Όλοι vs όλων

Πολλές φορές, λίγο ή πολύ, έχουμε ζήσει τα ίδια. Και παρ’ ολ’ αυτά, φαίνεται πως δεν μάθαμε όσα έπρεπε.

Αυτό που επιδεινώνει την κατάσταση είναι η πολύ εύκολη πρόσβαση στα μικρόφωνα και στα μολύβια.

Γράφονται και λέγονται πολλά, με μεγάλη ευκολία.

Και αν μιλούσαμε μόνο για τους πολλούς κ’ αγαθούς, πάει καλά.

Υπάρχουν όμως και οι σκόπιμες φωνές και τα επικίνδυνα μολύβια. Και αυτό είναι κάτι ολοφάνερο.

Αν κανείς διαβάσει ή ακούσει με προσοχή, το καταλαβαίνει.

Το κακό για φέτος ξεκίνησε πολύ νωρίς, εντελώς αναίτια. Το κύριο θέμα ήταν αυτό των μεταγραφών:

Πότε θα γίνουν και ποιες θα είναι αυτές; Τι θα γίνει με τις αποδεσμεύσεις; Ατελείωτες οι συζητήσεις.

Με τον καιρό, όμως, τα περισσότερα βρήκαν τον δρόμο τους.

Ίσως για πρώτη φορά, αποκτήθηκαν παίκτες που ήταν πρώτες επιλογές.

Ανανεώθηκαν συμβόλαια παικτών που ήθελε η ομάδα.

Προωθήθηκαν πολλοί και καλοί από τις ακαδημίες.

Η ομάδα στα φιλικά της παιχνίδια, έδειξε πολύ πιο έτοιμη σε σχέση με άλλες χρονιές.

Και φυσικά, υπάρχει και συνέχεια.

Και κάτι ακόμη όμως, πολύ σημαντικό:

Οι όποιες εκκρεμότητες που υπάρχουν και οι προσθήκες που χρειάζονται βρίσκουν σύμφωνους τους πάντες (φορ, χαφ, στόπερ).

Κάπου εδώ να σημειωθεί, για μια ακόμη φορά, πως στις μεταγραφές δεν αρκεί να θέλεις έναν παίκτη – πρέπει και ο άλλος να θέλει να τον δώσει. Άρα, χρειάζεται και η δική του γνώμη.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, προέκυψαν δύο πολύ ξεχωριστά ζητήματα.

Πρώτο: Το νέο γήπεδο της Τούμπας.
Το θέμα πήρε διαστάσεις κυρίως λόγω της σύμπραξης (;) του ΑΣ και του κ. Μυστακίδη, που δήλωσε ότι ενδιαφέρεται να το χτίσει με δικά του χρήματα.
Μια πρόταση που τάραξε τα -μάλλον ήσυχα- νερά είναι η αλήθεια.
Την ίδια στιγμή, εμφανίστηκε ξανά ο κ. Σαββίδης μετά από 5,5 χρόνια απουσίας.
Στο μεταξύ, είχε αποχωρήσει και ο κ. Γκαγκάτσης, αφήνοντας πολλά κενά.
Για το θέμα του γηπέδου φαίνεται πως πάει να βρεθεί η χρυσή τομή (και απ’ όσο γνωρίζουμε βρέθηκε) μεταξύ ΠΑΕ και ΑΣ.

Δεύτερο ζήτημα: Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας.
Θα μείνει ή θα φύγει; Θα ανανεώσει ή όχι;
Άλλη μια χρυσή ευκαιρία για «αυτούς» και «τους άλλους» να λένε οι μεν και να γράφουν οι δε, και να μην προλαβαίνουν να διαψεύδουν.
Ποιος μπορεί να μιλήσει με σιγουριά;
Είναι γεγονός πως πολλοί χύνουν την χολή τους.
Το τι θα γίνει, θα φανεί σύντομα.

Όταν ανέλαβε την ομάδα ο κ. Σαββίδης, είχε δηλώσει πως βασικός του στόχος ήταν να καταστεί ο σύλλογος οικονομικά ανεξάρτητος και αυτοδύναμος.

Ανάμεσα στα πολλά που πρέπει να γίνουν για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι και η πώληση παικτών που ζητούνται από άλλες ομάδες, κυρίως του εξωτερικού.

Όλοι μας, λίγο ή πολύ, ξέρουμε πως υπάρχουν ομάδες που αναδεικνύουν νέους παίκτες και τους προσφέρουν στην ποδοσφαιρική αγορά.

Συνεπώς ισχύει και στον κόσμο του ποδοσφαίρου ο γενικότερος κανόνας της αγοράς. «τα πάντα πωλούνται και τα πάντα αγοράζονται».

Η αλήθεια είναι πως η περίπτωση του Γ. Κωνσταντέλια παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα.

Μετά τις φυγές Τζόλη, Τζίμα, Κουλιεράκη και ακολούθως και του Κοτάρσκι, η υπόθεση του Ντέλια αποκτά άλλα χαρακτηριστικά.

Παίζει και το ότι συναισθηματικά μας κέρδισε γιατί είχαμε την ευακιρία να ζήσουμε ξεχωριστές στιγμές μαζί του, σε αντίθεση με τον Τζόλη και τον Τζίμα που έφυγαν νωρίς.

Για τον Κοτάρσκι, ήταν νομοτελειακό να φύγει κάποια στιγμή.

Πρέπει όμως να ληφθεί σοβαρά υπόψη και η θέληση του ίδιου του παίκτη. Όπως επίσης και η γνώμη των πολλών, που έχει τη δική της σημασία και αξίζει να συνυπολογίζεται.

Και πριν προλάβω να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου, με πρόλαβαν οι εξελίξεις.

Ενώ όλοι μας μαθαίναμε πως ο παίκτης πάει προς Γερμανία, ξαφνικά μάθαμε πως γυρίζει πίσω.

Όποιος και όπως χειρίστηκε το θέμα, μάλλον παίρνει κακό βαθμό.

Μετά από όσα έγιναν με το νέο γήπεδο, παρά την ευτυχή κατάληξη του μνημονίου, τα πράγματα ευτυχώς ομαλοποιήθηκαν.

Συνεπώς το μυαλό όλων έπρεπε να επικεντρωθεί στην ενίσχυση της ομάδας με σκοπό και στόχο την ολοκλήρωση των αναγκαίων μεταγραφών.

Όσο πιο γρήγορα, τόσο το καλύτερο.

Αυτό όμως δε σημαίνει βιαστικά και ότι να ναι, τη στιγμή μάλιστα που οι πάντες συμφωνούν για τις ανάγκες.

Όμως, όλα αυτά τα «ήξεις αφήξεις» δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη.

Είναι καιρός αλλά και ανάγκη να ξεπεραστεί το διοικητικό χαλάρωμα που όλοι νιώσαμε.

Είναι ο μόνος τρόπος για να καλυφθούν οι ανάγκες της ομάδας.

Τέλος, πιστεύω, πως είναι απολύτως αναγκαίο να χαραχτεί ένα πλάνο για τα επόμενα χρόνια. Χωρίς μπούσουλα και προετοιμασία δε γίνεται τίποτα. Και ένα από τα βασικότερα ζητούμενα είναι η διοικητική αναδιοργάνωση και η ενίσχυσή της.