Όταν δεν υπάρχει ένας Πρίγιοβιτς…

Είναι σαν το αέναο ερώτημα που δεν έχει καμία απάντηση ή μάλλον έχει δύο σωστές απαντήσεις. Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;

Για να το προσαρμόσουμε στα δεδομένα του ΠΑΟΚ. Ο σέντερ-φορ βοηθά την ομάδα να βρει το εύκολο γκολ ή η ομάδα βοηθά τον σέντερ-φορ να βρει το εύκολο γκολ;

Στα πρώτα 10 επίσημα παιχνίδια της σεζόν σε όλες τις διοργανώσεις, ο Δικέφαλος μετρά ήδη τέσσερα 0-0 (μιλάμε για παιχνίδια χωρίς παράταση) και άλλη μία φορά επίσης απέτυχε να σκοράρει στην έδρα της Ριέκα.

Όταν στα μισά επίσημα σου παιχνίδια δεν καταφέρνεις να βρεις δίχτυα, τότε κάτι σοβαρό συμβαίνει, δεν μπορείς να κάνεις σκληρό πρωταθλητισμό.

Μηδέν εις το πηλίκο

Στην πρεμιέρα της League phase, o ΠΑΟΚ έχασε και πάλι κλασικές ευκαιρίες με το τσουβάλι και άφησε πάλι τον κόσμο του με το «αχ» σε ένα ακόμα στείρο 0-0 απέναντι στην Μακάμπι Τελ-Αβίβ.

Κι επειδή η γεύση που μένει στο στόμα είναι πάντα αυτή του τέλους, ο κόσμος έμεινε με την εικόνα του Τσάλοφ και του Μαντί Καμαρά να σημαδεύουν τον αντίπαλο τερματοφύλακα σε δύο κλασικές ευκαιρίες που θα έπρεπε να έχουν καταλήξει στα δίχτυα.

Είναι ξεκάθαρο πια ότι εδώ έχει προκύψει ένα ψυχολογικό πρόβλημα. Για να το θέσουμε πιο σωστά, ένα πρόβλημα αυτοπεποίθησης, ένα πρόβλημα που έχει «μαγκώσει» τους περισσότερους παίκτες του.

Στον τομέα της τελικής απόφασης και της εκτέλεσης είναι πια φανερό ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν είναι χαλαροί, δεν είναι άνετοι. Εκτελούν με πίεση, με άγχος, με κακή ψυχολογία και αυτό φαίνεται από την ποιότητα των εκτελέσεων που είναι είτε εκτός εστίας είτε πάνω στον αντίπαλο τερματοφύλακα.

Φταίει μόνο ο σέντερ-φορ;

Η πιο… δημοφιλής άποψη λέει πως για όλα φταίει η αφλογιστία των σέντερ-φορ του, όμως αυτό δεν είναι καν η μισή αλήθεια. Στα κοντά 8 χρόνια που ο Ραζβάν Λουτσέσκου βρίσκεται στον πάγκο του, ο ΠΑΟΚ έμαθε να λειτουργεί παίρνοντας πολλά γκολ κυρίως από την τριάδα πίσω από τον σέντερ-φορ του.

Και σε αυτούς που πολύ λογικά αναφέρουν την απουσία ενός κλασικού γκολτζή, όπως ο Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς, υπάρχει αντίλογος.

Σε απόλυτους αριθμούς η επίθεση του ΠΑΟΚ ήταν πολύ πιο παραγωγική σε σεζόν με τον Μπράντον Τόμας, παρά με τον Σέρβο κανονιέρη.

Κι ο λόγος είναι απλός. Η πληθωρική συμμετοχή των άλλων παικτών σε ότι αφορά το γκολ. Από τον φετινό ΠΑΟΚ λείπουν τα γκολ της τριπλέτας πίσω από τον φορ, τα περσινά γκολ του Μαντί και του Μπάμπα, αλλά και τα γκολ των κεντρικών του αμυντικών (Κουλιεράκης, Μιχαηλίδης) που πάντα βοηθούσαν και στο εκτελεστικό κομμάτι.

Το ζήτημα δηλαδή είναι πολύ πιο συνολικό, πολύ πιο γενικό και δεν αφορά μόνο τον Γιώργο Γιακουμάκη ή τον Φιοντόρ Τσάλοφ, που ακούνε τα περισσότερα, ίσως και άδικα.

Αφορά ολόκληρη την ομάδα και πρέπει να λυθεί συλλογικά, με σωστή ανάλυση και την κατάλληλη θεραπεία, όπως συμβαίνει στις πραγματικά καλές ομάδες…