Σήκωσέ το, το γ@μημένο ...

Με νωπή σχετικά ακόμη την κατάκτηση του ίδιου τροπαίου δύο χρόνια νωρίτερα στην Αθήνα (2001), ο Δικέφαλος στέφθηκε ξανά κυπελλούχος Ελλάδας, φτάνοντας -τότε- συνολικά τις τέσσερις κατακτήσεις του θεσμού.

Κάνοντας ένα flash back σε εκείνην την όχι και τόσο μακρινή εποχή, βρίσκουμε τον ΠΑΟΚ σε μια αγωνιστική χρονιά (2002-2003)  γεμάτη από οικονομικά προβλήματα (τι πρωτότυπο), με έναν πρόεδρο να διάγει τους τελευταίους του μήνες στην προεδρική καρέκλα  (Μπάτμαν). Παρόλα αυτά η ομάδα με τον Άγγελο Αναστασιάδη στο τιμόνι της βρήκε τον τρόπο να τα καταφέρει...

Η πορεία του ΠΑΟΚ προς τον τελικό πέρασε από δύο φάσεις. Την αρχική μετριότητα των πρώτων τριών φάσεων της διοργάνωσης διαδέχτηκε μια σειρά τεσσάρων αγώνων με Ολυμπιακό και ΑΕΚ χάρη στην οποία ο Δικέφαλος φτερούγισε προς τον τελικό της 17ης Μαΐου ...

Αναλυτικά ο δρόμος για τον τελικό:

Α΄φάση:

Λεωνίδιο - ΠΑΟΚ 0-1 (39' Καφές)

ΠΑΟΚ -Λεωνίδιο 0-0

Β' φάση

ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός Βόλου 2-0 (33' Σαλπιγγίδης, 85' Φρούσος)

Ολυμπιακός Βόλου - ΠΑΟΚ 0-0

Γ' φάση

ΠΑΟΚ - ΟΦΗ 0-0

ΟΦΗ - ΠΑΟΚ 1-1 (23' Σοάρες - 61' Σαλπιγγίδης)

Στη συνέχεια η κληρωτίδα έφερε μπροστά μας τον Ολυμπιακό Πειραιά. Η πρόκριση κρίθηκε σε διπλά ματς.

26/2/2003 ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός 3-1 (10' Γεωργιάδης, 31' Μάρκος, 86' Οκκάς - 44' Γιαννακόπουλος με πέναλτι που είδε μόνο ο Τσαγκαράκης)

12/3/2003 Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ 1-2 στη Ριζούπολη (30' Γεωργιάδης, 32' Οκκάς - 76' Χούτος)

Ο Δικέφαλος ήταν πλέον στους τέσσερις της διοργάνωσης και ο ενθουσιασμός του κόσμου είχε περιθωριοποιήσει την γκρίνια των τελευταίων μηνών, καθώς γνώριζε πως ο τελικός θα γινόταν για πρώτη φορά στη ιστορία του θεσμού στο κάστρο της Τούμπας, κάτι που σήμαινε πάρα πολλά...

Στην τετράδα μαζί μας, είχαν προκριθεί επίσης  η ΑΕΚ, το Αιγάλεω και ο αιώνια κυπελλούχος συμπολίτης. Ξέρετε μιλάμε για αυτήν την ομάδα που τα τελευταία 1.500 χρόνια είναι αήττητος εντός έδρας στην Ευρώπη. Τα ζευγάρια που προέκυψαν ήταν ΑΕΚ - ΠΑΟΚ και Αιγάλεω - Αρης.

23/4/2003 ΑΕΚ - ΠΑΟΚ 0-1 (40΄ Γιασεμάκης)

7/5/2003 ΠΑΟΚ - ΑΕΚ 1-1 (8' Μαλαδένης - 88΄Οκκάς)

Εκείνες τις ημέρες ήταν σε έξαρση οι προσφυγές καθώς οι απλήρωτοι παίκτες που τις έκαναν, ήταν πολλοί. Τα προβλήματα αυτά όμως έμειναν στα συρτάρια και έτσι ο ΠΑΟΚ εμφανίστηκε και στους δύο ημιτελικούς με την αθηναϊκή ομάδα πάνοπλος και αποφασισμένος όσο ποτέ. Η πρόκριση ήρθε παρά το καρδιοχτύπι της ρεβάνς, με τον Οκκά να σκοράρει λίγο πριν το τέλος του επαναληπτικού με την ΑΕΚ.

