Αμφιβολίες

Μια ματιά να ρίξουμε στη μεγάλη εικόνα, έτσι όπως αποτυπώνεται μέσα από όσα συμβαίνουν στη διεθνή σκηνή, εύκολα θα καταλάβουμε πως τα ερωτήματα και οι αμφιβολίες που προκύπτουν είναι, αν μη τι άλλο, εύλογα και τα συμπεράσματα που εξάγονται απολύτως κατανοητά.

Οι πόλεμοι και οι διαμάχες μεταξύ των κρατών καλά κρατούν. Το γιατί συμβαίνουν και αν είναι αναπόφευκτοι γεννά απορίες και ερωτηματικά. Οι επίσημες εξηγήσεις και δικαιολογίες σπάνια πείθουν. Εξού και οι αμφιβολίες.

Ακόμα κι αν περιορίσουμε το βλέμμα μας στα σύνορα της δικής μας χώρας, εύκολα θα καταλήξουμε στα ίδια συμπεράσματα. Η αμφισβήτηση των θεσμών όπως η Προεδρία, η Βουλή, τα κόμματα, η Κυβέρνηση, η Δικαιοσύνη, οι κανόνες λειτουργίας του επιχειρείν, οι τράπεζες, κλπ., τους βάζει όλους στο μάτι του κυκλώνα.

Και αν πάλι εστιάσουμε ακόμα πιο συγκεκριμένα, στον χώρο του αθλητισμού –και ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο–, το σκηνικό δεν αλλάζει. Ο τρόπος οργάνωσης των πρωταθλημάτων (Super League 1, Super League 2, Γ’ Εθνική), η αξιοπιστία της διαιτησίας, η δομή του Κυπέλλου, η άνιση συμμετοχή των ομάδων στις διοργανώσεις, όλα αυτά ενισχύουν τις ήδη έντονες αμφιβολίες.

Τις τελευταίες μέρες, όλοι εμείς που επιλέξαμε τον ΠΑΟΚ για την αγαπημένη μας ομάδα, ζήσαμε μάλλον πρωτόγνωρες καταστάσεις. Με το τέλος των αγωνιστικών υποχρεώσεων, λογικό και επόμενο είναι να απασχολεί τους πάντες –διοίκηση, παίκτες, φιλάθλους– η επόμενη σεζόν.

Με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε; Ποιοι θα είναι οι αντίπαλοί μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις; Που θα γίνει η προετοιμασία της ομάδας; Θα γίνουν μεταγραφές; Αν ναι, ποιες; Θα συνεχίσει ο ίδιος προπονητής; Κι αν όχι, ποιος;

Ζητήματα που μας απασχόλησαν, λίγο ή πολύ, όλους μας το τελευταίο διάστημα.

Παρά το γεγονός πως ανακοινώθηκε η συνέχεια της συνεργασίας με τον Λουτσέσκου –είτε μας αρέσει είτε όχι–, η όλη εξέλιξη άφησε αναπάντητα ερωτήματα και πολλές αμφιβολίες. Προσωπικά, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έπρεπε να φτάσουμε εκεί.

Ωραία, μπορούμε να δεχτούμε πως το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Για να έχει όμως και αυτό την αξία του, καλό είναι να περιμένουμε και τις επιλογές που θα κάνει το κλαμπ από εδώ και πέρα.

Να μην ξεχνάμε πως οι εκκρεμότητες είναι πολλές: Η ηλικία των παικτών, τα συμβόλαια που λήγουν ή έληξαν, η προώθηση νεαρών παικτών, οι επιστροφές των δανεικών. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η διοίκηση με την τεχνική ηγεσία και, ελπίζω, σε αγαστή συνεργασία αυτή τη φορά.

Δεν κρίνω σκόπιμο να αναζητήσω απαντήσεις για το τι έγινε και πώς. Δεν νομίζω πως θα βοηθήσει.

Ας το κάνουν αυτοί που αποφασίζουν. Έτσι κι αλλιώς, αυτοί είναι που τελικά θα κριθούν και ή θα χρεωθούν ή θα πιστωθούν για τις αποφάσεις τους.

Και επειδή σε μεγάλο βαθμό, το πρόβλημα είναι οικονομικό, καλά θα κάνουμε όλοι μας να μη ζητάμε τον ουρανό με τ’ άστρα. Ούτε βέβαια να αμφισβητούμε τα πάντα με τόση ευκολία.

Φυσικά η όποια κριτική είναι πάντα καλοδεχούμενη, φτάνει τα κινείται στα πλαίσια μιας καλοπροαίρετης κριτικής και όχι να βγάζουμε όλη μας την κακία με τα λεγόμενά μας. Οι τελευταίες δέκα μέρες μπορούν –και πρέπει– να αποτελέσουν ένα χρήσιμο μάθημα για όλους μας.