Δεν είναι μόνο η ήττα, είναι και ο τρόπος

Ας τα πάρουμε με μία σειρά...

Αν έπρεπε να επιλέξει ο καθένας από εμάς μία ήττα, ένα στραβό αποτέλεσμα σε αυτήν την απαιτητική σειρά των αγώνων σε Ελλάδα και Ευρώπη για τον ΠΑΟΚ, θα διάλεγε με κλειστά μάτια αυτό κόντρα στο Λεβαδειακό. Γιατί βαθμολογικά μπορεί να το «ματσάρει», θα ζοριστεί περισσότερο, αλλά έχει τα περιθώρια να το κάνει. Στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα είναι αλλιώς. Από την άλλη, ήττα από ήττα και δη από διασυρμό διαφέρει... Πάλεψε και χάσε. Τέσσερα γκολ στην πλάτη του στη Λιβαδειά σε 53 λεπτά από επαρχιακή ομάδα είναι πολλά. Είναι βαρύ. Είναι αποτέλεσμα που σου αφήνει «σημάδι», που το κουβαλάς μέσα σου για καιρό. Είναι τα λεγόμενα σημεία καμπής της σεζόν σου.

Το ελπιδοφόρο, σε μία εξαιρετική δύσκολη βραδιά για όλους, είναι πως το αντιλήφθηκαν άπαντες. Δευτερόλεπτα μετά το παιχνίδι, ο Ραζβάν Λουτσέσκου έκανε λόγο για ένα αποτέλεσμα ντροπής, για μία ντροπιαστική εμφάνιση που σε συνοδεύει για καιρό... Έχει αποτύπωμα πάνω στην ομάδα, στα αποδυτήρια. Ένα αποτέλεσμα που μπορεί να σε διαλύσει ψυχολογικά. Και δεν «σβήνεται» μέσα από τα λόγια, αλλά τις πράξεις. Στο γήπεδο, στα επόμενα που έρχονται... Στο ίδιο μήκος και ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς που απολογήθηκε, ζητώντας «συγγνώμη» από τον κόσμο. Τέτοιες εμφανίσεις, τέτοιες βραδιές δεν είναι αποδεκτές. Δεν μπορεί να λειτουργήσεις σαν να μην συνέβη τίποτα. 

Πώς φτάσαμε όμως στη βραδιά... κατάρρευσης στη Λιβαδειά;

Είναι μόνο ο Ραζβάν; Είναι μόνο οι παίκτες; Είναι η επιλογή αυτών των παικτών; Είναι η αφ΄υψηλού νοοτροπία; Δεν υπάρχει μία απάντηση. Ποτέ σε κανένα πρόβλημα, η απάντηση δεν είναι μονόπλευρη. Είναι μία σύνθεση παραμέτρων που εξηγούν το «ναυάγιο». Σε αυτή τη σειρά των αγώνων, ήταν η... θεωρητικά τέλεια ευκαιρία για έναν προπονητή να κάνει και 8 και 9 αλλαγές, να δώσει ευκαιρίες και να μοιράσει χρόνο. Το σκέφτηκε λάθος; Όχι. Του βγήκε; Όχι. Απόλυτα. Θα έπρεπε δεδομένης της εποχής αλλά και των δυνατοτήτων ορισμένων παικτών που ακόμη ψάχνονται, να το διαχειριστεί, να το προσαρμόσει ενδεχομένως διαφορετικά, πιο... πονηρά. Δεν πέρασαν πολλές ημέρες, από τότε που η εικόνα του κανονικού ΠΑΟΚ έδειχνε ομάδα του προπονητή της. Με την ταυτότητά του. Με τη σφραγίδα του. Εχθές, τα όσα είδε ήταν πρωτίστως σοκαριστικά για τον ίδιο. Δεν περίμενε τόσο κακή εικόνα από τους παίκτες του, απ΄όσους είχε εμπιστευθεί... 

Παίκτες με κάκιστη νοοτροπία, σε μία από τις χειρότερες βραδιές τους. Χωρίς διασωθέντες. Παίκτες που δεν μπήκαν ποτέ στην εξίσωση να βάλουν δύσκολα στον προπονητή τους, να του «φωνάξουν» πως είναι εδώ για να διεκδικήσουν παιχνίδια και χρόνο. Παίκτες που ο ΠΑΟΚ θα έχει δεδομένα ανάγκη, τουλάχιστον μέχρι το Γενάρη. Εκεί όπου θα πρέπει να πάει με τις μικρότερες δυνατές γρατζουνιές, να το παλέψει με νύχια και δόντια. Με αυτό το ρόστερ, σε τρεις διοργανώσεις, κανείς δεν περισσεύει...

Ο ΠΑΟΚ πήρε ένα σκληρό μάθημα νωρίς νωρίς και είναι στο χέρι του να το γυρίσει, να «μιλήσει» και να δώσει απαντήσεις στο γήπεδο. Από την ομαδάρα του Ραζβάν, στο απόλυτο φιάσκο, μία απαξίωση δρόμος. Ο ΠΑΟΚ βαρά το τύμπανο και δίνει το ρυθμό στον κόσμο του. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. 

Εχθές, βγαίνοντας από «Λάμπρος Κατσώνης», εκεί που δεν είχαν μείνει παρά ελάχιστοι φίλοι του ΠΑΟΚ, δεν ήταν τόσο η στεναχώρια που κυριαρχούσε, όσο αυτή η... ξενέρα. Και αυτό είναι Ok. Το ποδόσφαιρο σε «φτιάχνει» και σε απογειώνει και την επόμενη ημέρα σε διαλύει. Απευθύνεται στον κόσμο, διεγείρει συναισθήματα. Ο ΠΑΟΚ όμως από την άλλη, θα πρέπει να θυμάται πως πορεύτηκε προς την επιτυχία τα τελευταία χρόνια, με σύμμαχο την ταπεινότητα σε κάθε ματς...