Ο ΠΑΟΚ με τα σκαμπανεβάσματα και η παράγκα που είναι ακόμη εδώ!

Το μενού είχε χέρια, κλωτσιές, αυτοαφαιρούμενα παπούτσια, χέρια που άλλοτε σπρώχνουν και άλλοτε όχι, ύπνο στο VAR και γενικά ακόμη μία δόση κακοποίησης του αθλήματος που αγαπάμε.

Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν, το μενού είχε και αγώνα στην Τούμπα. Και μάλιστα ντέρμπι ΠΑΟΚ-ΑΕΚ, το οποίο έληξε ισόπαλο με 2-2..

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από αυτό. Ο ΠΑΟΚ στον χθεσινοβραδινό αγώνα ήταν σε γενικές γραμμές κακός. Ξεκινώντας το παιχνίδι, μπήκε υπνωτισμένος στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς ένταση και με τεράστια έλλειψη συγκέντρωσης.

Πουλήματα μπάλας στη μεσαία γραμμή, μηδενική κινητικότητα, ένας Περέιρα ανήμπορος να μαρκάρει τον Λιβάι Γκαρσία (σε βαθμό εξευτελιστικό για τον Νορβηγό) και ένας ΠΑΟΚ που πλήρωσε την αδυναμία αυτή με ένα φτηνό γκολ.

Στη συνέχεια η ομάδα ανέβηκε αισθητά. Η μπάλα άρχισε να κυκλοφορεί καλύτερα και ο Δικέφαλος αφού έχασε μεγάλες ευκαιρίες με τον Ίνγκανσον και τον Κρμέντσικ, κατάφερε να ισοφαρίσει, πιστοποιώντας την ανωτερότητα του στο δεύτερο μισό του πρώτου ημιχρόνου.

Περνώντας στο δεύτερο μέρος, όλοι περιμέναμε καλύτερα πράγματα, διότι η ομάδα είχε δείξει πως είναι ανώτερη. Ωστόσο ένα ακόμη παιδικό λάθος ερασιτεχνικού επιπέδου έδωσε και πάλι προβάδισμα στον αντίπαλο.

Στο σημείο εκείνο ξεκίνησαν και τα προκλητικά σφυρίγματα. Ένα καταφανές πέναλτι στον Ίνγκανσον σε φάση που ο ρέφερι είναι δεκαπέντε μέτρα μακριά από τη φάση και δεν πήγε καν να το δει στο VAR ήταν το πρώτο χτύπημα, όχι όμως και το τελειωτικό.

Μετά την ισοφάριση του ΠΑΟΚ με τον Βιεϊρίνια ήρθε η φάση που σημάδεψε τον αγώνα. Παράλληλη μπαλιά του Τζόλη για τον Ουάρντα, σπρώξιμο και πάτημα στον Αιγύπτιο, του οποίου το παπούτσι μάλλον βγήκε μόνο του και φυσικά κανένα σφύριγμα από τον Σλοβένο ¨διαιτητή¨, ο οποίος για άλλη μια φορά δεν πήγε καν στο VAR, παρότι μαρτυρίες παικτών υπάρχουν πως ο επόπτης τους βεβαίωσε πως το VAR είχε ενημερώσει πως υπάρχει πιθανή παράβαση.

Καθαρή κλοπή λοιπόν άλλων δύο βαθμών για τον ΠΑΟΚ, ο οποίος είχε μεν περισσότερα κακά, παρά καλά διαστήματα στο παιχνίδι του, ωστόσο μπορούσε και έπρεπε να πάρει τη νίκη.

Τακτικά, η ομάδα έπεσε στην παγίδα του αντιπάλου και δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την πολυπρόσωπη μεσαία γραμμή του, κάτι το οποίο βέβαια δεν σημαίνει πως δεν έκανε τίποτα σωστά. Είχε τη φάση του Ίνγκασον και του Κρμέντσικ, δύο περιπτώσεις πέναλτι που δεν δόθηκαν και πέτυχε και δύο γκολ. Δεν τα λες και λίγα για ντέρμπι..

Βέβαια, για να πω την αλήθεια, έχοντας παρακολουθήσει τα αίσχη του Περιστερίου νωρίτερα είχα ήδη χάσει το ενδιαφέρον μου για το παιχνίδι.. Εκεί, ένα χέρι του Σεμέδο που πήγαινε για κάρφωμα δεν το είδε ποτέ ο διαιτητής, ούτε ο VAR, στη συνέχεια ένα γκολ – επιθετικό φάουλ δεν σφυρίχτηκε ποτέ και από εκεί που ο Ατρόμητος έπρεπε να πάει με το προβάδισμα στα αποδυτήρια, βρέθηκε από το πουθενά να χάνει.

Για να δέσει βέβαια το γλυκό ήρθε και το εν ψυχρώ χτύπημα του Μπα σε πεσμένο αντίπαλο, το οποίο τιμωρήθηκε με κίτρινη αντί κόκκινης , για να βεβαιωθούμε για την αλήθεια:

Ζούμε σε εποχές βαθιάς αλητείας και παράγκας.

Από τη μία έχουμε έναν ΠΑΟΚ που στο Χαριλάου έχασε με ανύπαρκτο πέναλτι (πάλι ο VAR κοιμόταν) και στερήθηκε ένα προφανές πέναλτι στο τέλος του αγώνα και χθες στερήθηκε ακόμη δύο βαθμούς με τον ίδιο τρόπο και από την άλλη έναν Ολυμπιακό που οι παίκτες του κάνουν χέρια, επιθετικά φάουλ και κλωτσούν εν ψυχρώ με πλήρη ασυλία.

Κάπως έτσι φτάνει η διαφορά στο -12 ( ενώ με τα αυτονόητα θα ήταν στους 6-7 βαθμούς), χαίρονται τα ερυθρόλευκα πρόβατα και η ερυθρόλευκη κυβέρνηση.

Υ.Γ: Στις επόμενες εκλογές πείτε μας πάλι να μην μπλέκουμε το ποδόσφαιρο με την πολιτική και ψηφίστε πάλι ΝΔ.

Υ.Γ1: Ο ΠΑΟΚ σίγουρα χρειάζεται έναν δυνατό χαφ και αριστερό μπακ. Αν ήμουν όμως ο Ιβάν Σαββίδης, θα το σκεφτόμουν πολύ πριν πετάξω μερικά εκατομμύρια ακόμη σε σάπιο και στημένο προϊόν.