Αδυναμίες αλλά και αστείρευτα ψυχικά αποθέματα

Ξεκινώ με τα δεδομένα. Ο ΠΑΟΚ σε δυο διαδοχικά ευρωπαϊκά ματς στα μέτρα του, δεν πήρε την μια νίκη που θα του είχε εξασφάλιση την πρόκριση στα νοκ-άουτ άουτ του Europa League. Ούτε η Μπραν, ούτε η Λουντογκόρετς είναι καλύτερες ομάδες από τον Δικέφαλο, ούτε το μίνιμουμ μιας νίκης ήταν υπερβολική απαίτηση, όταν μάλιστα ο ΠΑΟΚ δεν πήρε και το άλλο “υποχρεωτικό” ματς νίκης, στην πρεμιέρα απέναντι στην Μακάμπι Τελ Αβίβ.

Οι 9 βαθμοί που έχουν συγκεντρώσει οι “ασπρόμαυροι” είναι λίγοι για μια ομάδα που κατάφερε ένα εντυπωσιακό διπλό στη Λιλ. Δεν εξαργυρώνει την μεγάλη εμφάνιση και μεγάλη νίκη, με άνετη πορεία προς τους 16, στόχος που ήταν πια ρεαλιστικός και εφικτός. Και μάλιστα ίσως χρειάζεται βαθμό ή βαθμούς (ίσως και όχι) απέναντι σε δυο από τα φαβορί του θεσμού, την Μπέτις και τη Λυόν.

Ωστόσο, είμαστε όλοι πια αρκετά έμπειροι για να ξέρουμε ότι σ΄αυτό το επίπεδο καμία ομάδα δεν βρίσκεται τυχαία. Όλοι μπορούν να κερδίσουν όλους και η “έπαρση” για υποχρεωτικές νίκες δεν δικαιολογείται για καμία ελληνική ομάδα. Και πολύ περισσότερο αν αυτές διεκδικούνται με το “όνομα” και όχι με το μάξιμουμ προσπάθειας.

Με δεδομένα τα παραπάνω, μια ισοπαλία εκτός έδρας στην φάση των ομίλων, δεν μπορεί να θεωρηθεί κακό αποτέλεσμα. Πόσω μάλλον όταν μπορεί ήδη να έχει εξασφαλίσει πέρασμα στα νοκ-άουτ σουτ. Ακόμη περισσότερο αν έχει επιτευχθεί με γκολ σε “νεκρό χρόνο”! Επιπλέον όταν για λόγους τραυματισμών ή διαχείρισης, έπρεπε να παρουσιαστεί χωρίς 3 στους 4 βασικούς της επιθετικής του γραμμής και με μόνο παρόντα τον μεγαλύτερο σε ηλικία εξ αυτών, τον Τάισον. Και όταν πρέπει να επιστρέψεις δυο φορές στο σκορ.

Όλα τα παραπάνω, δείχνουν τα θετικά της βραδιάς για τον ΠΑΟΚ. Όμως, πρέπει να είμαστε σωστοί και στην κριτική μας για ό,τι δεν δούλεψε. Το βασικό ήταν ότι στην προσπάθεια του να κρατήσει ισορροπίες, ο Λουτσέσκου προδώθηκε ακόμη μια φορά και από τον Τσάλοφ και από τον κακό φέτος Κάμαρα. Ο πρώτος ως βασικός δεν μπήκε ποτέ στο παιχνίδι και ο δεύτερος μπήκε για να συμμαζέψει το κέντρο (Μεϊτέ και Οζντόεφ δεν ήταν καλοί χθες) και έφερε μεγαλύτερη πλημμύρα.

Επίσης μια ομάδα με την εμπειρία του ΠΑΟΚ, είναι αδιανότητο να χάνει τόσο εύκολα το προβάδισμα του 2-1 σε ματς που το γύρισε ίσως και κόντρα στη ροή του. Ούτε είναι δυνατόν να περιμένει πάντα τις επινοήσεις του Ντέλια (ο γκολκιπερ της Λουντογκόρετς του στέρησε το δικαίωμα να πετύχει το γκολ της χρονιάς στο Europa League), όταν είναι μπλοκαρισμένη. Ο Καμαρά χάνει δυο αδιανόητες ευκαιρίες, έστω κι αν από την εικόνα του αγώνα φάνηκε ότι ο Μπιάνκο είχε μεγαλύτερη φρεσκάδα και διαύγεια και θα έπρεπε να μπει εκείνος νωρίτερα και ο Κάμαρα ίσως πιο μετά.

Σε κάθε περίπτωση, ο ΠΑΟΚ έβαλε δύσκολα στον εαυτό του και περισσότερες δυσχέρειες στη διαχείριση του Γενάρη. Γι αυτό είναι σημαντικό οι όποιες μεταγραφές κρίνουν οι υπεύθυνοι ότι χρειάζονται, να γίνουν άμεσα. Να έχουν ανάσες ο Μεϊτέ (ο Ζαφείρης που εντάσσεται στο γκρουπ δεν θα έχει δικαίωμα συμμετοχής στους αγώνες με τη Μπέτις και τη Λυών) ο Γιακουμάκης, ο Κετζιόρα, ο Μπάμπα και όλοι όσοι θα χρειαστεί να διεκδικήσουν την απαραίτητη πρόκριση, στα τελευταία δυο ματς της League Phase. Θα είναι κρίμα να μην τα καταφέρει ο ΠΑΟΚ στην αυγή των 100 του χρόνων, από αποτελέσματα σαν το χθεσινό.

Αυτό που κρατώ είναι τα αστείρευτα ψυχικά αποθέματα της ομάδας στο φινάλε του αγώνα, καθώς δεν αρκέστηκε στο βαθμό του 3-3 αλλά, πίεσε ασφυκτικά τους γηπεδούχους για ένα 4ο γκολ.

Οφείλω να τονίσω πως καθοριστικό ρόλο στην ισοφάριση των Βούλγαρων, έπαιξαν τα διαιτητικά λάθη. Αρχικά το ανύπαρκτο φάουλ σε βάρος του Καμαρά από τον διαιτητή και στη συνέχεια το οφ σαιντ που δεν είδαν στο VAR. Δύο συμπτώσεις σε βάζουν σε σκέψεις. Το κρατάμε και προχωράμε.