Unbroken

Έλαβε χώρα η περιβόητη συνέντευξη του Ερασιτέχνη. Σίγουρα σοφότερους δεν μας έκανε. Δεν ξέρω αν δίχασε αλλά συσπείρωσε κόσμο σε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό γύρω από τον Ιβάν Σαββίδη.

Αυτή την εποχή αν η ομάδα πετούσε θα προβλημάτιζε. Όσοι έχουμε παίξει επαγγελματικά κάποιο άθλημα το γνωρίζουμε ότι σταδιακά ανεβαίνει και η αντοχή και η δύναμη.

Σε μία χρονιά - σημείο αναφοράς για τον σύλλογο, δηλαδή στα 100 χρόνια ζωής του, οι ενέργειες που έγιναν την τελευταία εβδομάδα δεν τιμούν κανέναν και καταδεικνύουν ότι η ενότητα, η συσπείρωση και η συμπόρευση για να επιτευχθεί ο κοινός στόχος της Νέας Τούμπας αποτελεί θέμα δευτερευούσης σημασίας για ορισμένους.

Από χθες το πρωί ένα περίεργο συναίσθημα με τριγυρνούσε. Θύμισες του παρελθόντος, σκόρπιες σκέψεις, αναμνήσεις, εικόνες ζωντάνευαν μπροστά μου από την χρυσή δεκαετία του '90. Ήταν τότε που περιμέναμε ώρες ατελείωτες στην Εθνική Αμύνης για το μαγικό χαρτάκι, που μπαίναμε στο Παλέ και με ντου 3 ώρες πριν και μας χώριζε ένα σχοινί, που ξεκινούσαμε από δυτικά με τα πόδια...

Για αρχή να πούμε ότι η κατάκτηση του περσινού πρωταθλήματος του ΠΑΟΚ είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα! Δεν νομίζω να βρεθεί ομάδα στο μέλλον που θα κερδίσει 4 ντέρμπι σερί στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο σε πρωταθλήματα που έχουν πλέι οφ!

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Μια γιορτή ελπίδας, ψυχικής ανάτασης και αισιοδοξίας. Η χαρά που εκπορεύεται από τα παιδιά (ειδικά και για όσους έχουμε) δημιουργεί ένα κλίμα ευχάριστης και θετικής διάθεσης. Γινόμαστε και εμείς παιδιά.

Ήταν 31-3-2024 στη Λεωφόρο για τα Πλέι-Οφ όταν ο απίστευτος Βούλγαρος μας χάρισε ένα γκολ που έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένο στην μνήμη μας.