Και οι τυφλοί πλέον, βλέπουν!

Ο ΠΑΟΚ ήταν σαφώς μετριότερος σε σχέση με τα προηγούμενα ματς, κέρδισε δίκαια αλλά «φτωχά» και δεν μπόρεσε να «βγάλει» πολλές φάσεις στο ματς. Μονάδες κουρασμένες πήραν τη θέση νεότερων για τακτικούς λόγους και δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα.

Ίσως αυτό να βγει σε καλό, στα επόμενα ματς, με την έννοια πως πλέον έχουν ενεργοποιηθεί περισσότεροι παίκτες του ρόστερ.

Από εκεί και πέρα όμως, κάθε κουβέντα για ποδόσφαιρο χάνει την αξία της.

Πλέον και οι τυφλοί βλέπουν.

Δυστυχώς η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Όλοι οι... αντικειμενικοί δημοσιογράφοι μιλούν για επικείμενες εκρήξεις, ρήξεις και «τινάγματα στον αέρα», όμως κανείς δεν έχει τα κότσια να μιλήσει ανοιχτά, έστω και χωρίς ονόματα. Ούτε άλλωστε κανείς περιμένει να κάνει η δικαιοσύνη τη δουλειά της...

Ίσως οι πιέσεις, απειλές, εκβιασμοί και «περίεργες» παρασκηνιακές συμφωνίες που πλέον γίνονται απροκάλυπτα στο φως της μέρας και ομολογούνται με επίσημες ανακοινώσεις, να καλύπτονται από το θρυλικό «απόρρητο» και να μην επιτρέπεται να τιμωρηθεί ποτέ, κανείς.

Σήμερα λοιπόν στην Τούμπα είδαμε μια επαρχιακή ομάδα να παίζει τακτικά σωστό ποδόσφαιρο, αμυνόμενη με τεράστια προσήλωση και αυταπάρνηση, προσπαθώντας να απειλήσει στις αντεπιθέσεις. Ως εδώ, καλά. Πολύ θεμιτό και μπράβο.

Από την ώρα όμως που αρχίζουν τα ανεξήγητα νεύρα, οι ΥΒΡΕΙΣ (όπως φάνηκε ξεκάθαρα στην κάμερα) προς τον διαιτητή για απλοϊκές φάσεις, τα «ντου» στον αγωνιστικό χώρο, μέχρι και η επίθεση (!!) κατά του πάγκου του ΠΑΟΚ, τότε καταλαβαίνει και ο πλέον αδαής πως ο τίμιος «όρκος νίκης» έχει προ πολλού μετατραπεί σε «νυν υπέρ πάντων αγώνα» της αντίπαλης ομάδας, με μοναδικό στόχο να κόψει βαθμούς από τον ΠΑΟΚ.

Εμείς δεν είμαστε ούτε δικαστές ούτε ντετέκτιβ. Δεν ξέρουμε τους λόγους που οδήγησαν ένα κάρο αθλητές, παράγοντες και προπονητές να φέρονται σαν υστερικοί επί μια ώρα εντός γηπέδου, χωρίς καν η εικόνα του ματς να δικαιολογεί τόσα νεύρα και εντάσεις.

ΜΗΔΕΝ χαμένες ουσιαστικές ευκαιρίες μετρήσαμε για την αντίπαλη ομάδα, ΜΗΔΕΝ αμφισβητούμενες φάσεις σε σοβαρά σημεία του γηπέδου (π.χ. κάποιο πέναλτι), ΜΗΔΕΝ και οι ρεαλιστικοί αγωνιστικοί στόχοι αυτού του σωματείου, που αντικειμενικά και χωρίς διάθεση προσβολής του, το μεγαλύτερο επίτευγμά θα ήταν να αποφύγει τον υποβιβασμό έγκαιρα μέσα στη χρονιά και να περάσει μια όμορφη άνοιξη.

Τίποτα από αυτά δεν δικαιολογεί το ΑΜΟΚ που βλέπαμε να έχουν πάθει παίκτες και «παράγοντες» (ειδικά ένας που έχει καταδικαστεί στη συνείδηση κάθε σοβαρού ανθρώπου στην Ελλάδα, ως ένας από τους βρυκόλακες που ήπιαν το αίμα φιλάθλων και αθλητών επί σειρά ετών).

Αφού λοιπόν εμείς δεν είμαστε κριτές κι αφού σοβαροί μηχανισμοί απονομής δικαιοσύνης δεν υπάρχουν, ας κρίνει ο κόσμος. Φίλοι και εχθροί.

Το μόνο συμπέρασμα που μένει, είναι πως όσα κι αλλάξουν, όση χολή κι αν στάζει ο ίδιος ο κόσμος του ΠΑΟΚ για την ομάδα, ο Δικέφαλος παραμένει μια ομάδα που φωνάζει «παρών», χωρίς καν να συμμετέχει στο γαϊτανάκι γελοιότητας των υπόλοιπων. Παρότι παραδοσιακά αυτό στρέφεται εναντίον του.

Η 4η αγωνιστική μόλις τελείωσε, κι ακόμα και οι τυφλοί έχουν ήδη δει πολλά, κι έχουν καταλάβει ακόμα περισσότερα...