Ας πάρουμε τα πράματα με τη σειρά:
Το ημερολόγιο έγραφε 5/5/1971 και ο ΠΑΟΚ υποδεχόταν στα πλαίσια του κυπέλλου Ελλάδας στην Τούμπα τον βάζελο, που σε λίγες μέρες θα αντιμετώπιζε στο Γουέμπλεϋ τον Άγιαξ, στον τελικό του Πρωταθλητριών Ευρώπης.
Σε εκείνο το ματς του Κυπέλλου, όταν οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν στο 56΄ με 0-2 (με τέρματα των Δομάζου και Τομαρά), πίστεψαν ότι η πρόκριση είχε κριθεί και τα εναπομείναντα λεπτά θα ήταν διαδικαστικά. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο.
58ο λεπτό: Ο Σούρπης με κεφαλιά σκοράρει σε βάρος της ομάδας του, ενώ τη φάση παρακολουθούν οι Σαράφης, Ελευθεράκης, Κωνσταντίνου, με διαφορετικά συναισθήματα!
Στο 56΄ο Σαράφης μειώνει σε 1-2, στο 58΄ο Παρίδης σεντράρει και ο ... Σούρπης με αυτογκόλ ισοφαρίζει και στο 61΄ η Τούμπα απειλείται με κατεδάφιση την ώρα που ο Μητσάρας κάνει το 3-2. Απίστευτη ανατροπή μέσα σε μόλις 5 λεπτά, με τον κόσμο να πανηγυρίζει στις εξέδρες κυριολεκτικά εκστασιασμένος...
Κορυφαίοι του ΠΑΟΚ οι Ασλανίδης, Παρίδης, Τερζανίδης, Σαράφης, χωρίς να υστερήσουν όσοι αγωνίστηκαν...
Οι συνθέσεις των ομάδων:
ΠΑΟΚ: Χατζηιωάννου, Γούναρης, Φουντουκίδης, Χατζηαντωνίου, Παπαδόπουλος, Λάζος (46' Μπέλλης), Παρίδης, Σαράφης, Τερζανίδης, Μαντζουράκης (68' Σταυρίδης), Ασλανίδης
βάζελος: Κωνσταντίνου, Τομαράς, Καψής, Σούρπης, Βλάχος, Ελευθεράκης, Καμάρας, Δομάζος, Γραμμός, Αντωνιάδης, Φυλακούρης
Ο τότε προπονητής του βάζελου, ο Ούγγρος Φέρεντς Πούσκας, εκείνη τη μέρα δεν ήταν στην Τούμπα, μιας και κατασκόπευε τον Άγιαξ. Μαθαίνοντας τα νέα, ξέσπασε στον βοηθό του και υπεύθυνο για το κοουτσάρισμα της ομάδας στο ματς της Τούμπας, μη θέλοντας να πιστέψει τον τρόπο που χάθηκε το ματς: «Εγώ δεν θα έχανα ποτέ έτσι...».
Ένα μήνα, λοιπόν, αργότερα, σαν σήμερα στις 6/6, και πάλι στην Τούμπα, ΠΑΟΚ και βάζελος συναντήθηκαν αυτή τη φορά για το Πρωτάθλημα. Με δυο γκολ του Αντωνιάδη, ο βάζελος προηγήθηκε και πάλι με 0-2 μέχρι τα μισά του δευτέρου ημιχρόνου.
Η εξέλιξη όμως ήταν ίδια και απαράλλακτη με το ματς του Κυπέλλου: 1-2 από τον Ασλανίδη στο 66' και δύο γκολ από τον Σταυρίδη, που είχε μπει λίγο νωρίτερα ως αλλαγή. Με το ματς αυτό λύθηκε και η απορία του Πούσκας για το πώς είναι δυνατόν να χάσεις ένα ματς από 0-2 μέσα σε μισό ημίχρονο...
Μέσα σε ένα μήνα οι φιλοξενούμενοι είχαν χάσει 2 ματς στη Θεσσαλονίκη με το ίδιο σκορ και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: με την απόλυτη ανατροπή από 0-2 σε 3-2 ! Είναι ακόμα χαρακτηριστικό ότι ο ΠΑΟΚ αγωνίστηκε στο παιχνίδι του Πρωταθλήματος με μεγάλες ελλείψεις (Γούναρης, Φουντουκίδης, Τερζανίδης και Παρίδης προφυλάχθηκαν εν όψει του τελικού του κυπέλλου με τον γάβρο που πραγματοποιήθηκε τρεις ημέρες αργότερα) ενώ ο βάζελος αγωνίστηκε με την ίδια ακριβώς 11άδα που παρατάχτηκε στον τελικό του Λονδίνου...
