Έμαθε χωρίς Ντέλια, αλλά όχι με Τσάλοφ

Μετά από καιρό, ο ΠΑΟΚ δυσκολεύτηκε στο τέλος ενός αγώνα. Σήμερα ήταν η αρχή και το τέλος του κακό. Ο Παβλένκα καθάρισε την μπουγάδα αρχικά μετά το αυστηρό πέναλτι που έδωσε ο Στάγκερμαν στους Νορβηγούς.

Η αλήθεια είναι πως από εκεί και έπειτα, το παιχνίδι ήταν μονόλογος. Πειστικός στις μονομαχίες, άμεσος στις επιθέσεις του, βρήκε γκολ με μία εξαιρετική σε ποιότητα ενέργεια του Ιβανούσετς. Όμως το σημαντικότερο είναι πως μετά το πέναλτι και μέχρι τις καθυστερήσεις, ουδέποτε απειλήθηκε από μία εξαιρετική ομάδα όπως αυτή των Νορβηγών.

Μετά το τέλος του αγώνα από τον εκνευρισμό μου περπάτησα κανά δυο χιλιόμετρα για να ηρεμήσω. Προφανώς και δεν τα κατάφερα, μιας και είναι μερικά πράγματα που δυσκολεύομαι να αποδεχτώ.

Κατά τη διάρκεια της αποτυχημένης βόλτας στη προσπάθεια να μετατραπώ σε παχουλό Δαλάι Λάμα, όποιο ΠΑΟΚτσάκι συνάντησα έλεγε την ίδια λέξη και κάποια συνοδευτικά. Η λέξη Τσάλοφ υπήρχε παντού στην ατμόσφαιρα.

Την ημέρα που ο ΠΑΟΚ απέδειξε πως μπορεί χωρίς τον Ντέλια γιατί ήταν συγκλονιστικός, απέδειξε και πως δεν μπορεί με Τσάλοφ.

Αν κάτι δεν αντέχουμε όλοι στον περίγυρο του ΠΑΟΚ, είναι παίκτες που δεν έχουν ούτε ποιότητα, ούτε μαχητικότητα αλλά κυρίως που δεν έχουν συναίσθηση. Ο Λουτσέσκου καθυστερούσε την αλλαγή του Γιακουμάκη και την έκανε εκεί που ο Κρητικός παρέδωσε πνεύμα.

Η πρώτη ενέργεια του Ρώσου ήταν η αντεπίθεση τρεις με τρεις. Μία εύκολη πάσα στον Ντεσπότοφ μετατράπηκε σε πάσα αντεπίθεσης στους Νορβηγούς. Η έλλειψη ψυχισμού του Ρώσου, γέμισε αρνητισμό την Τούμπα και στέρησε την ισορροπία της ομάδας στα τελευταία λεπτά.

Μέτρησαν και άλλα, κυρίως η κούραση του Μεϊτέ. Είναι σαφές πως ο Λουτσέσκου πρέπει να βρει έναν διαφορετικό τρόπο διαχείρισης του Γάλλου. Το να μη βγαίνει ποτέ έχει κόστος. Το να βγαίνει συνεχώς ο Μπιάνκο που αν μη τι άλλο είναι θετικός και παίκτης ομάδας, δεν βοηθά και την αυτοπεποίθηση του Ιταλού.

Η ισοφάριση ήρθε, αλλά φαινόταν λεπτά πριν. Και ο ΠΑΟΚ έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να κλειδώσει την πρόκριση και να διαχειριστεί αλλιώς τους επόμενους αγώνες φωτιά που έρχονται μέχρι την διακοπή.

Η υποτροπή του Πέλκα, το γεγονός πως δεν επέστρεψε ο Ντέλιας – και ούτε θα επιστρέψει μέχρι την Κυριακή – τα δύο 90λεπτά, σχεδόν, του Τάισον Κυριακή – Πέμπτη, η συνεχής παρουσία του Γιακουμάκη στο αρχικό σχήμα και η εμφανής κόπωσή του, το ίδιο και του Μεϊτέ, κάνει τη δουλειά του ΠΑΟΚ στη Λειβαδιά πάρα πολύ δύσκολη. Όμως εδώ θα φανεί το κατά πόσο το έχει.

Κρίμα για κάποια παιδιά που έκαναν συγκλονιστικό παιχνίδι. Ο Παβλένκα και την απόκρουση στο πέναλτι, ο Μιχαηλίδης που ήταν συγκλονιστικός, ο Κένι που ήταν παντού, είχαν παρουσία που άξιζε να φύγουν από το γήπεδο με τρίποντο.

Όμως έτσι είναι το ποδόσφαιρο και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό.

Στο μπάσκετ, η εποχή Μυστακίδη ξεκίνησε και έχει ενδιαφέρον το πως θα το πάνε όσοι επιλεγούν. Προφανώς οι Βεζυρτζής – Οικονομίδης έχουν εμπειρία, αλλά μέχρι να στηθεί ένας αποτελεσματικός μηχανισμός θα χρειαστεί χρόνος.

Η δήλωση Χατζόπουλου στο αποχαιρετιστήριο διάγγελμά του για ενότητα, θα πρέπει να είναι ο οδηγός.