Πώς κερδίζει ενώ λέει τα ίδια;

Τι είναι εμμονή; Να είσαι τόσο σίγουρος, τόσο βέβαιος, τόσο πεπεισμένος για την μέθοδο της δουλειάς σου, που δεν ακούς κανέναν. 

Ο Θεός ο ίδιος να κατέβει, δεν είσαι διατεθειμένος να αλλάξεις τρόπο σκέψης, μεθοδολογία.

Όχι, γιατί κατέχεις την απόλυτη αλήθεια. 

Μα, γιατί αυτός είσαι. Αυτό υπηρετείς. Κι αυτό διδάσκεις.

Όλα αυτά τα χρόνια, ο προπονητής του ΠΑΟΚ έχει κατηγορηθεί ως "εμμονικός" -ίσως αυτό είναι το μόνο που έχουν να του προσάψουν οι πολέμιοι. Μόνο, που στον επαγγελματικό αθλητισμό αυτό δεν είναι μειονέκτημα, αλλά προσόν.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ηδονικό για έναν προπονητή από την επανάληψη. 

Να κάνεις συνέχεια, το ίδιο, το ίδιο, το ίδιο. Και παραδόξως... να πιάνει. 

Χωρίς να έχει σημασία ο αντίπαλος, η διοργάνωση, η έδρα.

Χωρίς να παίζει ρόλο αν στον ρόλο του θύματος είναι η ΑΕΛ, ο Πανσερραϊκός, η Λιλ, η Γιουνγκ Μπόις.

Χωρίς να έχει σημασία αν ο μέσος που φοράει τον μανδύα του εκτελεστή είναι ο Μπιάνκο, ο Οζντόεφ, ο περσινός Μαντί Καμαρά, ο Κούρτιτς ή ο Σάχοφ παλιότερα. 

Στο ποδόσφαιρο τοποθέτησης του Λουτσέσκου όλα είναι κουτάκια. 

Όλα περιστρέφονται γύρω από ένα μεγάλο playbook από ίδιες, σταθερά επαναλαμβανόμενες ασκήσεις, όπου όλα πρέπει να γίνονται στους σωστούς χρόνους, με το σωστό spacing, στα σωστά μέτρα.

Όταν αυτό γίνεται κτήμα σε όλο το ρόστερ, όταν όλο αυτό φτιάξει ένα flow, βρει ροή, ρυθμό έχει αποδειχθεί ότι είναι ανίκητο.

Τα πάντα γίνονται αυτοματοποιημένα, άμεσα, απολαυστικά.

Τα περισσότερα γκολ του ΠΑΟΚ είναι ίδια. Βαρετά ίδια. Σαν να βλέπεις μία λούπα.

Κι αυτό είναι ο ορισμός της τελειότητας, η επιτομή της δουλειάς.

Η κάθετη στο overlap του μπακ, το διαγώνιο κόψιμο στο πέναλτι και το τελείωμα από το οκτάρι που πατάει περιοχή. Πόσες και πόσες φορές δεν έχει μπει το ίδιο γκολ από τον ΠΑΟΚ;

Πόσες και πόσες φορές, οι συνδυασμοί δεν κατέληξαν με τον σκόρερ να φυσάει την μπάλα σε κενή εστία;

Αλήθεια, πώς κερδίζει ενώ λέει τα ίδια; 

Ο Λεξ έδωσε και την απάντηση στο ερώτημα που ο ίδιος έθεσε.

Μεταξύ μας, δεν νικιέται η αλήθεια...