Ταξίδι στο φως

Καθημερινά χάι-φάιβ (Μπάνε, Κόρφας, Πέτζα, Σούλης), καμιά κουβέντα για τα παλιά, όλο νοσταλγία. Εξυπηρετούσαμε τις διοικήσεις σε άλλο κατάστημα επί της Λεωφόρου Νίκης. Διατηρούσα πάντα μία απόσταση. Ποτέ δεν άνοιξα κουβέντα παρόλη την καθημερινή μας τριβή. Ένιωθα άβολα με τη διοικητική αβεβαιότητα. Με ρωτούσαν φίλοι και γνωστοί: «Πες μας, μίλησες με τον τάδε; Είδες τον δείνα; Είπατε τίποτα;» Αν παρακολουθώ αγώνες της Ευρωλίγκας, τα Φάιναλ Φορ κ.λπ.

Ως πρώην καλαθοσφαιριστής, λέγανε, θα κάνω καμία ανάλυση τα plays, θα πω καμία στιχομυθία που διαμείφθηκε με παίκτες και παράγοντες, αλλά εις μάτην. «Δεν έχω ιδέα», τους απαντούσα, «ποιοι παίζουν στις ομάδες, ποιοι διεκδικούν Ευρωλίγκα, πού λάμβανε χώρα και πότε διεξαγόταν το Φάιναλ Φορ. Τίποτα δεν λέω, ένα γεια έχουμε», τους έλεγα. Με κοιτούσαν με έκπληξη και βλέμμα όλο απορία. «Για τον ΠΑΟΚ θα μας πεις τίποτα;» Ίδια η απάντηση. «Δεν έχω ιδέα ποιοι παίζουν στην ομάδα, ποιος είναι προπονητής» κ.λπ.

Φυσικά και γνώριζα όλους τους παίκτες της ομάδας από το 2002 ως σήμερα, μέχρι και τον φροντιστή, αλλά είχα ΑΡΝΗΣΗ. Δεν συμβιβαζόμουν να βλέπω αυτόν τον ΠΑΟΚ να μην διεκδικεί υψηλούς στόχους και διακρίσεις. Ειδικά εμείς που μεγαλώσαμε μαζί του τη δεκαετία του ’90, διανύοντας όλη την εφηβεία μας πλάι του (46 ετών ο περιγράφων). Στο γήπεδο πήγαινα περιστασιακά όπως και πολλοί της γενιάς μου, λόγω της θλίψης που είχα για το τμήμα, αλλά ντρέπομαι για αυτό. Έπρεπε να στηρίξουμε πιο πολύ, εκτός από την αγορά διαρκείας που παίρναμε και ας μην πηγαίναμε.

Πέτυχα τον Χατζόπουλο σε γνωστό Ιππικό Όμιλο και τον έβλεπα σχεδόν καθημερινά, όντας η αφεντιά μου υπεύθυνος στο μπαρ, και τις λίγες φορές που μιλήσαμε για τον ΠΑΟΚ κατάλαβα τι τρέλα κουβαλούσε!

Καλώς εννοούμενη, διότι μόνο ένας τρελός θα αναλάμβανε να επωμιστεί τέτοιο φορτίο στις πλάτες του! Και έβγαλε το κάρο από τη λάσπη με θυσία, αγώνες, στερήσεις.

Με τη διοίκηση Χατζόπουλου άναψε η σπίθα, και ενώ γνωρίζαμε ότι η ομάδα έχει ταβάνι, δίναμε το παρών στο γήπεδο με μεγάλη συχνότητα διότι κάτι καλό διαφαινόταν στον ορίζοντα…

Υπήρχε υγεία, όρεξη, διαφάνεια, σοβαρότητα. «Πρέπει να γίνει ο ΠΑΟΚ θελκτικός», λέγαμε, μήπως και κάποια μέρα η σπίθα γίνει φλόγα και παρουσιαστεί κάποιος ενδιαφερόμενος που θα δώσει όραμα και ελπίδα στο όνειρο του ’90…

Και έρχεται ο Μυστακίδης.

Γήπεδο Τούμπας, Ερασιτέχνης, Λιμάνι, με τον κόσμο επιφυλακτικό και δύσπιστο, μιας και δεν παρουσιάστηκε ιδανικά, θα λέγαμε, σε αυτόν. Αφήνω το παρασκήνιο στην άκρη. Αυτό που γνωρίζω καλά είναι ότι δεν συμβιβάζεται ο ίδιος με κάτι λιγότερο από την κορυφή! ΠΑΟΚ είναι και θα το δείξει!

