Βούλγαρος βασιλιάς, Ρουμάνος σαμποτέρ και ο βαρύς ρωσικός χειμώνας

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν σε ένα ιερό τέρας της έβδομης τέχνης, τον Ρόμπερτ ντε Νίρο.

Κάπως έτσι θα τα αφουγκράστηκε ο δικός μας Δέσποτας, πατώντας το χορτάρι της Χουβεφάρμα Αρένα, εκεί όπου μεγαλούργησε (39 γκολ και 55 ασίστ), αγαπήθηκε και αποθεώθηκε και ως αρχηγός της ομάδας.

Το πρώτο μούδιασμα, το μείγμα συναισθημάτων που τον διακατείχε, έντονων και αντικρουόμενων, η ανάκληση αναμνήσεων, η αίσθηση χρονικής μετατόπισης — όλα φάνταζαν φυσιολογικά.

Πάντα η επιστροφή σε έναν τόπο πυροδοτεί έντονα και βαθιά την ανθρώπινη μνήμη.

Η συνειδητοποίηση ότι το παρελθόν έχει περάσει ανεπιστρεπτί σε προσγειώνει στην πραγματική διάσταση.

Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η αποφασιστικότητα που επέδειξε ο Δέσποτας στο χθεσινό παιχνίδι, όντας ο πρώτος παίκτης του γηπέδου!

Γνώριζε κάθε του σπιθαμή! Καθόλου τυχαίο το πώς έβαζε το σώμα του στη διεκδίκηση, πώς έστελνε την μπάλα συστημένη στους συμπαίκτες του, πώς σκόραρε με εξωτερικό φάλτσο εν κινήσει το γκολ της ισοφάρισης — ένα αμάγαλμα ομορφιάς και αρμονίας…

Δυστυχώς, κάπου εκεί εμφανίστηκε ο Ρουμάνος με τη σφυρίχτρα και ναρκοθέτησε το πεδίο της μάχης, καθιστώντας ανήμπορους να αντιδράσουν τους παίκτες του ΠΑΟΚ.

Σαφώς και μία αποστολή, για να έχει επιτυχία, πρέπει να έχει και έξωθεν βοήθεια, και έτσι ολοκληρώθηκε το ‘‘έργο’’ με τη συμβολή μονάδων υποστήριξης (VAR)…

Αν συνυπολογιστεί η αδυναμία μας στο ψηλό παιχνίδι από την αρχή της σεζόν μαζί με την αδυναμία αναχαίτισης στο αριστερό μας άκρο, επήλθε το μοιραίο…

Όμως ο μικρός μάγος δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα. Ανέλαβε την μπαγκέτα ανατροπής και, δείχνοντας κάποια ψήγματα ποιότητας αφού ακόμα είναι ανέτοιμος, σέρβιρε το γκολ της ισοφάρισης. Ένα μυθικό γκολ…

Αν δε στα χασομέρια πετύχαινε και το βολ πλανέ, θα γινόταν σήμα εκπομπής, αλλά ο αντίπαλος κίπερ με τα χιλιοτραγουδισμένα ‘‘ακροδάχτυλα’’ είχε διαφορετική γνώμη. Κάτι έπρεπε να έχει να λέει και αυτός μετά από χρόνια στα εγγόνια του…

Και κλείνοντας, σκέφτηκα ότι εκτός από την αείμνηστη Μπέλλου, άλλη Σωτηρία δεν θυμάμαι…

Διότι, εκτός από τις ρουμάνικες νάρκες, έχουμε και τις ρώσικες, τις χειμερινές, που για εμάς δείχνουν να μην έχουν τέλος…

Η προκλητικότητα που επιδεικνύει η φανέλα με το 9 είναι στα όρια ισχαιμικού επεισοδίου!

Η ενέργεια, λένε, είναι πολύτιμη για να ξοδεύεται για ένα άτομο που δείχνει να μην νοιάζεται ή είναι αδιάφορο.

Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν θυμώνεις με τον αδιάφορο, αλλά τον αποδέχεσαι και τον απομακρύνεις. Αυτός ούτε προσποιείται ότι νοιάζεται…

Είναι δυνατόν να σουτάρεις έτσι στο 11ο λεπτό και στο 2ο ημίχρονο, σε μία χαρακτηριστική φάση μετά από προτροπή του Δεσπότη να σου δείχνει πού να κινηθείς…

Κρίμα για την ομάδα, αλλά και για τον ίδιο. Κρίμα για τον ιδιοκτήτη που έκλεισε δια ζώσης τη μεταγραφή (αν αληθεύουν οι φήμες)…

Ο Λουτσέσκου προσπαθεί να έχει φρέσκο τον Μύθου, πιστεύω, όσο θα λείπει ο Γιακούμ και γι’ αυτό συνεχίζει να χρησιμοποιεί τον Ρώσο ‘‘κίλερ’’ στο ροτέισον…

Υ.Γ. 1. Να έρθει με το καλό ο Ζαφείρης και το φορ κλάσης. Χρειάζεται ένα στόπερ ηγετικό και ίσως ένα αριστερό μπακ…

Υ.Γ. 2. Είμαι περίεργος να δω τι θα σκαρφιστούν την Κυριακή να μας απομακρύνουν από την κορυφή. Βέβαια, δεν θα είναι εύκολο γιατί ο μικρός Πρίγκιπας επέστρεψε και το απρόβλεπτο δεν ελέγχεται! Ντέλια, ξέρεις εσύ…