Καλοκαίρι: η εποχή που χτίζουμε κάστρα ... στην άμμο

Όταν αποκάνουμε, τραβιόμαστε πιο πίσω και θαυμάζουμε το μεγαλείο του δημιουργικού μας οίστρου. Πρόκειται περί μίας εξαίσιας παιδικής απόλαυσης, το δίχως άλλο.

Η διαστροφή μου μ' επέβαλε να κουβαλήσω το netbook στις διακοπές. Εκεί όπου βρίσκω το F5 του πληκτρολογίου μου λασκαρισμένο και προς αντικατάσταση. Η αρρώστια μου συμπληρώνεται το βράδυ καθώς βολτάρω για να απολαύσω την ερημική γαλήνη της ακρογιαλιάς. Το αναθεματισμένο δεν πιάνει σήμα και τα MB τελειώνουν βασανιστικά. Θέλω να μάθω. Είμαι εξαρτημένος, το δηλώνω. Πήρε παίκτη η ΠΑΟΚάρα; Θα φύγουν οι μπαχαλάκηδες των αποδυτηρίων; Μήπως ζούμε ένα νέο παρεάκι; Χώνει για δε χώνει ο Ρώσος;

Είναι χολωμένος ο ΠΑΟΚτσής. Καιρό τώρα, από την έλευση του Σαββίδη, περιμένει εναγωνίως μία επιτυχία, μία κούπα. Απόδειξη, πως γέμισε η Πυλαία – που δε γέμισε ποτέ πρόσφατα στο Μπάσκετ - σε παιχνίδι Βόλεϊ, αποθεώθηκαν οι παίκτες του τμήματος Χάντμπολ – αμφότερα τα τμήματα φέρανε το νταμπλ την περασμένη σεζόν και μπράβο τους. Ο ΠΑΟΚτσής στη μπάλα περιμένει μία διάκριση. Και έβλεπε εδώ και τρία χρόνια μόνο καμμένη γη, παλιούς ποδοσφαιριστές που λειτουργούσαν ως δημόσιοι υπάλληλοι, αυλοκόλακες που περίμεναν φρέσκο τυράκι – είδηση και μία κοινή γνώμη διχασμένη για το ποιον πρέπει να πάρει στο κατόπι. Γιατί μεταξύ σοβαρού και αστείου, η Βαβέλ που επιμελώς ατημέλητα στήθηκε την περασμένη αποτυχημένη τριετία κόστισε πέρα από την απώλεια χρημάτων και χρόνου και ψυχολογία. Και σήμερα ο ΠΑΟΚ βρίσκεται πάλι σε μία μεταβατική φάση όπου καλείται να φτιάξει νέα ταυτότητα – τουλάχιστον έχοντας αυτή τη φορά τη στοιχειώδη ιεραρχία.

Μεγαλομέτοχος ο Σαββίδης, Πρόεδρος ο Αγγελίδης, Αθλητικός Διευθυντής ο Άρνεσεν και Προπονητής ο Τούντορ. Ο Σαββίδης προσέλαβε τον Αγγελίδη που προσέλαβε τον Άρνεσεν που επέλεξε τον Τούντορ. Τι ωραία που καταλαβαίνουμε πλέον το διοικητικό δίκτυο του συλλόγου...

Θέλει χρόνο και άρα υπομονή το πράγμα. Η Ρώμη δε χτίστηκε σε μία μέρα, αρκεί να αναλογιστούμε τις λεηλασίες που υπέστει μέχρι στιγμής. Το ενθαρρυντικό, όμως, είναι η στάση του κόσμου. Τη γιόμισε την Τούμπα και ειδικά την περασμένη Πέμπτη χειροκρότησε με πάθος και θέρμη την προσπάθεια της U20 – της αντρικής ομάδας απέναντι σε έναν αντίπαλο που μας έβαλε στη Μηχανή του Χρόνου και μας πήγε πίσω σε εκείνο το ανεπανάληπτο 5-3 του 1997. Παθιάστηκε η κερκίδα όταν είδε την αδικία σε βάρος του ΠΑΟΚ από τη διαιτησία – μεγάλο φετίχ αυτό στα ελληνικά γήπεδα. Βέβαια, δε ξέρω αν θα επεδείκνυε την ίδια ζέση μετά από μία εντός έδρας ισοπαλία 0-0. Γιατί, είναι γνωστό πως ο παίκτης που σουτάρει δοκάρι και μέσα είναι παικταράς, αλλά αυτός που σουτάρει δοκάρι κι έξω είναι ένα κρέας. Κι ας είναι το ίδιο πρόσωπο. Αρκεί να μην είναι ο Λούκας. Σωστά;

