Τα λόγια είναι περιττά

Σίγουρα η κίνηση του –πρώην πλέον– προέδρου του Α.Σ. μάς αιφνιδίασε, με αποτέλεσμα οι πρώτες αντιδράσεις να είναι απότομες.

Από την πρώτη στιγμή προέκυψαν εύλογα ερωτήματα:

• Ως γνωστόν το γήπεδο της Τούμπας είναι περιουσιακό στοιχείο του ΑΣ. Με ποιο αντάλλαγμα θα χρηματοδοτούσε την κατασκευή ένα τρίτο πρόσωπο, με ιδία κεφάλαια;
• Με ποιους όρους και προϋποθέσεις θα το χρησιμοποιούσε η ΠΑΕ;
• Εύλογο είναι να σκεφτεί κανείς: πώς τα 150-200 εκατ. ευρώ θα δίνονταν απλώς ως «δώρο»;

Πριν όμως αναλωθούμε σε επιπλέον απορίες, καλό είναι να διαβάσουμε πολύ προσεκτικά την επιστολή παραίτησης του κ. Κατσαρή. Συγγνώμη, αλλά προσωπικά δεν βρήκα τις απαντήσεις που περίμενα. Εκείνο όμως που βαραίνει περισσότερο είναι ο τρόπος και ο χρόνος ανακοίνωσης της συμφωνίας με τον κ. Μυστακίδη.

Ο φόβος διχασμού στον κόσμο του ΠΑΟΚ ήταν ολοφάνερος.

Για κάποιους, η προοπτική του νέου γηπέδου ήταν αρκετή ώστε να δουν θετικά όσα έγιναν. Άλλοι, έχοντας στο μυαλό τη 12χρονη παρουσία του κ. Σαββίδη, ήταν –εύλογα– πιο συγκρατημένοι και φειδωλοί.

Προσωποποιώντας τα γεγονότα και τις απόψεις, εύκολα δημιουργήθηκε το δίπολο Κατσαρής vs Σαββίδης.

Αφετηρία ήταν μια τοποθέτηση μέλους του Δ.Σ. της ΠΑΕ στη Γ.Σ. του Αθλητικού Συλλόγου.

Παρά τις διευκρινήσεις, το δικαίωμα δόθηκε.

Και επειδή, κατά τη γνώμη μου, η αιτία βρίσκεται αλλού, το ζήτημα χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και προσεκτικής ανάγνωσης.

Το γεγονός της καθυστέρησης στο πρότζεκτ του νέου γηπέδου, σε συνδυασμό με τη λειτουργική δυστοκία της ΠΑΕ –οικονομικά και διοικητικά–, δικαιολογεί τους φόβους και τα σενάρια.

Από αυτό όμως το σημείο μέχρι τα εμφανή παρασκηνιακά παιχνίδια εναντίον του Σαββίδη, υπάρχει απόσταση. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα γνωστά και ιστορικά ονόματα του συλλόγου τάχθηκαν υπέρ του ιδιοκτήτη, χωρίς ωστόσο να στραφούν ευθέως κατά του Κατσαρή, σεβόμενα την προσφορά του, γιατί η ιστορία του είναι γνωστή και αξιοπρόσεκτη.

Γι’ αυτό και εκφράστηκαν με ήπιο τρόπο, κυρίως με απορίες και ερωτήματα.

Την ίδια στιγμή, δεν είναι καθόλου εύκολο για τον καθένα να βάλλει εναντίον του Σαββίδη. Είναι γνωστή η συμβολή του στην αναγέννηση και στον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχει πλέον ο σύλλογος, αλλά και στις διακρίσεις που πέτυχε.

Είναι επίσης γνωστή η δήλωσή του πως για μια πενταετία «αγόραζε» την ομάδα.

Πράγμα που δείχνει πως δεν κινείται ούτε τυχαία, ούτε συγκυριακά.

Είναι παραπάνω από βέβαιο πως σε αυτά τα χρόνια της παρουσίας του Σαββίδη έγιναν και λάθη, υπήρξαν και αστοχίες.

Όμως είναι τόσα πολλά αυτά που πέτυχε, που δικαιολογούνται και τα όποια λάθη.

Και ό,τι έγινε ή δεν έγινε, συνέβη σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, μέσα σε πολύ αντίξοες συνθήκες:

Μνημόνια, Κορωνοϊός, πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας, αντιπαλότητα και ανταγωνισμός λόγω της παρουσίας του «Ρώσου».

Όλοι τους ξεχνούν –και η ίδια η κυβέρνηση– πως όταν κινήθηκε επιχειρηματικά ο Σαββίδης, όλοι τους έλαμψαν με την απουσία τους: ΣΕΚΑΠ, Μακεδονία Παλλάς, Πόρτο Καρράς, Παλιούρι, λιμάνια Θεσσαλονίκης και Βόλου, και πόσα ακόμη.

Τη στιγμή που φάνηκε πως η περσινή χρονιά «χτύπησε καμπάνες» με τα λάθη της, βρέθηκε η ευκαιρία να βγουν τα μαχαίρια.

Θέλω να πιστεύω πως θα επικρατήσουν ψυχραιμότερες σκέψεις και όλοι μαζί θα ενώσουν δυνάμεις για το κοινό καλό. Με πρώτο βήμα την ενίσχυση της ομάδας με τις καλύτερες δυνατές μεταγραφές, αλλά και τη διοικητική ανασυγκρότηση της ΠΑΕ.

Ας μην ξεχνάμε –ούτε φυσικά να υποτιμάμε– την έναρξη των εργασιών για τις βοηθητικές εγκαταστάσεις.

Υ.Γ. Εντύπωση μου έκαναν μερικές τοποθετήσεις γνωστών υπογραφών, με τον απόλυτο τρόπο που εξέφρασαν τις απόψεις τους. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν αμφισβητώ τα ΠΑΟΚτσίδικα συναισθήματα κανενός.