Οι συνθέσεις:
ΠΑΟΚ: Σαββουλίδης (46' Χριστοδούλου), Βέργος, Μπέλλης, Παπαδόπουλος, Χατζηαντωνίου, Σαράφης, Κούδας, Λάζος, Ασλανίδης, Μαντζουράκης, Πουλασιχίδης (66' Σταυρίδης)
βάζελος: Οικονομόπουλος, Τομαράς, Καψής, Σούρπης, Βλάχος, Καμάρας, Ελευθεράκης, Δομάζος, Γονιός (10' Γραμμός), Αντωνιάδης (71' Δεληγιαννίδης), Φυλακούρης
HEADER
Η μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του '70 είχε ήδη γεννηθεί. Ειδικά μετά από αυτές τις επικές ανατροπές, όλοι είχαν αρχίσει να αντιλαμβάνονται σιγά-σιγά ότι η ομάδα με τις ασπρόμαυρες ρίγες είναι έτοιμη να σαρώσει τους τίτλους και τα τρόπαια της εποχής εκείνης. Ο Βασίλης Σεργιαννίδης, ο Γιώργος Παντελάκης και γενικά η διοίκηση εκείνη έχτισαν τη μεγαλύτερη ομάδα που πέρασε ποτέ από τη Ελλάδα.
Αλλά φυσικά διέπρεψε η σαπίλα και η παράγκα. Αντί για 5 πρωταθλήματα και 5 κύπελλα - ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ - μας άφησαν να πάρουμε 1 τίτλο και 2 μόνο κύπελλα !
Στις 6/6/71 λοιπόν ήταν η πρώτη φορά που με πήγε στην Τούμπα ο νουνός μου. Θυμάμαι πάντα το ματς , την ανατροπή και τους πανυγηρισμούς μετά το τέλος έξω από το γήπεδο, αλλά δεν θυμόμουνα την ημερομηνία.
Μετά από τέτοιες στιγμές ότι και να ήσουνα γινόσουνα ΠΑΟΚτσής. Πιστεύω ότι οι δύο συγκεκριμένες εμφανίσεις ήταν από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του ΠΑΟΚ.
Απολαυστική ιστορική αναδρομή.
Μού θυμίζει αρκετά την ανατροπή στο 3-2 επί της ΑΕΚ στην Τούμπα το 2004, αποτέλεσμα που ουσιαστικά σφράγισε την κατάληψη της 3ης θέσης στο πρωτάθλημα.
Να συμπληρώσω κι εγώ, οτι κάναμε και με την κούλα σχεδόν την ίδια ανατροπή , αν θυμάμαι καλά και με το ίδιο σκορ το 3-2.
Μετά απο αυτά τα αποτελέσματα έμεινε αυτό το γεγονός σαν πεντάλεπτο του Σάννον.
Στον τελικό του κυπέλλου, ενώ περιμέναμε όλοι να νικήσουμε, χάσαμε με 3-1 απο τους λωποδύτες, σε ένα πολύ μα πολύ περίεργο παιχνίδι και την λέξι περίεργο την βάζω σε εισαγωγικά, γιατί τότε ακούστηκαν πολλά για τον μακαρίτη τον Φουντουκίδη. Φυσικά δεν βγήκε τίποτα προς τα έξω, γι αυτό με κάθε επιφύλαξη. Αυτά για τους νεώτερους.
Ο πραγματικός διάλογος μεταξύ Πούσκας και Γαβρήλου Γαζή (αυτός ήταν ο βοηθός του) ήταν:
"Πώς έγινε αυτό, ρε μ..." (μετά τον 1ο αγώνα)
Όταν στον 2ο αγώνα μπήκε το 3ο γκολ, ο Γαζής (με χαμόγελο !!! παρά το στραπάτσο)
λέει στον Πούσκας: " Μίστερ...ΕΤΣΙ έγινε"
Μερικές παρατηρήσεις: Στον αγώνα πρωταθλήματος τα 3 γκολ μπήκαν ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ σε 3 λεπτά (γκολ-σέντρα-γκολ-σέντρα-γκολ). Το δεύτερο όμως (99%) ήταν αυτογκόλ σε λάθος γύρισμα από πίεση των επιθετικών μας!
