Έτσι μάθανε από παιδιά...

Ο Παβλένκα ήρθε ως ελεύθερος. Το ίδιο και Κένι. Και ο Ράχμαν Μπάμπα, επίσης. 

Ο Τόμας Κεντζιόρα ήρθε πρώτα δανεικός και μετά αποκτήθηκε με κάτι... ψιλά. Ο Βολιάκο είναι δανεικός. Σκέτο.

Ο Μεϊτέ ήρθε δυο φορές δανεικός πριν μονιμοποιηθεί, ο παρτενέρ του ο Οζντόεφ κόστισε πολύ λιγότερο από εκατομμύριο.

Ο Ζίβκοβιτς ήρθε ελεύθερος από τα αζήτητα της Μπενφίκα και ο Τάισον επίσης ελεύθερος στα 35 του, ψιλοτελειωμένος μετά από αυτά που όλοι νόμιζαν ότι ήταν τα τελευταία ένσημα στο σπίτι του, το Πόρτο Αλέγκρε.

Ο Ντέλιας και το... Ανεστάκι είναι δικά του παιδιά. 

Σαρξ εκ σαρκός.

Όλοι αυτοί που ξεκίνησαν στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, και οι 11, κόστισαν αθροιστικά στον ΠΑΟΚ λιγότερα από όσα κόστισε η μεταγραφή του Τετέ από μόνη της!

Λιγότερο από όσο κόστισε ο Ταμπόρδα! Ο Ντέσερς. Ο Πελίστρι. Ο Σβιντέρσκι. Ο Ίνγκασον. Ο Μπακασέτας. Ο Ντραγκόφσκι. Ο Βιλένα.

Από μόνοι τους!

Όλη η ενδεκάδα του ΠΑΟΚ του κόστισε λιγότερα ακόμα κι από τον Ντάνιελ Μαντσίνι!

Κι αυτή η ομάδα που ξόδεψε όλα αυτά τα χρήματα και έχει το ακριβότερο προπονητικό τιμ στην Ελλάδα, κέρδισε το πρώτο της κόρνερ στην Τούμπα στο 89ο λεπτό!

Έφυγε από το γήπεδο με τρεις τελικές και μόνο μία προς την εστία!

Έφυγε από το γήπεδο, γλιτώνοντας από έναν διασυρμό, χάρη σε έναν παίκτη που πριν από μερικές εβδομάδες ελάχιστοι ήξεραν ότι βρίσκεται στο ρόστερ του!

Ο Κωνσταντίνος Κότσαρης, τερματοφύλακας πέρσι στην Καλαμάτα της Super League 2, επέστρεψε το καλοκαίρι κυρίως για να συμπληρωθεί η λίστα της UEFA, με γηγενείς παίκτες.

Όχι για να παίξει, με Ντραγκόφσκι και Λαφόν μπροστά του...

Επέστρεψε τσάμπα, έχει το μικρότερο συμβόλαιο από όλους. Και είναι κάποιος που ο Παναθηναϊκός από σήμερα του... χρωστάει.

Δίχως τις 10 αποκρούσεις του -κάποιες εξ' αυτών με μεγάλο δείκτη δυσκολίας- ενδεχομένως να είχε γραφτεί μία μαύρη σελίδα στην ιστορία του τριφυλλιού.

Το 2-0, αργά ή γρήγορα θα ξεχαστεί. Μία συντριβή θα έμενε για πάντα.

Το μόνο που αφήνει, το 2-0, στον ΠΑΟΚ είναι τρεις βαθμοί και η υπενθύμιση ότι σημασία δεν έχει πόσα ξοδεύεις.

Αλλά τι ποδοσφαιρικές δομές δημιουργείς για να μπορέσουν να λάμψουν όλοι. 

Και οι ακριβοί και οι φτηνοί. 

Και οι γηγενείς και οι ξένοι. 

Και οι ελεύθεροι και οι δανεικοί.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον που αγκαλιάζει, ενσωματώνει, αναδεικνύει κάθε νέο μέλος του, ακόμα ένας 18χρονος ρούκι μπορεί να φαίνεται ότι παίζει με την ωριμότητα ενός 30άρη.

Ακόμα κι ένας τερματοφύλακας με δύο παιχνίδια πρωταθλήματος μέχρι πέρσι στον ΠΑΟΚ, μπορεί να μπαίνει κρύος από τον πάγκο σε ντέρμπι με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και να δείχνει άνετος σαν να παίζει χρόνια βασικός.

Ο Ανέστης Μύθου δεν έχει το θεόσταλτο ταλέντο του Γιάννη Κωνσταντέλια ούτε την εκτελεστική δεινότητα του Τζίμα.

Είναι όμως γεννημένος κυνηγός κι ας έπαιζε στόπερ μικρός.

Ο Αντώνης Τσιφτσής μπορεί να μην έχει το σούπερ κορμί, τα μεγάλα άκρα, την μεγάλη κλάση, αλλά είναι γεννημένος για αυτή τη δουλειά.

Αμφότεροι έχουν την τύχη να παίζουν σε μία ομάδα που παράγει υπεραξίες, εξελίσσει, βελτιώνει, υποστηρίζει, αναδεικνύει. 

Μία ομάδα με αρχή, μέση και τέλος.

Ακριβώς το αντίθετο από τον αντίπαλο που απλώς ξοδεύει εκατομμύρια...