Όσο η πληγή μένει ανοιχτή, το κόστος είναι μεγάλο

Εννοείται πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάω. Είναι η περίοδος που σβήνω έστω και αν δουλεύω. Είναι η περίοδος που απομακρύνομαι από την βάση της έντασης, γιατί κάθε καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ έχει ένταση.

Βέβαια αυτό το καλοκαίρι η ένταση έχει ξεπεράσει κάθε όριο, παρότι ποδοσφαιρικά οι κινήσεις είναι στοχευμένες. Ότι απέκτησε ο ΠΑΟΚ έχει λογική και έχουν απομείνει τρία βασικά κενά και ένα συμπληρωματικό, τα οποία αν καλυφθούν εξίσου στοχευμένα θα μπορούμε άνετα να πούμε πως θα χτυπήσουμε το πρωτάθλημα. Όμως η αιτία του κακού, δεν είναι το αγωνιστικό τμήμα. Είναι τα παιχνίδια εξουσίας και η αύρα εμφυλίου που έχει κατακλύσει τα πέριξ του ΠΑΟΚ.

Το να διαλέγεις πλευρά είναι το εύκολο. Να το μην εκτίθεσαι ακούγοντας όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές να σου λένε άσπρο – μαύρο, είναι το δύσκολο.

Όλα ξεκίνησαν από τον Κατσαρή. Οι πράξεις, συνοδεύονται με αυτοπεποίθηση. Όταν πράττεις και εξαφανίζεσαι, δίνεις το δικαίωμα σε όλους να υποστηρίξουν το λιγότερο, πως η στρατηγική σου είναι λάθος. Δίνεις και άλλα δικαιώματα, αλλά ας μη το ανοίγουμε. Δεν είναι το θέμα μου ο Κατσαρής σήμερα.

Με ενδιαφέρει κυρίως αυτή η μάχη δισεκατομμυριούχων. Ξεκινώντας από την πλευρά του μεγαλομετόχου της ομάδας Ιβάν Σαββίδη και την διοίκησή του. Εννοείται πως τον στηρίζω γιατί δεν ξεχνώ τι έχει προσφέρει στον σύλλογο, ούτε στα 50 μου χρόνια μπορώ να τσιμπήσω από εντυπώσεις και πυροτεχνήματα. Απλά υπάρχει μία μικρή διαφορά. Άλλο στηρίζω και άλλο τα βλέπω όλα καλώς καμωμένα.

Για να συμβεί ότι συμβαίνει σήμερα, ζήσαμε μία κατάσταση δύσκολη. Ένα κλαμπ εσωστρέφειας, με εκφραστή τον προπονητή, μία δομή κατάλληλη για τη μη εξέλιξη και τη μη ανάληψη ευθυνών, ένα αίσθημα στασιμότητας, μία επικοινωνία που άφησε την αίσθηση της αδυναμίας του ισχυρού άντρα του ΠΑΟΚ να επικρατήσει έναντι των όσων έχει κάνει. Ναι πήραμε ένα πρωτάθλημα πέρυσι, έχουμε πετύχει πράγματα ακόμα και με αυτόν τον τρόπο, όμως η φθορά είναι δεδομένη. Και η αλλαγή προσέγγισης, επιβεβλημένη. Αλλιώς, το πουλάκι θα πετάξει.

Και μέσα σε όλα αυτά, γεωπολιτικά παιχνιδάκια, πιέσεις για άλλες δουλειές και εντυπώσεις. Ο Τέλης Μυστακιδης, ένας παίκτης άλλο τύπου, δυνατός προφανώς, που βρήκε έναν αμφιλεγόμενο τρόπο να εισέλθει στη καθημερινότητα του ΠΑΟΚ.

Ακόμα και σήμερα, δεν είμαι σίγουρος πως θέλει να εμπλακεί στη ΠΑΕ ΠΑΟΚ και δεν είναι βασικός του στόχος το λιμάνι. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά δεν μπορεί να μου πει κανείς και τίποτα που έχω αυτό το σκεπτικό.

Κάνουμε πλειστηριασμό το γήπεδο. Τώρα έδειξε 150 ο Τέλης, τώρα 250 κτλ. Την ίδια στιγμή, η ΑΕΚ έκανε γήπεδο με 70 εκατ, ο Ολυμπιακός με 80 εκατ, ο Παναθηναϊκός θα κάνει με 115 εκατ τα οποία θα τα χρηματοδοτήσει ΟΛΑ το ελληνικό δημόσιο. Σύμφωνα με την στρατηγική του κ. Μυστακίδη, ενώ χρειαζόμαστε 120 εκατ για να κάνουμε σούπερ γήπεδο, εμείς θα είμαστε οι χαζοί που θα δώσουμε τα διπλάσια μόνο και μόνο για να δείξουμε άπλες, τη στιγμή που ο σύλλογος δεν έχει δει το ευρώ μας.

Αυτή η επίδειξη οικονομικής δυναμικής, την οποία ουδείς αμφισβήτησε ποτέ, μπορεί να μπει στην ζυγαριά με τον Σαββίδη όταν θα έχει βάλει και ο Μυστακίδης 240 – 250 εκατ ευρώ που έχει βάλει ο άλλος στον σύλλογο. Να αρχίζουμε να βλέπουμε λογαριασμούς να γουστάρουμε, ξέχωρα αν δεν μας ανήκουν.

Όλα αυτά, έχουν οδηγήσει τον ΠΑΟΚ σε μία κατάσταση ανυπόφορη. Αξιόλογοι άνθρωποι λασπώνονται, υπάρχουν εντάσεις μεταξύ ΠΑΟΚτσήδων, άνθρωποι που έζησαν πολλά μεταξύ τους φοβούνται να πούνε αυτό που σκέφτονται για να μη παρεξηγηθούν, άνθρωποι χρεώνονται πράγματα που δεν έχουν κάνει. Μία κατάσταση που αγγίζει τον σύλλογο πολυεπίπεδα και θα τον αγγίζει για καιρό.

Τα δικά μου μάτια που μπορεί να έχουν μία αφέλεια, αλλά σε αυτά μία είναι η λύση. Στο τραπέζι Ιβάν με ΑΣ, ο Ησαϊάδης άλλωστε μαθαίνω πως ουδεμία γνώση είχε για ότι συνέβη, μία κουβέντα ανοιχτή σε όλα τα επίπεδα και υπογραφές με εγγυήσεις πως το γήπεδο θα γίνει. Και όταν λέω εγγυήσεις, δεν αναφέρομαι βέβαια σε εμφάνιση λογαριασμών και ποιος έχει ή ποιος δεν έχει λεφτά. Εγγυήσεις είναι οι δεσμεύσεις, η κοινή ομάδα, η κουβέντα προς όφελος όλων γιατί ουσιαστικά είναι το ίδιο στρατόπεδο και μία ειλικρινή προσπάθεια προς την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης.

Ο ΠΑΟΚτσής θέλει γήπεδο, θέλει σοβαρότητα, θέλει εξέλιξη. Ο δρόμος λοιπόν είναι ένας και όσοι οδηγούν την κατάσταση στην ένταση κάνουν μεγάλο λάθος.

Ελπίζω μέχρι να γυρίσουμε από Ολλανδία, να έχουν δρομολογηθεί τα πάντα, γιατί αυτό θα ήθελε το περιβόητο καλό του ΠΑΟΚ που το επικαλούνται όλοι, αν είχε στόμα.