Ενδείξεις επανέναρξης χωρίς πρόγραμμα

Παρότι οι αντιδράσεις στην πρώτη σύσκεψη της Superleague για διακοπή του πρωταθλήματος έδειχνε ότι οι ομάδες έχουν καταλάβει την κρισιμότητα της κατάστασης και θέλουν να σταματήσουν εδώ την τρέχουσα αγωνιστική χρονιά, οι αποφάσεις και οι τάσεις άλλαξαν. Στο περίφημο working group των στελεχών της ΠΑΕ είχαν πολλές διαρροές. Πολλές ομάδες θέλησαν να μην πληρώσουν παίκτες και προσωπικό ακόμα και για τους μήνες που αυτοί δούλεψαν στις ομάδες, ως απόρροια της οικονομικής κρίσης του πρωταθλήματος, λόγω της διακοπής τους. Βέβαια καμία κρατική απόφαση δεν μπορεί να μπει στο κάδρο σε αυτήν την επιθυμία κάποιων στελεχών της λίγκας και έτσι δεν μπορούσε να περάσει η ιδέα τους. Άλλωστε πέραν των ακριβοπληρωμένων αθλητών που είναι ελάχιστοι στο δικό μας πρωτάθλημα. Υπάρχουν αθλητές με μικρά συμβόλαια, όπως και στελέχη των ΠΑΕ με ένα ισορροπημένο μισθό που οποιαδήποτε μεταβολή του προς τα κάτω θα ήταν σαν μία ουσιαστική εκ περιτροπή εργασίας και μάλιστα για μήνες που είχαν δουλέψει στις ΠΑΕ.

Το δεύτερο στάδιο της συνάντησης ήρθε μέσα στην εβδομάδα. Εκεί υπήρχαν ομάδες που φάνηκαν θετικές ως προς την συνέχεια του πρωταθλήματος. Ενός πρωταθλήματος που ξέρουμε ποιες ομάδες θα παίξουν στην Ευρώπη και ποιες όχι. Ενός πρωταθλήματος που οι διαφορές για τις θέσεις των μπαράζ είναι μεγάλες και έτσι εάν συνεχιστεί ξέρουμε ότι ο Πανιώνιος θα υποβιβαστεί και ο Παναιτωλικός θα παίξει στα μπαράζ και ενός πρωταθλήματος που είτε με 7 είτε με 14 βαθμούς η υπόθεση τίτλος δεν έχει και πολλές ελπίδες αναθεώρησής της. Τι σημαίνει αυτό λοιπόν. Εάν αναλογιστεί κανείς ποιες ομάδες επιθυμούν την έναρξη του πρωταθλήματος και του κυπέλλου είναι "για γέλια".

Πώς μπορεί να γίνει ένα πρωτάθλημα για 10 αγωνιστικές από εδώ και πέρα; Θα πρέπει λοιπόν ο ΠΑΟΚ να ταξιδέψει 3 φορές στην Αττική και μία στην Κρήτη; Θα πρέπει ο ΟΦΗ να κάνει 5 ταξίδια με αεροπλάνο από το Ηράκλειο; Θα πρέπει Ολυμπιακός, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός να ανέβουν από δύο φορές στη Θεσσαλονίκη και από μία φορά στην Κρήτη; Γιατί να μπουν σε τέτοιο κίνδυνο οι παίκτες και οι συνοδοί της αποστολής; Για τους θεατές που δεν θα μπορούν να πάνε στο γήπεδο; Για τα τηλεοπτικά που ήδη λέγεται ότι θα είναι κουτσουρεμένα; Για τους χορηγούς που δεν έχουν αποφασίσει ακόμα σε ποιο ποσοστό θα είναι η περικοπή των συμβολαίων τους; Για τους συλλόγους τους που εν μέσω πανδημίας συσκέφτονται πόσο θα είναι το ποσοστό κουρέματος στα συμβόλαιά τους; Μάλλον ένας ποδοσφαιριστής δεν βλέπει με καλό λόγο καμία προσπάθεια επανέναρξης...

Τέλος ακόμα και το σενάριο των αγώνων σε συγκεκριμένες πόλεις και αυτό έχει μεγάλα προβλήματα. Πρώτα από όλα τα play-off χρειάζονται τρία γήπεδα και η ιδέα που ακούστηκε κάποια στιγμή ήταν το τρίγωνο Λάρισα, Βόλος και Λαμία. Τρία γήπεδα σε τρεις πόλεις που είναι σχετικά κοντά, έχουν ξενοδοχεία για τους παίκτες και τις αποστολές και θα μπορούσαν κάθε φορά σε ένα γήπεδο να γίνεται και ένας αγώνας.

Σκεφτείτε λοιπόν σε αυτές τις τρεις πόλεις, οι αγώνες να γίνονται στα τέλη Ιουνίου και στις αρχές Ιουλίου, με θερμοκρασία άνω των 30 βαθμών Κελσίου, με υγρασία που θα πιάνει τα ποσοστά του Κιμ Γιονγκ Ουν στην Βόρεια Κορέα και σε γήπεδα που εάν γίνεται ένας αγώνας κάθε τρεις μέρες και κάτω από αυτή τη ζέστη, στα τελευταία παιχνίδια η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου θα είναι χειρότερη και από ποτέ και ο κίνδυνος τραυματισμού κάποιου αθλητή θα είναι μεγαλύτερος και από το κίνδυνο να προσβληθεί από τον κορωνοϊό...

Με άλλα λόγια οι ΠΑΕ και ειδικότερα ομάδες, που περισσότερο διαφωνούν για να δημιουργήσουν εντυπώσεις, να σκεφτούν την έναρξη του νέου πρωταθλήματος και πώς θα μπορούν οι ΠΑΕ να είναι βιώσιμες χωρίς θεατές, παρά να θέλουν να συνεχιστεί ένα τελειωμένο πρωτάθλημα σε μηδαμινές και απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις.