O ΠΑΟΚ σηκώνει το 2ο πρωτάθλημα!

Μοναδική η ατμόσφαιρα που επικρατούσε από νωρίς εκείνη την Κυριακή. Ο αέρας "μύριζε αυτό το κάτι διαφορετικό" που μόνο όσοι το ζήσαμε από κοντά μπορούμε να το περιγράψουμε. Ο ΠΑΟΚ, εννιά χρόνια μετά την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος, κατάφερνε να στεφθεί  και πάλι πρωταθλητής.

Η ομάδα του Βάλτερ Σκότσικ άφησε πίσω της στην τελική βαθμολογία  τον κάτοχο του νταμπλ της περασμένης σεζόν Παναθηναϊκό (ο οποίος σημειωτέον εκείνη τη χρονιά είχε φτάσει στους "4" του Πρωταθλητριών), αλλά και τους άλλους δύο φιλόδοξους μνηστήρες του τέως ΠΟΚ.

Ο "Δικέφαλος" μετά τις πρώτες αγωνιστικές πήρε κεφάλι στη βαθμολογία και κατακτώντας τη μια νίκη μετά την άλλη δεν άφηνε και πολλά περιθώρια στους διώκτες του για να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο.

Αν και η λήξη της προηγούμενης  σεζόν 1983-1984, σήμανε το τέλος της καριέρας σημαντικών παικτών (Κούδας, Γκουερίνο, Αποστολίδης, Γεωργόπουλος, Πέλλιος και Φορτούλα), οι αντικαταστάτες τους αποδείχτηκαν εξαιρετικές επιλογές. 

Ήρθαν στην Τούμπα και βοήθησαν στην πραγματοποίηση του ονείρου, ο Ράντε Πάπριτσα, ο Τέλης Καρασαββίδης, ο Λάκης Στεργιούδας,  ο Νίκος Λιάκος, ο Μιχάλης Ιορδανίδης, ο Μπάμπης Σπανοσωτηρόπουλος (οι τέσσερις τελευταίοι ήρθαν το Δεκέμβρη) και μαζί με την παλιά φουρνιά, δημιούργησαν ένα πολύ δεμένο σύνολο.

Και όταν μιλάμε για παλιά φουρνιά αναφερόμαστε στον Τάκη Παντέλη, τον Χάρη Μπανιώτη, τον Κώστα Ιωσηφίδη, τον Απόστολο Τσουρέλα, τον Ιβάν Γιούρισιτς, τον  Θωμά Σίγγα, που σήκωσαν το βάρος της άμυνας, τον Γιώργο Σκαρτάδο (μεγάλο πρωτάθλημα ο Ροδίτης), τον Νίκο Αλαβάντα, τον  Βασίλη Βασιλάκο, τον  Γιάννη Δαμανάκη, τον Κώστα Μαλιούφα, τον Σωτήρη Μαυρομάτη, τον Γιάννη Ψαρρά (έπαιξε λίγα ματς εξαιτίας σοβαρού τραυμαστισμού) στο χώρο της μεσαίας γραμμής και τον Γιώργο Κωστίκο, τον Χρήστο Δημόπουλο, και τον Κυριάκο Αλεξανδρίδη να επιφορτίζονται μαζί φυσικά με τον Πάπριστα, το έργο του τινάγματος των πλεχτών...

Το ρόστερ της ομάδας ήταν σχετικά μικρό και ήρθαν παιχνίδια στα οποία παρατάχτηκε με πολλές απουσίες (λόγω τιμωριών και καρτών). Αυτό όμως που δεν άλλαξε, ήταν η σταθερότητά και η ικανότητά  της να παίρνει νίκες. Άλλωστε ο "Δικέφαλος" σε όλη τη χρονιά έφυγε ηττημένος από κάποιο γήπεδο μόνο τρεις φορές!

Διατηρήθηκε το αήττητο στην Τούμπα και ο τίτλος με όλα αυτά τα δεδομένα ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο... Μάλιστα εξασφαλίστηκε την προτελευταία αγωνιστική, όταν στη Ν. Σμύρνη ο ΠΑΟΚ έφερε ισοπαλία με τον Πανιώνιο, κάτι που σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ, σήμαινε ... τίτλο!

Έτσι φτάσαμε στην τελευταία αγωνιστική, με τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ να υποδέχεται τον Παναθηναϊκό στην φιέστα που είχε στηθεί στην κατάμεστη Τούμπα. Επικρατούσε πολύ μεγάλη ζέστη (στα όρια του καύσωνα) εκείνη τη μέρα στη Θεσσαλονίκη, αλλά πιστέψτε μας κανείς δε τη λογάριαζε.

Όλοι περιμέναν τη μεγάλη στιγμή. Κεντρικοί δρόμοι της πόλης ήταν στολισμένοι από πολύ νωρίς με ασπρόμαυρα μπαλόνια και λάβαρα της ομάδας. Η εθνική οδός στέναζε από τα καραβάνια των ΠΑΟΚτσήδων που έρχονταν από τις γύρω πόλεις για να δουν από κοντά την κούπα...

Και η στιγμή ήρθε το απόγευμα εκείνης της Κυριακής. Χιλιάδες σημαίες μαζί  με τα ουρανομήκη συνθήματα του κόσμου,  δημιούργησαν ένα καταπληκτικό σκηνικό που χαράχτηκε στη μνήμη όλων όσων βρεθήκαμε στο Ναό.

Ο κόσμος της ομάδας, διψασμένος για τίτλο, δεν περίμενε αυτό το παιχνίδι για να δώσει βροντερό παρών, αλλά γέμιζε σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς την Τούμπα, έχοντας ένα μέσο όρο 22.532 εισιτηρίων ανά αγώνα.

Θυμόμαστε τον ασπρόμαυρο διάδρομο που έστρωσαν οι συνδεσμίτες των Αμπελόκηπων,  τον οποίον πάτησαν στις 5:00 όταν μπήκαν στο γήπεδο οι παίκτες μας. Ο Λαυρέντης είχε έρθει από το Ηράκλειο να παίξει τρομπέτα και στο άκουσμά της οι εξέδρες πήραν φωτιά!

Θυμόμαστε το ελικόπτερο γνωστής εταιρείας οδικής βοήθειας να ρίχνει την μπάλα με την οποία ξεκίνησε το παιχνίδι, καθώς επίσης και κοπέλες ντυμένες στα ασπρόμαυρα να στεφανώνουν τους παίκτες του ΠΑΟΚ λίγο πριν την έναρξη του παιχνιδιού!

Όταν ο τότε υπουργός εμπορίου έδωσε το κύπελλο στο Κώστα Ιωσηφίδη, η Τούμπα σείστηκε από χαρά και ενθουσιασμό. Ένας ένα το σήκωσαν οι παίκτες του Σκότσικ, εισπράττοντας ο καθένας μερίδιο αποθέωσης. Τελευταίοι το πήραν στα χέρια τους ο Mπλάντεν Φούρτουλα και ο Γιώργος Κούδας (αν και δεν ήταν εν ενεργεία πλέον), για να ακολουθήσει ο γύρος του θριάμβου...

Κανείς δε νοιαζόταν για το αποτέλεσμα του τελευταίου αγώνα (για την ιστορία και μόνο έληξε 1-1).

Πραγματικά μεγάλες ΠΑΟΚτσήδικες στιγμές, που περιμένουμε να τις δούμε και πάλι για να μπορέσουν να τις ζήσουν από κοντά και οι νεότεροι!