Το ποτήρι είναι μισο-άδειο ή μισο-γεμάτο;

Μεγάλη βραδιά εκείνη της 1ης Οκτωβρίου του 2015. Τότε που ο ΠΑΟΚ φιλοξένησε στην Τούμπα τη σπουδαία και ξακουστή στο ποδοσφαιρικό στερέωμα Μπορούσια του Ντόρτμουντ. Και την κοίταξε στα μάτια. 1­-1 το τελικό αποτέλεσμα, κατά τεκμήριο δίκαιο με βάση την εικόνα του αγώνα. Ένα παιχνίδι – αναφορά στη βιβλική ιστορία μεταξύ του Δαυίδ και του Γολιάθ. Το πλέον διαδεδομένο αφήγημα πειθούς για το πως ο αδύναμος αλλάζει τη μοίρα του και κερδίζει το δυνατό. Το ηθικό δίδαγμα της ιστορικής αναμέτρησης εκείνης της Πέμπτης: ο ΠΑΟΚ έχει τα φόντα (υλικό) και τη δυναμική (όνομα και έδρα) να συμμετέχει σε υψηλό ποδοσφαιρικό επίπεδο. Ήταν ένα test αντοχών κόντρα σε έναν αντίπαλο πρώτης γραμμής, διαφορετικού αθλητικού επιπέδου, πιο προηγμένου, πιο επαγγελματικού, πιο, πιο, πιο... 

1­-0. Παραλήρημα. Μπαλιά στην πλάτη της άμυνας από τον Τζιόλη, τη μαούνα ντε που δε στρίβει και δεν την παλεύει ένα κατοστάρη σπριντ, ο Μακ σπάει το τεχνικό offside της άμυνας της Ντόρτμουντ, τετ α τετ με τον Βαιντενφέλερ και η μπάλα καταλήγει στον ουρανό των διχτύων. Παραλήρημα λέμε.

Όλο το παιχνίδι είναι μια μάχη της γάτας να ξετρυπώσει το ποντίκι. Άλλο επίπεδο η ομάδα του Κλοπ, του Τούχελ. Η ομοιογένεια, η συνοχή, η τακτική παιδεία, τα αθλητικά προσόντα. Ο τρόπος που δούλεψε όλα αυτά τα χρόνια η Ντόρτμουντ σαν σύλλογος για να επανέλθει στις top ευρωπαϊκές ομάδες, αναφέρεται ως παράδειγμα προς μίμηση στα σεμινάρια.

1-­1. Φτηνός ο τρόπος της ισοφάρισης μετά από σχεδόν ηρωική προσπάθεια διατήρισης του κεκτημένου αβαντάζ. Τα αθλητικά ΜΜΕ ξεσκίζουν και διακωμωδούν το Σουηδό "Κοστάνζο". Περί λύσσας (sic) πρόκειται δεν εξηγείται. Όλοι γράφουν τις αράδες τους. Αν απομονώσουμε, βέβαια, τη φάση της ισοφάρισης θα καταλήξουμε πως το γκολ του Κάστρο ήταν ένας συνδυασμός συγκυριών. Η σέντρα που περνάει από τα σώματα των αμυνόμενων, η ευφυής προσποίηση του Χόφμαν που κοίταζε με τα μάτια ο Γκάρι και η άστοχη, φοβική έξοδος του Όλσεν. Το θέμα με τον Όλσεν είναι ότι του βγάλανε το όνομα και ο ντόρος γύρω από τον τερματοφύλακα δεν είναι καλός για τη ψυχολογία του τελευταίου παίκτη της άμυνας. Δημιουργήθηκε κλίμα.

Ήταν η πρώτη μεταγραφή του Άρνεσεν, έσκασε και 650 καφετιά, παραγκωνίστηκε ο Γλύκος – για τον οποίο δεν τρέφω ουδεμία αντιπάθεια, έδειξε γρήγορα τις αδυναμίες του που μετουσιώθηκαν σε γκολ, άρχισε η μουρμούρα και τώρα παίζεται παιχνίδι μηντιακής επιβολής στην "εμμονή" του Τούντορ με τον κίνδυνο πέρα από βαθμούς να μας στερήσει το Πρωτάθλημα, το Κύπελλο και το Europa League. "Βγάλτον έξω πριν να 'ναι αργά". Αστεία πράγματα. Εγώ, βέβαια, βλέπω πως τερματοφύλακα με τέτοια προσόντα ο ΠΑΟΚ δεν είχε ποτέ. Αλλά κάποιοι μπορεί να πιστεύουν πως ο ΠΑΟΚ πρέπει να πάει να αγοράσει τον Μπουφόν ή τον Βελλίδη. Φέτος υπάρχουν τα σωστά στελέχη που διαχειρίζονται το ανθρώπινο δυναμικό. Γι' αυτό, χαλαρά...

Είναι τόσο σοβαρή η δουλειά που γίνεται φέτος που σε σύντομο χρονικό διάστημα αποθεώνονται παίκτες όπως ο Τζιόλης κι ο Τζαβέλας. Είναι κατάκτηση. Στην περσινή σεζόν κάηκαν σχεδόν όλοι. Όσοι υπέστησαν φθορά, έφυγαν. Αυτοί που κρίθηκαν χρήσιμοι για το νέο πλάνο, έμειναν και σήμερα δικαιώνονται. Ο βράχος Κόστα βρήκε κίνητρο μέσα από το νέο πλάνο στα ποδοσφαιρικά του στερνά, ο Βίτορ είναι σοβαρός, σχεδόν αλάνθαστος σε κάθε παιχνίδι, ο Τζαβέλας είναι εξαιρετικά πειθαρχημένος και βγάζει τον τσαμπουκά όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Ήταν ζήτημα οργάνωσης, πειθαρχίας και ανασυγκρότησης. Ο Τούντορ έχει κερδίσει την ομάδα και η ομάδα έχει κερδίσει τον Τούντορ. Και αυτό το δίχως άλλο αποτελεί θετικό οιωνό.

Κυριακή κοντή γιορτή. Είναι ένα ζητούμενο τι φρεσκάδα και τι αποθέματα ενέργειας θα βγάλει η ομάδα. Είναι ένα ζητούμενο και το αν θα μείνουμε στο σχολιασμό του παιχνιδιού το βράδυ της Κυριακής. Και μόνο ο διάλογος αυτός περί κανονικής συμπεριφοράς του φιλάθλου στο γήπεδο αποτελεί δυσφήμιση και υπονόμευση πέραν της προσπάθειας της ομάδας, της διάθεσης του συνοπαδού. Είναι μειοψηφία ναι.

Αυτή η αστειότητα με τις μπούκες πρέπει να κοπεί μαχαίρι. Θατσερικά ή όχι; Ποιος είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος; Πώς μπήκαν αυτοί μέσα; Γιατί μπήκαν; Και ειλικρινά δε μου καίγεται καρφάκι για τις προκλήσεις των Γερμανών τουριστών. Στην τελική ποιος χάνει; Το κυριότερο τι κερδίζεις; Πάντα θα βλέπουμε το ποτήρι μισο – άδειο ή μισο – γεμάτο. Όπως το βλέπει κανείς.