Όλοι αναρωτήθηκαμε αν η συνέντευξη τύπου που έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα θα αντέστρεφε το κλίμα. Είχαμε ενδοιασμούς και επιφυλάξεις για το πόσο χρηστικό θα ήταν να επικοινωνήσουμε τα ενδότερα της ομάδας προς τον έξω κόσμο.
"Ήρωας είναι αυτός που ενώ φοβάται όπως όλοι, συνεχίζει στις προκλήσεις που προκύπτουν στον διάβα του. Διαχειρίζεται τον φόβο και πράττει δίχως πανικό".
«…Και μια ωραία ημέρα, η θεά του ανέμου φιλά το πόδι του άνδρα και από εκείνο το φιλί γεννιέται το ποδοσφαιρικό είδωλο. Έρχεται στον κόσμο αγκαλιά με μια μπάλα. Μόλις μάθει να περπατά, ξέρει και να παίζει μπάλα. Τα πρώτα του χρόνια δίνει ζωή και χαρά στις αλάνες, παίζει ξέφρενα στις φτωχογειτονιές μέχρι να σκοτεινιάσει και να μη βλέπει πια την μπάλα και στα νεανικά του χρόνια ανοίγει τα φτερά του και τα γήπεδα πετούν μαζί του...
Κανέναν δεν εξέπληξε που δεν ανετράπη η πρωτοβάθμια απόφαση για την τιμωρία του Ραζβάν. Μάλωνε μόνος του και τιμωρήθηκε! Διαχρονικά η μόνη ομάδα που αντιστέκεται στις ορέξεις τους είναι ο Μεγάλος ΠΑΟΚ! Πάντα αυτός ήταν το κακό σπυρί, η γάγγραινα, το καρκίνωμα που έπρεπε να ξεριζωθεί!
Έχοντας διανύσει το 1/3 του Πρωταθλήματος μπορούμε να προβούμε σε ένα μίνι απολογισμό στηριζόμενοι σε νούμερα. Έχει ειπωθεί ότι η στατιστική είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις ψέματα. Αυτό στην περίπτωση του ΠΑΟΚ δεν επιβεβαιώνεται. Η θέση του ΠΑΟΚ στον βαθμολογικό πίνακα δεν αποτυπώνεται στις στατιστικές επιμέρους κατηγορίες.
Η ατμόσφαιρα γύρω από το γήπεδο πριν την έναρξη του ματς ήταν περίεργη. Διασταυρώνονται τα βλέμματα των οπαδών πριν τα παιχνίδια και αφουγκράζεσαι σε αυτά τον παλμό, την φλόγα, την δίψα, την αυτοπεποίθηση. Χθες στις κερκίδες υπήρχε ένα μούδιασμα, μια υποτονοτικότητα που γιγαντώθηκε και με την παρουσία της ομάδας στο 1ο ημίχρονο.
"Πρώτα σε αγνοούν. Μετά σε γελοιοποιούν. Κατόπιν σε πολεμούν. Στο τέλος νικάς."
H έκρηξη προηγείται του ωστικού κύματος. Έτσι και η φήμη προηγείται του ονόματος. Ντέγιαν Λόβρεν λοιπόν. Ένας παίκτης παγκόσμιας κλάσης.
Κάποιοι παίκτες είναι η προέκταση του οπάδου μέσα στο γήπεδο. Εγώ την βρήκα στο πρόσωπο του El Loco. Δεν υπάρχει παίκτης που να ταυτίστηκα τόσο πολύ μαζί του. Δεν είναι τυχαίο ίσως που η μόνη φανέλα (από τις πολλές) που έχω με όνομα στην πλάτη φέρει το όνομα του. Ένα όνομα που έγινε συνώνυμο του ασίγαστου πάθους, της αυταπάρνησης, της νοοτροπίας πρωταθλητή, της άσβεστης φλόγας για διάκριση, της ακόρεστης δίψας για κατάκτηση τίτλων.
Με αφορμή την σπίθα που άναψε στο τμήμα μπάσκετ (με αυτό το περιορισμένο μπάτζετ φέτος, αλλά με έναν προπονητή που φαίνεται γνώστης του αντικειμένου), μου γεννήθηκε η επιθυμία να κάνω μια αναφορά στο ένδοξο παρελθόν μας στο άθλημα που μας μεγάλωσε με περηφάνια την δεκαετία του 1990 όταν το ποδοσφαιρικό τμήμα παρέπαιε αγωνιστικά.