Δεν γνωρίζω τι πλάνο υπάρχει για άμεση επιστροφή στην Ευρωλίγκα! Μέσω κατάκτησης EuroCup, μέσω wild card, μέσω του οικονομικού του μεγέθους…

Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ θα στελεχωθεί με άτομα ικανά, με τεχνογνωσία, διασυνδέσεις, που είναι ΠΑΟΚ!

Τι να πει κανείς για τον μεγάλο Βεζυρτζή, τον Πρόεδρο των Προέδρων, που πολεμούσε με τόξα και με βέλη και έκανε τον ΠΑΟΚ να μεσουρανεί μία δεκαετία κοντά απέναντι σε θεούς και δαίμονες…

Τι να πεις για τα ονόματα που ακούγονται! Γιαν Γιαν, Ευθύμης, Νικόλας κ.λπ. Όλοι καταλάβατε για ποιους γράφω, ειδικά οι 45+…

Θέλει υπομονή, επιμονή, πείσμα, θέληση, κουράγιο (διότι θα υπάρξουν και αστοχίες) και πολύ πολύ χρήμα, γιατί το μπάσκετ έχει και μεγάλη χασούρα και δεν έχει και τα προσδοκώμενα έσοδα σε σχέση με το ποδόσφαιρο.

Επίσης πρέπει να αντιμετωπίσεις και το κατεστημένο σε Ελλάδα και Ευρώπη, διότι υπάρχουν παγιωμένες καταστάσεις και κεκτημένα που πλέον τα αμφισβητείς ως ΠΑΟΚ!

Ελπίζουμε να ζήσουμε τον ΠΑΟΚ να διεκδικεί ξανά την κορυφή σε Ελλάδα και Ευρώπη και να σηκώσει κούπες!

Να μην συζητάμε πλέον για προσφυγές, πετρέλαιο που δεν είχε το Παλατάκι για προπόνηση, και αν θα βγουν οι διαιτητές να σφυρίξουν αν δεν πληρωθούν στο ημίχρονο!

Ελπίζουμε μετά από χρόνια να μην λέμε στα παιδιά μας και εγγόνια μας μόνο για έναν που σούταρε με ένα χέρι και για έναν άλλον που έπαιζε με ενέσεις και παπούτσια με μεγαλύτερο νούμερο!

Να μην λέμε για το τρίποντο του Πέτζα και τη στωικότητα του Σούλη!

Να μην αναπολούμε τη Ναντ, τη Γενεύη, τη Στεφανέλ, την Ταουγκρές και το καταραμένο Φάιναλ Φορ του 1993!

Να γράψουμε νέες σελίδες! Νέες εποποιίες! 26 χρόνια ήταν πολλά για τον κοιμώμενο γίγαντα…

Υ.Γ.1. Ο Μυστακίδης έχει 5 φορές περιουσία Κόκκινων και Πράσινων μαζί! Όποιον παίκτη θέλει τον παίρνει! Έχει τέτοια τρέλα; Δεν γνωρίζω. ΠΑΟΚ είναι. Εκεί όμως θα έχει τον Βεζυρτζή και το επιτελείο του να κρατάνε τη φλόγα αναμμένη, διότι μην λησμονούμε ότι όταν ο Βεζυρτζής σήκωνε Ευρωπαϊκά οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια…

Υ.Γ.2. Τι ευλογία ο ΠΑΟΚ να έχει στις τάξεις του 2 μεγιστάνες, που ο ένας θα παρασύρει τον άλλον σε υγιή ανταγωνισμό!

Μόνο κερδισμένος θα βγει ο ΠΑΟΚ μας!

Ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα, ούτε στα πιο ευφάνταστα σενάρια. Κάποιοι έθεσαν τα θεμέλια του μεγάλου ΠΑΟΚ, κάποιοι θυσιάστηκαν και κάποιοι δεν πρόλαβαν. Χαίρονται όμως και αυτοί με όλους εμάς όπου και αν βρίσκονται.

Ας το απολαύσουμε ενωμένοι, διότι είμαστε ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟΙ που ζούμε αυτές τις στιγμές σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ…