Η αρχή έγινε, όμως δεν αρκεί

18 ώρες ανομβρίας και η είδηση ανανέωσης συμβολαίου του Μπίσεσβαρ, είναι αρκετές ώστε να επικρατεί κλίμα εμφυλιοπολεμικό, να βρέχει «κατάρες» και να διαρρηγνύει αρκετός κόσμος τα ιμάτια του πως «πάλι με τους ίδιους θα παίζει ο Ρουμάνος». Η συνήθεια, που έγινε λατρεία...

Η αλήθεια είναι πως το ρόστερ της ομάδας είχε αναμφίβολα φτάσει σε ένα τέλος. Ο κύκλος πολλών παικτών είχε κλείσει (ενώ για κάποιους δεν άξιζε ποτέ ούτε καν να... ανοίξει). Εδώ και τρία χρόνια, ο ΠΑΟΚ πορεύονταν με «αναθυμιάσεις» από τα καύσιμα περασμένων ετών. Εξ ου και οι μεταπτώσεις στην πορεία της ομάδας, αλλά και η απόγνωση του κόσμου να δει κάτι καινούριο.

Συνεπώς, όλοι περίμεναν με τεράστιο ενδιαφέρον αυτό το καλοκαίρι, να δουν τις πολυσυζητημένες αλλαγές. Και πλέον, είμαστε κοντά σε αυτό που ο Ζοσέ Μπότο είχε δηλώσει. Το μεγαλύτερο κομμάτι του ρόστερ είναι έτοιμο (ή θα είναι εντός της εβδομάδας), μαζί με την έναρξη προετοιμασίας της ομάδας. Το μεγαλύτερο κομμάτι, όμως όχι όλο.

Η πλειάδα νέων αλλά και... νεαρών παικτών που ήρθαν, δίνουν λόγους αισιοδοξίας. Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς: Πολύ λίγους από αυτούς θα βάζαμε άμεσα «βασικούς» αν εμείς ήμασταν στη θέση του Λουτσέσκου. Τον Κοτάρσκι, αναγκαστικά. Τον Ράφα Σοάρες, λογικά.

Και... αυτά. Όλοι οι υπόλοιποι, κατά πως λένε όσοι ξέρουν, έχουν εξαιρετικά ποιοτικά στοιχεία. Όμως για εμάς, το ευρύ κοινό, πρέπει να περάσει κάποιο διάστημα για να κρίνουμε αν μπορούμε να τους θεωρούμε βασικές μονάδες της ομάδας. Έχουμε κάθε λόγο να αισιοδοξούμε, αλλά το χέρι στη φωτιά δεν το βάζει κανείς.

Και υπό αυτή την έννοια, παρά τις αρκετές γκρίνιες που ξεσήκωσε η είδηση ανανέωσης του συμβολαίου του, είναι καλό που παρέμεινε ο Μπίσεσβαρ. Με τα καλά, και τα κακά του, τα οποία όλοι γνωρίζουμε τόσα χρόνια. Και το ίδιο θετικό είναι που σχεδόν κάθε γραμμή της ομάδας έχει κάποιον «παλιό» να αποτελεί επιλογή για τον προπονητή, έστω στο ξεκίνημα της νέας σεζόν.

Ναι, η αρχή έχει γίνει. Το reset στο ρόστερ προχωρά. Ο ΠΑΟΚ δείχνει πλέον να κουμαντάρεται, μεταγραφικά και προπονητικά, από ένα δίδυμο ανθρώπων που δεν είναι αερολόγοι, δεν είναι άσχετοι, δεν είναι περαστικοί. Έχουν πλάνο, άποψη και στόχους.

Όμως η αρχή από μόνη της δεν αρκεί. Παρά τη συνύπαρξη «νέων» και «παλιών», η ομάδα συνεχίζει να χρειάζεται ξεκάθαρες ενέσεις ποιότητας και εμπειρίας σε κομβικές θέσεις, ώστε να ανέβει έστω και ένα σκαλί πιο ψηλά από την περασμένη σεζόν (σε επίπεδο απόδοσης, στόχων, σταθερότητας). Παίκτες που το βιογραφικό, οι απολαβές και βεβαίως η ικανότητά τους θα «φωνάζουν» εξ αρχής πως ήρθαν για βασικοί. Η ομάδα, αλλά και ο κόσμος, διψούν για παίκτες-σημεία αναφοράς στην επιθετική ανάπτυξη αλλά και την αμυντική σταθερότητα.

Το κακό είναι πως σπάνια βρίσκεις υπομονετικό ΠΑΟΚτσή.

Το καλό, είναι πως έχουμε ακόμα 26 Ιουνίου. Με τόσο μεγάλο κομμάτι του ρόστερ να έχει ήδη δομηθεί, οι τελευταίες κινήσεις είναι αυτές που θα κρίνουν αν εν τέλει είμαστε ενθουσιασμένοι ή αν θα έχουμε μια ακόμα περίοδο αναμονής για να πειστούμε ως προς το που βαδίζει η ομάδα, ποιοι είναι οι πραγματικοί της στόχοι.

Περισσότεροι από δύο μήνες είναι μπροστά μας, και το υπόλοιπο καλοκαίρι αναμένεται θερμό.

Πηγή εικόνας: ΠΑΕ ΠΑΟΚ