Το «φάρμακο» των καλών αποτελεσμάτων

Την περασμένη εβδομάδα, εκείνες τις λίγες ώρες που “έπαιζε” σοβαρά το ενδεχόμενο να πουληθεί ο Κωνσταντέλιας, δέχτηκα κάμποσα μηνύματα που μου έλεγαν ότι η ευθύνη για αυτό (την πώληση Ντέλια δηλαδή) βαραίνει και όλους εμάς τους δημοσιογράφους που στηρίξαμε τον Σαββίδη στην υπόθεση της Τούμπας και εξωθήσαμε τον Κατσαρή σε παραίτηση.

Προφανώς στο μυαλό όσων μου το έστειλαν ή σχολίασαν με παρόμοιο τρόπο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αν προχωρούσε το σχέδιο Κατσαρή, ο Τέλης Μυστακίδης θα είχε ήδη πάρει την ΠΑΕ και θα κρατούσε τον Ντέλια, ενώ θα έκανε και πέντε – έξι μεταγραφάρες!

Εντωμεταξύ ο Ντέλιας δεν πουλήθηκε, το σχέδιο Κατσαρή δεν το έχει δει ακόμα κανείς και βέβαια δεν προκύπτει από πουθενά ότι εφόσον οι δημοσιογράφοι, υπαίτιοι για όλα τα δεινά έτσι κι αλλιώς, έλεγαν μπράβο στο πρώην πρόεδρο του Ερασιτέχνη για τους χειρισμούς του, θα είχε προχωρήσει το παραμικρό, αλλά τέλος πάντων είναι γνωστό ότι δεν πρέπει να αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάει μια ωραία ιστορία.

Το παραπάνω παράδειγμα δείχνει το “δηλητήριο” που έχει μπει στον οργανισμό του ΠΑΟΚ. Το έχω γράψει ήδη. Από εδώ κι εμπρός, κάθε κίνηση, θα φιλτράρεται υπό το πρίσμα “τι θα έκανε ο Μυστακίδης”.

Μόνο που στο γηπεδικό, όσο κι αν ορισμένοι επιλέγουν να μην το καταλαβαίνουν, δεν υπάρχει πρίσμα. Υπάρχουν μόνο γεγονότα.

Και τα γεγονότα δείχνουν ότι η ίδια περίπου διοίκηση του Α.Σ. που εξουσιοδότησε εν λευκώ τον Κατσαρή να υπογράψει με τον Μυστακίδη μια συμφωνία την οποία, επαναλαμβάνω,  δεν έχει δει ακόμα κανείς, η ίδια διοίκηση ζητά από τον Σαββίδη να δώσει εγγυήσεις ότι μπορεί να κατασκευάσει το γήπεδο, έξι μήνες περίπου νωρίτερα από όσο ο ίδιος ο Ιβάν δεσμεύτηκε πώς θα τις δώσει. Και βέβαια δεν υπογράφει το μνημόνιο συνεργασίας με την ΠΑΕ.

Με πιο απλά λόγια, ο Ερασιτέχνης εμπιστεύεται τυφλά τον Μυστακίδη, ο οποίος προς το παρόν δεν έχει βάλει δεκάρα τσακιστή στον σύλλογο και γενικώς δεν έχει ξεκαθαρίσει ποτέ και πουθενά τις προθέσεις του και δεν εμπιστεύεται τον Σαββίδη που έχει βάλει στην ομάδα 200 εκατομμύρια, και άλλαξε την ιστορία της. Ακόμα κι αν ορισμένα πράγματα δικαιολογούνται από τις δυσκολίες του Ιβάν κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία, τα εντελώς δυο μέτρα και δυο σταθμά (όπως και πολλά από όσα - διέρρευσε ότι - συνέβησαν στο Δ.Σ. του Ερασιτέχνη), δεν δικαιολογούνται. Και σε κάθε περίπτωση οδηγούν σε ακόμα πιο βαθύ διχασμό με απρόβλεπτες συνέπειες.

Το κακό είναι ότι δεν διαφαίνεται λύση στον ορίζοντα.

Το καλό είναι ότι προς το παρόν η ομάδα και ο Λουτσέσκου, δείχνουν να μην επηρεάζονται από αυτά. Η ηρεμία στις τάξεις του κόσμου μπορεί να έρθει τη δεδομένη στιγμή μόνο με θετικό αγωνιστικό ξεκίνημα. Μεγάλη πίεση στις πλάτες του Ραζβάν οπωσδήποτε, αλλά όταν ο Ρούμανος νιώθει καλά (και το φετινό καλοκαίρι φαίνεται πως νιώθει καλά), τότε μας έχει δείξει πολλές φορές ότι η πίεση τον θρέφει.