Στο ρελαντί, με το μυαλό στην κορυφή!

Μπροστά σε 22.000 κόσμου, ο Δικέφαλος του Βορρά επικράτησε με 1-0 της μαχητικής ΑΕΛ και ανέβηκε και πάλι μετά από την περυσινή σεζόν στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Ωστόσο, η νίκη αυτή ήρθε και πάλι με δυσκολία και όχι με το ποδόσφαιρο που θα θέλαμε να βλέπουμε από την ομάδα.

Ο ΠΑΟΚ μπήκε δυνατά στο πρώτο ημίχρονο, έκλεισε την ΑΕΛ στα καρέ της και ευτύχησε να προηγηθεί νωρίς, με τον νέο κίλερ του, τον Κάρολ Σφιντέρσκι. Μέχρι το τέλος του ημιχρόνου, η ομάδα έδειξε καλά δείγματα στην ανάπτυξη της, σπατάλησε ευκαιρίες για μεγαλύτερο προβάδισμα, ενώ είδε και ένα γκολ της να ακυρώνεται άνευ λόγου με υπόδειξη επιθετικού φάουλ στον Μάτος. Ένα φάουλ που από το ριπλέι φαίνεται ξεκάθαρα πως δεν υπήρξε ποτέ.

Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα έριξε κατακόρυφα τον ρυθμό του αγώνα και την απόδοση της, δεν δημιούργησε σχεδόν καθόλου επιθετικά και αρκέστηκε στο να προστατεύσει το εύθραυστο 1-0, κάτι το οποίο προσωπικά θεωρώ ανεπίτρεπτο, ειδικά σε περίοδο που η ομάδα δεν αγωνίζεται στην Ευρώπη και δεν έχει κόπωση από έξτρα παιχνίδια.

Στα θετικά του αγώνα βέβαια, δεν μπορεί να προσπεράσουμε το γεγονός πως η ομάδα δεν δέχτηκε καμία φάση από τον αντίπαλο, ούτε σε ροή αγώνα, αλλά ούτε και από στατική φάση (τομέα στον οποίο υπάρχει μεγάλη βελτίωση), πλην ενός σουτ στο οποίο έγινε κόντρα σε παίκτη του Δικεφάλου στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Κράτησε για άλλη μια φορά απαραβίαστη την εστία της και δείχνει πλέον συμπαγής. Ο παράγοντας αυτός είναι καθοριστικός, καθώς είναι αδιαμφισβήτητο πως τα πρωταθλήματα και τους τίτλους δεν μπορεί καμία ομάδα να τα κατακτήσει χωρίς σοβαρή αμυντική λειτουργία.

Στην αγωνιστική ανάλυση του αγώνα, θα αναφέρουμε κάτι που φαίνεται να πέρασε στα ψιλά από τις διάφορες αναλύσεις και εκπομπές που υπάρχουν. Ο ΠΑΟΚ για πρώτη φορά φέτος, εφάρμοσε ως διάταξη ένα ιδιότυπο 3-4-3 με τους Μάτος-Ίνγανσον-Κρέσπο στην άμυνα και τους Μίστις-Αουγκούστο-Βιερίνια-Ελ-Καντουρί να είναι στο κέντρο σε κοντινές αποστάσεις δίνοντας χώρο μόνο στον Γιαννούλη αριστερά, για να ανεβαίνει πλαισιώνοντας και τους Μπίσεσβερ και Σφιντέρσκι.

Η διάταξη αυτή, θεωρώ προσωπικά πως αποτελούσε πρόβα τζενεράλε για τον αγώνα κόντρα στον Ολυμπιακό που έρχεται. Ο Φερέιρα, βλέποντας την αδυναμία που υπάρχει στα χαφ του άξονα (την οποία έχουμε επισημάνει εδώ πολλάκις) γέμισε τον νευραλγικό χώρο του κέντρου με παίκτες που μπορούν άνετα να κυκλοφορήσουν την μπάλα τοποθετώντας τα εξτρέμ πιο εσωτερικά, προκειμένου να επιδιώξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κατοχή μπάλας στο Καραισκάκη, μειώνοντας τις αποστάσεις μεταξύ του άξονα και των άκρων.

Είναι μια προσπάθεια να περιορίσει τον δυναμισμό με τον οποίο εμφανίζεται ο προσεχής αντίπαλος στην έδρα του τοποθετώντας πάντα τρια χαφ στον άξονα. Το αν θα πετύχει είναι άγνωστο, αλλά φαίνεται σίγουρα πως ο Άμπελ Φερέιρα μπορεί να επιδιώκει την προσαρμογή στον εκάστοτε αντίπαλο, χωρίς να έχει κολλήματα σε σχέση με την ομάδα του.

Υ.Γ: Σε αυτή την αγωνιστική του πρωταθλήματος, αποκαλύφθηκε πως υπάρχει άμεση θεραπεία της οξείας οσφυαλγίας. Μόνο στόμα μεγάλο και λόγια πολλά λοιπόν και όταν έρχεται η ώρα υπεράσπισης των λεγομένων τους, δεν είναι τόσο ... παλικάρια μερικοί.

Υ.Γ1: Αγωνιστική χωρίς διάγγελμα δεν είναι αγωνιστική κύριοι... Φταίει αυτή την αγωνιστική αυτός ο Πορτογάλος που κάνει κακό στην υγεία του κόσμου και καταστρέφει το Ελληνικό ποδόσφαιρο; Δεν θα μάθουμε ποτέ...