Η αίσθηση του ανίκητου

Ο Γίρι Παβλένκα ολοκλήρωσε το προσωπικό του ρεσιτάλ. Δεν χρειάστηκε να κάνει πολλές επεμβάσεις, αλλά οι δύο σημαντικές ήταν αυτές που δημιούργησαν την αίσθηση του ανίκητου. Αυτη που δημιούργησε δεύτερες σκέψεις στους αντιπάλους του όταν προσπάθησαν να τον νικήσουν. 

Ο Μπάλο έφυγε μόνος. Ο Κωνσταντέλιας δεν τον παράτησε έστω και αν δεν προλάβαινε. Λίγο η ανάσα του από πίσω, λίγο η σκιά του Παβλένκα, ο πρώτος σκόρερ των Αυστριακών έχασε το τελευταίο κοντρόλ.

Ο Ζούκιτς τα έκανε όλα τέλεια. Είχε την ηρεμία να ελευθερωθεί, έβαλε πλάτη των εκτός ισορροπίας Μειτέ σε εκείνη τη φάση, βρήκε γωνία, αλλά και πάλι. Ο Παβλένκα ήταν εκεί.

Όταν ο τερματοφύλακάς σου έχει αυτή την συμπεριφορά, αυτή την αποτελεσματικότητα, οι υπόλοιποι χρειάζονται μία στιγμή. Την έψαξε ο Ζίφκοβιτς δις, ο Τσάλοφ μία, ο Ντέλιας άλλη μία, ο Μιχαηλίδης δις, όμως και πάλι τη λύση την έδωσε ο τύπος που τις δίνει συχνότερα απ όλους. Ο Μαντί Καμαρά.

Αυτή τη φορά δεν ήταν κεφαλιά, αλλά ένα ονειρικό άπιαστο πλασέ μετά απο την ενέργεια του Χατσίδη. Ο ΠΑΟΚ βρήκε τη στιγμή, έχοντας στην επίθεση Χατσίδη και Μύθου. Είναι που ο Ρουμάνος δεν βάζει τους μικρούς… 

Ο ΠΑΟΚ θα είναι σε ομίλους ότι και να συμβεί με τη Ριέκα. Αυτή ειναι η φετινή κληρονομιά του. Χωρίς να παίξει καλό ποδόσφαιρο, χωρίς να είναι καλύτερος. Όμως το ποδόσφαιρο δεν είναι πάντα δίκαιο. Και οι Αυστριακοί, ας είχαν Παβλένκα στη τελική.

Ο ΠΑΟΚ έπαιξε με τη φωτιά κυρίως γιατί ήταν ακάλυπτος σε κομβικές θέσεις. Κυρίως στον φορ. Ο φιλότιμος Τσάλοφ έχει πρόβλημα. Πιθανότατα πνευματικής φύσης αλλα χτυπάει τόσο άσχημα στη λήψη αποφάσεων που δεν μπορεί να στηριχτεί άλλο. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, εύκολες φάσεις τις χάλασε. Εύκολες πάσες, δεν τις έδωσε. Με έναν κανονικό φορ ο ΠΑΟΚ θα είχε βρει νωρίτερα γκολ. Όμως όταν δεν έχεις που να ακουμπήσεις τη μπάλα, πως να υποστηρίξεις το συνήθως αποτελεσματικό συνδυαστικό ποδόσφαιρο που παίζεις;

Πλην του Παβλένκα βέβαια, εκπληκτικό παιχνίδι έκαναν οι Μιχαηλίδης - Μειτέ. Όπως σε επίπεδο νοοτροπίας και πίστης, ο Ντέλιας που ξεμπλόκαρε στο δεύτερο ημίχρονο και σκύλιασε σε άμυνα και επίθεση. 

Πλέον περιμένουμε την ενίσχυση. Ο Ζαφείρης, οι σκέψεις για έναν ακόμα χαφ, ένας καλός στόπερ, ένας φορ στη θέση του Τσάλοφ θα ήταν ιδανικά για την επόμενη μέρα. Όλοι ενισχύονται, βάζουν σημαντικά γρανάζια στις μηχανές τους και ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να μείνει πίσω και να περιμένει από τον Ρουμάνο να κάνει μαγικά.

Η χρονιά θα είναι μεγάλη και τα χαρακτηριστικά που λείπουν θα πρέπει να έρθουν και μάλιστα άμεσα. Τα καμπανάκια στις αδυναμίες, δεν θα βρίσκουν πάντα το τοίχος Παβλένκα ούτε τις πατσαβουριές του Καμαρά.