Ένας εναντίον όλων

Για όλους εμάς που αγαπάμε και στηρίζουμε την ομάδα του ΠΑΟΚ, εδώ και δεκάδες χρόνια, έχουμε ένα αίσθημα αδικίας βαθιά ριζωμένο μέσα μας. Κάτι που δεν είναι τυχαίο.
Αρχέγονος Αρχέγονος
Ένας εναντίον όλων

Ζήσαμε την αδικία σε πολλά παιχνίδια του μακρινού αλλά και του πρόσφατου παρελθόντος με τελευταίο αυτό με τον Αστέρα Τρίπολης.

Σύσσωμη η φίλαθλη κοινή γνώμη κατάλαβε πολύ καλά, μετά μάλιστα και τη συγγνώμη της ΚΕΔ, αλλά και μεμονωμένων φωνών (δημοσιογράφων και διαιτητών) πως κάτι δεν πάει καλά. Τυχαίο; Δε νομίζω.

Το μόνο πρακτικό αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να εδραιώσουν τη πεποίθησή μας πως πράγματι κάτι δε πάει καλά.

Όσο κολυμπούσαμε σαν ομάδα σε ρηχά νερά μας εκμεταλλεύονταν στο έπακρο.

Τα χρόνια όμως πέρασαν και η ομάδα κατάφερε να γίνει αποδεκτή από όλους σαν μια από τις τέσσερις μεγάλες του ελληνικού πρωταθλήματος.

Εκείνο που κατά πως φαίνεται δεν άλλαξε είναι η στάση όλων απέναντι στην επικυριαρχία της ομάδας αυτά τα τελευταία χρόνια.

Και λέω όλων, γιατί μια ολόκληρη συμμαχία ανάμεσα σε συλλόγους, εφημερίδες, κανάλια, social media αλλά και σε διάφορες επιτροπές όπως αυτής του Επαγγελματικού Αθλητισμού. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά είδαμε και την ολιγωρία της κυβέρνησης στο θέμα του γηπέδου.

Πιστεύει λοιπόν κανείς πως όλα αυτά είναι ευκαιριακά; Όχι λέω εγώ. Κακομαθημένοι από χρόνια πολλά, δεν αντέχουν τη σύγκριση και τον αντίλογο.

Τι πρέπει να γίνει; Τι πρέπει να κάνουμε εμείς ως φίλαθλοι και οπαδοί αυτής της ομάδας;

Αυτοπειθαρχία και συγκέντρωση στο στόχο και σε περισσότερες νίκες εντός των γραμμών του γηπέδου. Αυτή θα πρέπει να είναι η επιλογή μας.

Το φετινό άλμα της ομάδας μας με τις επιλογές και την τομή που έκανε, εγγυάται έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στα επόμενα χρόνια.

Χτυπήματα θα δεχτούμε κι άλλα. Προσοχή στις αντιδράσεις μας.

Τις όποιες επιμέρους κριτικές τις κρατάμε για λίγο στην άκρη. Εμπιστοσύνη και υποστήριξη κρίνονται αναγκαίες.

Τη μάχη να τη δώσουμε στη βάση αρχών και σεβασμού της ιδέας του αθλητισμού. Καταλαβαίνω τις δυσκολίες αλλά έτσι πρέπει να γίνει.

Και τώρα δύο λόγια για το χθεσινό παιχνίδι με την ΑΕΚ. Τα μισά αφορούν αυτό καθ' αυτό το παιχνίδι, και τα άλλα μισά σε όσα έγιναν στην ανάπαυλα.

Η κακομαθημένη νοοτροπία της Αθήνας σε όλο της το μεγαλείο. Έντονες διαμαρτυρίες και ψυχολογική πίεση στον διαιτητή. Γιατί άραγε; Για ποιο λόγο; Μα για να μην χάσει η ομάδα τους εντός των γραμμών του αγωνιστικού χώρου.

Είναι που είναι στα δικαστήρια για τις εστίες του γηπέδου του Ατρομήτου, γιατί να μην ζητήσουν εξηγήσεις και για τον.. προσανατολισμό του γηπέδου της Τούμπας; Αστεία πράγματα.

Τώρα σε ότι αφορά την αγωνιστική επίδοση της ομάδας μας δεν έχουμε παρά να αποδεχτούμε ότι η προσπάθεια όλων δικαιώνεται.

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί μας έχουν βάλει στο στόχαστρο.

Και από αυτήν την θέση εκφράζω για μια ακόμη φορά την εμπιστοσύνη και την ικανοποίησή μου από τη πορεία της ομάδας.

Προσβλέπω δε, σε ακόμη καλύτερα αποτελέσματα.

Τα καθαρά αγωνιστικά τα είπαν πολλοί και καλά, μια ακόμη άποψη λίγη σημασία θα είχε.

Διαβάστε ακόμη...