Έχω μια αμφιβολία: Στο παιχνίδι του κυπέλλου ήμουν στο γήπεδο (μικρό παιδί), ενώ του πρωταθλήματος τα άκουσα στο ραδιόφωνο. Θυμάμαι ότι είχε προηγηθεί το παιχνίδι πρωταθλήματος, γιατί παρότι χάναμε(στο κύπελλο) ξανά 0-2, έλεγα στον πατέρα μου (με την αισιοδοξία του μικρού παιδιού): "θα δεις, θα βάλουμε πάλι 3 γκολ"!!!). Ας το τσεκάρει κάποιος κι ας διορθώσει ή εμένα ή το κείμενο (όχι ότι αλλάζει κάτι επί της ουσίας).
Εξάλλου θυμάμαι σαν χτες, ένα παλικάρι , μετά το τέλος του ματς να τραγουδάει (πάνω στη μελωδία ενός λαϊκού σουξέ του Γαβαλά):
"Δυο τριάρες μες στην Τούμπα, τάμπα-τούμπα, τάμπα- τούμπα".
Για την ιστορία, πράγματι και ο ημιτελικός με την ΑΕΚ έληξε 3-2 με την ίδια ανατροπή, στο μισό β' ημίχρονο !!!
Α,ρε, ΠΑΟΚΑΡΑ, τι στιγμές μας έχεις χαρίσει!!!!!!!!
Μεταφέρω μαρτυρία διοικητικού παράγοντα του βάζελου εκείνης της εποχής (δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομα). "Ο Πούσκας τρελαίνονταν με τον ΠΑΟΚ και σε κάθε ευκαιρία έρχονταν στην Τούμπα ινκόγκνιτο (τότε η ομάδα σχεδόν κάθε Τετάρτη έπαιζε φιλικά) για να τον βλέπει". Έλεγε, δε, στον εν λόγω παράγοντα : " Με τρελαίνουν, δεν ΤΟ πιστεύω ΑΥΤΟ που βλέπω"!!!
Μην ξεχνάμε πως ο ίδιος είχε κάνει την -εξωφρενική- πρόταση στην τότε "κυβέρνηση" γίνει νόμος για μετεγγραφές 40 ημερών (!), ώστε να πάει στο Γουέμπλεϋ με τον Κούδα και τον Σαράφη(!!!) όπου, κατά γραπτή δήλωση του: " Μ'αυτούς τους δυο ΠΑΙΧΤΑΡΑΔΕΣ, δεν θά 'χανα το κύπελλο"!!!
Θυμαμαι μικρος ημουνα να μου αφηγειτε με θερμη ο συγχωρεμενος ο πατερας μου αυτα τα δυο ματς και καθομουνα με θαυμασμο και τον ακουγα για το ποσο μεγαλη ομαδα που ειμασταν.
η επιστροφή του μεγαλύτερου έλληνα ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, αυτών που πέρασαν και αυτών που θα έρθουν ακόμη κι' όταν ο μέγας άσος και όλοι εμείς θα έχουμε φύγει από τη ζώη, έδωσε την έμπνευση να χτιστεί γύρω από τον ίδιο μια υπερομάδα με όλους τους μεγάλους άσους του Βορρά.Η ομάδα αυτή άφησε εποχή, κι έμεινε χαραγμένη στη μνήμη των φιλάθλων, ότι υπήρξε το πιο τεχνικό σύνολο που πέρασε ποτέ από τη χώρα. Ο ΠΑΟΚ της 10ετίας του 1970 είναι ο ΗΘΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΟΛΗΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΕΠΟΧΗΣ! Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΔΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΙΧΤΗΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΘΕ 1000 ΧΡΟΝΙΑ!!! έγινα και είμαι ΠΑΟΚτσής λόγω του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΥΔΑ, και δεν είμαι μόνο εγώ!
Μετά από 43 χρόνια σας δίνω την περιγραφή των ανατροπών από την θεσσαλονικώτικη καμόρα:
"..ο ΠΑΟΚ είδε τον χάρο με τα μάτια του. Παιδαριώδη λάθη στην άμυνα και ανοργανωσιά και δυσλειτουργία στο κέντρο, δείγμα ασόβαρης προπονητικής παρουσίας, επέτρεψε στον αντίπαλο να προηγηθεί. Τελικά με αρκετή τύχη ο δικέφαλος γύρισε τα παιχνίδια, αυτό όμως δεν πρέπει να αποτελέσει σημείο ευφορίας αλλά προβληματισμού για τις κτυπητές αδυναμίες της ομάδος, δείγμα του ελλιπούς προγραμματισμού, ανυπαρξίας σχεδιασμού και μέτριου ρόστερ. Το Νο 10 δεν έκανε κάτι ιδιαίτερο, απλά έπαιξε αυτό που ξέρει.Να σημειώσουμε ότι και ο αντίπαλος είχε το μυαλό του στον τελικό....."
RSS