Ευλογημένη ασπρόμαυρη γενιά

Ξέρεις…

Ξέρεις, δεν ήταν πάντα έτσι…

Όχι. Δεν ήταν ποτέ έτσι!

Κι άλλες φορές τύχαινε να βρεθούν μερικές υπέροχες φουρνιές που να τακιμιάσουν μαζί και να χαρίσουν ομορφιά στα μάτια, αλλά ποτέ δεν ήταν έτσι!

Ποτέ δεν υπήρχε κάτι τέτοιο, ούτε καν στην πολυτραγουδισμένη δεκαετία του ’70.

Ποτέ άλλοτε, ο ΠΑΟΚ δεν είχε πάρει δύο πρωταθλήματα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Ποτέ άλλοτε, δεν είχε κάνει δύο πορείες ως τα προημιτελικά της Ευρώπης μέσα σε μία πενταετία.

Ποτέ άλλοτε δεν θεωρούσε αυτονόητο, δεδομένο, υποχρέωση να κατεβαίνει στην Αθήνα και να επιστρέφει με το κεφάλι κατεβασμένο σε περίπτωση που δεν κέρδιζε.

Ποτέ άλλοτε δεν σκόρπιζε φόβο κατεβαίνοντας από τα Τέμπη.

Ποτέ άλλοτε δεν είχε μία τόσο στιβαρή διοίκηση να είναι σαν τον βράχο, που δεν την οξυδώνει ούτε το πιο ακραίο κύμα.

Πότε άλλοτε δεν είχε τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη σε έναν προπονητή, ποτέ άλλοτε δεν ταίριαξε τόσο πολύ και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα τα χνότα της με έναν στρατηγό εντός γηπέδου.

Ποτέ άλλοτε δεν είχε δεν είχε έναν «Ντέλια» και ποτέ άλλοτε δεν είχε μία τόσο ποιοτική, ακριβή υποστηρικτική ομάδα γύρω του.

Ποτέ άλλοτε δεν έπαιξε τόσες μαζεμένες φορές σε φάση ομίλων, ποτέ άλλοτε δεν πήγαινε με τόση αυτοπεποίθηση στην έδρα οποιασδήποτε ευρωπαϊκής ομάδες, με την σιγουριά ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάρει αποτέλεσμα.

Ποτέ άλλοτε δεν είχε την πολυτέλεια να μπορεί να κάνει την πιο ακριβή Έλληνα παίκτη στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ποτέ άλλοτε δεν είχε την χρυσή ευκαιρία να θωρακίσει το μέλλον του με ένα σύγχρονο, λειτουργικό, πολυτελές, μοντέρνο γήπεδο.

Ποτέ άλλοτε δεν ήταν αποτυχημένη μία σεζόν δίχως τίτλο, τώρα πια είναι!

Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο ισχυρός εντός κι εκτός γηπέδου, με φωνή, ύπαρξη λόγο στα κέντρα των ποδοσφαιρικών αποφάσεων.

Ποτέ άλλοτε δεν προσέφερε τόση συσσωρευμένη ασπρόμαυρη ομορφιά στα μάτια, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αυτό που σήμερα θεωρείται αυτονόητο, ένας ΠΑΟΚ πρωταγωνιστής, που να κατακτά τίτλους κάθε χρονιά, να παίζει League phase κάθε σεζόν, να κερδίζει παντού και πάντα, με όμορφο, κυριαρχικό ποδόσφαιρο, δεν ήταν ποτέ αυτονόητο.

Βασικά, δεν υπήρχε ποτέ όλο αυτό.

Οι νέες ασπρόμαυρες γενιές έχουν την τύχη να ζουν στην πιο γόνιμη, παραγωγική και ευλογημένη περίοδο του συλλόγου. 

Πρέπει να ξέρουν όμως ότι δεν ήταν πάντα έτσι.

Το μενού δεν είχε διπλά στην Γαλλία με ντόρτια, λίγες μέρες μετά από διπλό στην Νέα Φιλαδέλφεια και νίκη επί του Ολυμπιακού. 

Είχε δυσκολίες, ζόρια και ανηφόρα.

Ο ΠΑΟΚ εξελίχθηκε, μεγάλωσε, γιγαντώθηκε μέσα από τις καταστροφές, τις τραγωδίες και τις καταστροφές του.

Και είναι εδώ, στα 100 του χρόνια, μία παγιωμένη δύναμη σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ξέρεις δεν ήταν πάντα έτσι. 

Και όσοι βίωσαν και τις δύο όψεις του νομίσματος, κάτι τέτοιες βραδιές όπως αυτή στο Λιλ, μπορούν να αντιληφθούν την απόσταση ανάμεσα στις δύο εποχές…