Γνωρίζοντας τον αντίπαλο, όλοι μιλούσαν για τη μεγάλη ευκαιρία να πάρει ο σύλλογος τη ρεβάνς από τον συμπολίτη για το χαμένο κύπελλο του '70 (το πρώτο, μοναδικό του και πιθανότατα το τελευταίο του!).  Αυτή θα ήταν η 16η φορά που θα παίρναμε μέρος σε έναν τελικό και μάλιστα αυτός θα διεξαγόταν στην Τούμπα. Κάτι που ήταν γνωστό από τις 6/9/2002, στην περίπτωση που ένας φιναλίστ ήταν από τη Β. Ελλάδα!!! Οι συμπολίτες κίνησαν γη και ουρανό για να μεταφερθεί έστω και την τελευταία στιογμή η έδρα του τελικού αλλά μάταια... Η κόντρα ήταν πολύ μεγάλη, παράγοντες των ασπόνδυλων περνοδιάβαιναν στα ράδια και τις εφημερίδες κλαψουρίζοντας σαν μυξοπαρθένες. Ξέραν από πρώτο χέρι τι εστί Τούμπα και τους είχε πιάσει σύγκρυο και κρύος ιδρώτας...

Οι δύο ομάδες πήραν επίσημα από 9.230 εισιτήρια, όμως ο ΠΑΟΚτσήδικος κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο ήταν σχεδόν διπλάσιος.  Θυμίζουμε τη μεγάλη ζώνη ασφαλείας  (ολόκληρη η Θύρα 5 και κομμάτι της 6) που υπήρχε ανάμεσά μας για το φόβο των ... Ιουδαίων. Ο αγώνας δεν έχει πολλά για να θυμόμαστε, καθώς ήταν ένα άτεχνο, νευρικό παιχνίδι που όμως το τέλος του βρήκε τον Παντελή Καφέ με το κύπελλο στα χέρια και τα ερπετά με τα @@ μας!

Το γκολ που έκρινε το ματς ήρθε στο 25ʼ όταν μετά από μια μπαλιά του Μάρκου, ο Γιώργος Γεωργιάδης αφού πρώτα έστειλε αδιάβαστο εκείνον τον ... Κατσαρό, πλάσαρε υποδειγματικά τον Λαμπάκη αναγκάζοντας τα δίχτυα να σαλέψουν και τα μυαλά μας να σαλέψουν από χαρά.

Οι συνθέσεις:

Άρης (Φοιρός): Λαμπάκης, Διγκόζης (46' Μπράγκα), Πανόπουλος (70' Μπασίρ), Σελάντερ, Επαλέ, Κατσιαρός, Κνόπερ, Παπαδόπουλος, Κολτσίδας, Μορίς, Ντεμπά (46' Καμπάνταης)

ΠΑΟΚ (Αναστασιάδης): Τοχούρογλου, Κουτσόπουλος, Εγκωμίτης, Αμπονσά (89ʼ Νάστος), Μάρκος, Κούτσης (70ʼ Χασιώτης), Γεωργιάδης, Κουκέλκα, Οκκάς, Καφές, Γιασουμή (74ʼ Σπάσιτς)

Αναμένοντας να δούμε την κούπα στα χέρια του αρχηγού, η Τούμπα δονούνταν από το σύνθημα που βρίσκεται στον τίτλο του κειμένου, ένα σύνθημα που τραγουδήθηκε από όλους μας με  απίστευτο πάθος και σχολιάστηκε όμως αρνητικά από Αθηναίους κονδυλοφόρους τις επόμενες ώρες. Το οξύμωρο στην υπόθεση είναι, ότι οι ίδιοι ήταν αυτοί που ένα χρόνο αργότερα το είχαν σαν κεντρικό στις φυλλάδες τους, όταν ο Θ. Ζαγοράκης σήκωνε το Euro 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας...

Aκολουθεί το σχετικό φωτορεπορτάζ: