Ο ΠΑΟΚ έχει... σφυγμό και έναν παικταρά που λέγεται Κωνσταντέλιας!

Από εκείνα τα ματς που η ομάδα έδειξε πως έχει σφυγμό και έναν απίθανο παικταρά στη «μηχανή» της.

Ναι, το γκολ του Τάισον λίγα δευτερόλεπτα πριν την αλλαγή του…
Ναι, το στιβαρό τάκλιν του Λόβρεν, με το ύφος που «δαγκώνει».
Ναι, τα λόγια που αντηχούσαν στην ανάπαυλα του ημιχρόνου.
Ναι, η Τούμπα που περίμενε το έναυσμα για να εκραγεί.
Ναι, και ο Γιακουμάκης που άρχισε να... λύνεται

Όλα αυτά, μεγάλα ή μικρά, συνέθεσαν το παζλ της μεγαλειώδους ανατροπής του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού, που είχε πάνω της κάτι από τη μαγεία του Γιάννη Κωνσταντέλια που «έλαμπε» εκτυφλωτικά, ειδικά δε όταν ο αντίπαλος είχε «σβήσει». Ακόμη κι αν τα στατιστικά του δείχνουν ότι υστέρησε στις μονομαχίες με μόλις 5/11, η αναγκαιότητα μίας ομάδας να έχει έναν Κωνσταντέλια, δεν μπορεί να αποτιμηθεί σε νούμερα. 

Αυτό το -χωρίς αντίπαλο- πάρσιμο της μπάλας και ο τρόπος με τον οποίο «τρυπούσε» τον Ολυμπιακό απ΄τα αριστερά, έδινε στον ΠΑΟΚ άλλον αέρα και την πεποίθηση πως είναι ακόμη ζωντανός και πρέπει να το παλέψει. Ακόμη και στο θεωρητικά κακό α΄μέρος του Δικεφάλου, και οι δύο στιγμές προήλθαν από τα πόδια του Κωνσταντέλια. Αρχικά στο 33΄, όταν ο Μπιανκόν υπέπεσε σε λάθος, ο Γιακουμάκης έκλεψε ψηλά και πάσαρε στον Κωνσταντέλια που δεν κατάφερε να νικήσει τον Τζολάκη. Το κομμάτι του παζλ που έχει πολλά παραπάνω περιθώρια βελτίωσης από τον Κωνσταντέλια, ψάχνοντας το τελείωμα και το σουτ...

Δύο λεπτά αργότερα, σε έναν ρόλο που δεδομένα νιώθει πιο οικεία, ταλαιπώρησε ξανά τον Μπιανκόν απ΄τα αριστερά, γύρισε τη μπάλα κεντρικά στον Τάισον και ο Βραζιλιάνος την έστρωσε στον Καμαρά, που επιχείρησε το σουτ λίγο έξω από την περιοχή, χωρίς αποτέλεσμα.

Σε κάθε περίπτωση όμως, ήταν σαφές πως σε αυτό το ματς ο «Ντέλιας» ήταν σε καλή μέρα. Το έβλεπες σε κάθε άγγιγμα της μπάλας, στο θράσος και την αποφασιστικότητα που έβγαζε στο παιχνίδι του. Στο β΄ημίχρονο η ομάδα εναρμονίστηκε με τον «μάγο» της και ο Κωνσταντέλιας άρχισε να «κεντά», δημιουργώντας φάσεις που στρίμωχναν ακόμη περισσότερο έναν αντίπαλο χωρίς «ανάσες» και ιδέες στο παιχνίδι του.

Στο 51', δόθηκε το πρώτο σήμα. Με μία διαγώνια πάσα για τον Τάισον «άνοιξε» την άμυνα του Ολυμπιακού. Ακόμη κι αν ο Αντρίγια δεν πρόλαβε να ακολουθήσει, ο ΠΑΟΚ έδειχνε να «φτιάχνει» το μομέντουμ του. Άμεσα ο Τάισον έφερε το ματς στα ίσα, η ισοφάριση ήρθε γρήγορα και οι γηπεδούχοι είχαν όλο το χρόνο για να γυρίσουν το έργο... τούμπα. Είχαν ακόμη σφυγμό και φυσικά έναν παικταρά που λέγεται Γιάννης Κωνσταντέλιας. 

Το show δεν είχε ακόμη τελειώσει, ο «Ντέλιας» έκανε υπέροχη κίνηση από τ΄αριστερά, ζαλίζοντας την άμυνα του Ολυμπιακού, ντρίμπλαρε τον Μπιανκόν και τον Κοστίνια, ο οποίος τον «γκρέμισε», και ο ΠΑΟΚ βρέθηκε σε δευτερόλεπτα με τη μπάλα πάνω από την άσπρη βούλα. 

Με φόρα από το Βίγκο της Ισπανίας, εκεί όπου κοίταξε στα μάτια τη Θέλτα, ο Κωνσταντέλιας πήρε προσωπικά και το ντέρμπι της Τούμπας, δίνοντας στην ομάδα του πολλά περισσότερα απ΄όσα μπορούν να καταγράψουν τα stats και ο πίνακας των σκόρερ. Η μαγεία του δεν περιγράφεται· βιώνεται, αποπνέει μέσα στο γήπεδο και αφήνει πίσω της την αίσθηση ότι είμαστε τυχεροί που ζούμε στην εποχή του.