Ειδικά για τον Λούκας θέλω να γράψω τόσα πολλά. Αλλά έχουν ειπωθεί σχεδόν όλα και δε θα αναλωθώ σε αυτό το κεφάλαιο. Έγινε σήριαλ και κούρασε. Όλοι γνώριζαν πως αργά ή γρήγορα θα πάει από εκεί που ήρθε. Και όσο και να με δελεάζει η ιδέα του να του καρφώσεις το δελτίο παραδειγματικά στα αποδυτήρια, πιστεύω πως αυτό δεν είναι το σωστό. Σωστό δεν είναι και να τον πουλήσεις κοψοχρονιά στους πειναλέους της Γαλικίας. Εντάξει. Θέματα να 'χουμε να απασχολούμαστε. "Φεύγει ο Λούκας", "χάνεται ο Λούκας", όλα προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού της "Λουκιάδας". Σκληρό το μεροκάματο της δημοσιογραφικής δουλειάς του ταμπλόιντ.

Να πω και δύο λογάκια για τον Τούντορ. ΠΑΟΚόφατσα και εκδηλωτική. Μιλάει λίγο και η φάτσα του προδίδει όλα τ' άλλα. Ο Βαλκάνιος θα κολλήσει με την κουλτούρα μας. Είναι νέος, φιλόδοξος και θέλει να κάνει καριέρα στο χώρο. Μετά το σφύριγμα της λήξης του αγώνα την περασμένη Πέμπτη κι ενώ άλλαξε τρεις μπλούζες κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, τον είδα που μπήκε στο χορτάρι και μοίραζε συγχαρητήριες χειραψίες με τους ποδοσφαιριστές. Έτσι, πρέπει να είναι ο καλός ποιμένας με το ποίμνιό του. Σκληρός, μα και γενναιόδωρος. Και ο Τούντορ είπε στους αντιρρησίες "My way or the highway". Μάλλον δεν τα μιλάει καλά τα καλιαρντά ο Φακούντο – έμπλεξε και με τον κακό σπανιόλο βλέπεις.

Η πρόοδος θα έρθει και εγγυητής της θα μπει ο Φ.Α. Δεν είναι προφητεία του γέροντα. Ο γέροντας μας άφησε από καιρό. Και ξέρετε κάτι; Τον προτιμώ παρέα μου στην κερκίδα, όπως είδα και τον Πάμπλο, να παρλάρουμε για τα παλικάρια με την ασπρόμαυρη ριγέ συντρόγωντας ηλιόσπορους. Το ποδόσφαιρο τον ξεπέρασε, όπως ξεπέρασε και τον Γκαρσία. Και οι σπουδαίοι πρέπει να ξέρουν πότε είναι ο καιρός να σταματήσεις.

ΥΓ. 1. Θα δούμε ΠΑΟΚ με ταχύτητα επιτέλους. Και πειθαρχία έτσι; Να ξέρει τι ζητάει μες στο παιχνίδι. Υπομονή, καθότι δύσκολο το εγχείρημα. Για να φτιάξεις κάτι νέο, πρέπει να ξηλώσεις το παλιό. Κι αυτό απαιτεί χρόνο.

ΥΓ. 2. Να γίνει ο ΠΑΟΚ ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό club με σωστή οργάνωση και λειτουργία, τα υπόλοιπα θα έρθουν – με ή χωρίς "εγκληματική οργάνωση".

ΥΓ. 3. Έκλαψα με το ΠΑΟΚτσήδικο καλοκαιρινό διήγημα του Georgedoulk2008. Κάτι σε Agatha Cristie και Jo Nesbo.