδος του Καμαρά στο παιχνίδι, έφερε ανισσοροπία. Βέβαια το γκολ της ισοφάρισης ήρθε ένα φάουλ που ουδέποτε έκανε ο Αφρικανός. Και μετά πιάνουμε το θέμα οφσάιντ. Οι Βούλγαροι ισοφάρισαν σε φάση που σκοράρει ο εκτεθειμένος παίκτης που έκανε σκριν σε αμυντικό του ΠΑΟΚ βγάζοντάς τον από τη φάση. Μία φάση εύκολη θεωρητικά, που έχασε ο Ρουμάνος και οι συνεργάτες του.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο ΠΑΟΚ δέχτηκε και τρίτο γκολ σε φάση που ουσιαστικά ελευθερώνει το παιχνίδι τους ένα κακό διώξιμο του Καμαρά. Όμως ο ΠΑΟΚ δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα.

Ο Λουτσέσκου έριξε στη μάχη τον Μπιάνκο που βάσει εικόνας σεζόν – αλλά και σημερινού Μεϊτέ - έπρεπε να μπει νωρίτερα, ο Ιταλός ανέβασε τέμπο, ο Ντέλιας πήρε πρωτοβουλίες και τελικά ήταν αυτός που σέρβιρε στον Μύθου το παρθενικό ευρωπαϊκό του γκολ.

Ο μικρός έκανε και άλλη φάση από δύσκολη γωνία, ο Καμαρά έκανε το πιο ασθενές πλασέ χωρίς πίεση εντός περιοχής στην ιστορία του ποδοσφαίρου και ο Κένι δεν κατάφερε να βρει τον διάδρομο για να περάσει το σουτ που επιχείρησε.

Και ακολούθησε το μεγάλο τελείωμα του Ντέλια που βρήκε απάντηση. Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να κερδίσει, αλλά τα ατομικά λάθη για μία τέτοια αναμέτρηση ήταν πολλά.

Ο ΠΑΟΚ παραμένει στο παιχνίδι της πρόκρισης εννοείται, απλά θα πρέπει να ψάξει αποτέλεσμα απέναντι σε Μπέτις και Λυών. Όχι κάτι εύκολο. Θέλει νίκη ή και δύο ισοπαλίες. Η ουσία είναι πως θα μπορούσε εύκολα να είναι συν τέσσερις βαθμούς αλλά δεν είναι.

Το θετικό είναι πως ο ΠΑΟΚ βρήκε τη δύναμη να παίξει ένα τέτοιο παιχνίδι παρά τις αντιξοότητες. Με τους Γιακουμάκη, Πέλκα, Μχαηλίδη, Λόβρεν και Σάστρε εκτός, με τους Ζίφκοβιτς – Τάισον επιβαρυμένους, με τον Κωνσταντέλια ανέτοιμο για 90λεπτό μετά τον τραυματισμό του, προφανώς και τα πράγματα δεν ήταν ευοίωνα.

Κι όμως, βρέθηκε ο τρόπος να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του, βρήκε τον ψυχισμό να το ανατρέψει μία και παραλίγο δεύτερη φορά.

Ήταν η πρώτη φορά που δεν μου άρεσε η διαχείριση του Ράζβαν. Βιαστικές αλλαγές ενώ η ομάδα έλεγχε την κατάσταση, επιμονή στον κακό Μεϊτέ για περισσότερη ώρα απ΄οσο έπρεπε, ενώ η εμπιστοσύνη που δείχνει στον Καμαρά μάλλον δεν επιστρέφετε από τον Αφρικανό.

Από την άλλη βέβαια, έχει να διαχειριστεί πολύ σύνθετες καταστάσεις, το ρόστερ έχει γίνει ρηχό με τις απουσίες, αναγκάζεται να ενεργοποιήσει Τσάλοφ ενώ είχε αποφασίσει το αντίθετο και γενικά παλεύει να κρατήσει την οργάνωση της ομάδας σε υψηλό επίπεδο για να βγάλει χωρίς σοβαρές – μη αναστρέψιμες – απώλειες μέχρι να αλλάξει ο χρόνος.

Η ομάδα θα γυρίσει Θεσσαλονίκη για να πάει να παίξει στον Ατρόμητο, όντας πολύ επιβαρυμένη. Λογικά ο Λόβρεν θα επιστρέψει, ο Ζίφκοβιτς θα έχει συνέλθει κάπως, ο Ντέλιας θα είναι έτοιμος για ενδεκάδα, όμως τα πάντα είναι στο όριο.