Ακροβατώντας σε μία λεπτή στρώση πάγου...

Η σαμπάνια δεν είχε στεγνώσει ακόμα από τα ρούχα. Το κεφάλι ήταν βαρύ από το hang-over, μα ήταν ένα γλυκό μεθύσι. Κανείς δεν είχε κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ, μα κανείς δεν ένιωθε ότι χρειάζεται ύπνο για να στρώσει.

Οι περισσότεροι το πήγαν σερί. Από τον Λευκό Πύργο και τα επινίκια στην Thessaloniki by night, κατευθείαν στο κτήμα Δέδα. Λίγο νερό στα μούτρα, μια νέα αλλαξιά ρούχα και βουρ για το νέο πάρτι.

Ο Γιάννης Μιχαηλίδης και ο Μπράντον Τόμας έπαιξαν τον ρόλο του DJ, το κέφι ξεχείλιζε. Ακόμα και ο Ράζβαν Λουτσέσκου «λύθηκε» και χόρεψε στους ρυθμούς του Da dumla dumla da (Made in Romania), παρότι παρεμπιπτόντως δεν του αρέσει ως κομμάτι και αγκαλιαζόταν με τον Γιώργο Σαββίδη. 

Η Μαρία Γκοντσαρόβα το ζούσε στα άκρα, ο Κυριάκος Κυριάκος πόζαρε με ένα πούρο στο στόμα και ο Μάκης Γκαγκάτσης ήταν ο πιο συγκινημένος από όλους γιατί εν αντιθέσει με όλους τους άλλους, για εκείνον ήταν ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι.

Κάποια στιγμή εμφανίστηκε μέσω Skype ο Ιβάν Σαββίδης με ένα μήνυμα γεμάτο πατρική στοργή: «Παιδιά είμαι ευγνώμων σε εσάς. Ξέρω πως περάσατε δύσκολα, πως ήταν μία δύσκολη σεζόν και πως παλέψατε μέχρι την τελευταία ανάσα σας. Δώσατε χαρά σε εκατομμύρια ανθρώπους. Να είστε χαρούμενοι, να πιστεύετε στους εαυτούς σας. Πιστέψτε στη δουλειά που κάνετε, Να αγαπάτε την οικογένειά σας και ο ΠΑΟΚ για εμάς είναι μία οικογένεια».

Μάλιστα έκανε και ειδική αναφορά στον Ραζβάν Λουτσέσκου, μια στιγμή αναγνώρισης για την πολυεπίπεδη προσφορά και συνεισφορά του στον σύλλογο: «Ράζβαν σε ευχαριστώ και θέλω να ευχαριστήσω επίσης τον πατέρα σου, είναι σα φυλαχτό για εμάς και μας φέρνει καλή τύχη. Μακάρι να ζήσει 100 ακόμα χρόνια και να μας φέρει με την τύχη του, ακόμα 100 πρωταθλήματα».

Όλα αυτά δεν έγιναν σε έναν άλλον αιώνα. Δεν συνέβησαν σε κάποια άλλη δεκαετία, αλλά μόλις πριν από 365 ημέρες. 

Αλήθεια, τι μπορεί να συνέβη σε αυτό το χρονικό διάστημα και όλη αυτή η αγάπη να μετατράπηκε σε αμφιβολία; Τι μπορεί να συνέβη και όλη αυτή η οικογενειακή ατμόσφαιρα να γέμισε με εγωισμούς και προσωπικές ατζέντες; 

Στο ποδόσφαιρο 365 ημέρες ισοδυναμούν με μία αιωνιότητα. Και κάθε ένα από αυτά τα 50 κάτι παιχνίδια μέσα σε αυτό το διάστημα, μπορεί να διαβρώσει, να οξειδώσει, να φθείρει οποιαδήποτε σχέση. Ειδικά, αν η αξιολόγηση έχει δημιουργήσει μία σειρά από ψευδαισθήσεις.

Ο ΠΑΟΚ δεν πήρε το πρωτάθλημα την περασμένη σεζόν, επειδή τα έκανε όλα τέλεια. Κάθε άλλο. Έκανε πολλά και σοβαρά λάθη στο casting, είχε σημαντικές αστοχίες, κωλυσιεργίες, ήταν σε όλη την σεζόν γεμάτος αμφιβολίες, μα στο τέλος συνέβη κάτι που μόνο στον ιππόδρομο μπορείς να δεις.

Το γερασμένο, αλλά έμπειρο από αγώνες, άλογο έκανε μία κούρσα κάτω από τα ραντάρ, κράτησε το σπριντ για το τέλος, βγήκε στο βιράζ από την εξωτερική όταν κανείς δεν του έδινε σημασία και έκοψε πρώτο το νήμα, σε μία από τις πιο σοκαριστικές και μάγκικες ανατροπές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ο Δικέφαλος του Βορρά, κατέκτησε κατά γενική ομολογία άξια το πρωτάθλημα, μα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάστηκε ένα θαύμα για να το πράξει. Και ως γνωστόν, τα θαύματα αποκαλούνται έτσι, διότι δεν συμβαίνουν συχνά, ούτε φυσικά κάθε χρόνο.

Το καλοκαίρι του 2024 έκανε πολύ λίγα πράγματα καλύτερα ή χειρότερα από το καλοκαίρι του 2023. Δεν γιάτρεψε τις παθογένειες, τους χρόνους στην λήψη και εκτέλεση αποφάσεων, δεν γιάτρεψε τις ασθένειες, ούτε άλλαξε το modus operandi του ως οργανισμός.

Η μόνη διαφορά ήταν πως η μέθη του τίτλου κράτησε για όλο το καλοκαίρι, υπήρχε η (ψευδ)αίσθηση, ότι οι incredibles θα μπορούσαν να περάσουν ξανά πάνω από όλους και να κουνήσουν σεντόνι.

Το χτύπημα από την Μάλμε ήταν τόσο ανέλπιστο, τόσο ισχυρό, τόσο έντονο που θαρρεί κανείς ότι προκάλεσε τραύματα που δεν γιατρεύτηκαν ποτέ μέχρι σήμερα, ήταν η στιγμή που φυτεύτηκε ο σπόρος της αμφιβολίας, ο οποίος φαίνεται ότι ρίζωσε τόσο πολύ που έβγαλε φύλλα και κλαριά. Για να φτάσουμε στο σήμερα.

Στο σήμερα που προκύπτει, πως όλα βρίσκονται στον αέρα. Και είναι στον αέρα διότι όλα αυτά τα χρόνια, πολλά λάθος πράγματα παγιώθηκαν ως σωστά. Μοντέλα, μοτίβα, ρόλοι, ακόμα και συμπεριφορές.

Οι νίκες οι επιτυχίες σκέπαζαν τα πάντα, αρκούσε μία σεζόν εκτός στόχων (είναι σκληρό να αποκαλέσεις αποτυχημένη μία σεζόν που σε έφερε στα πλέι-οφ του Europa League και σου δίνει μία τίμια ευκαιρία να μπεις ξανά στην League phase του) για να βγουν στην επιφάνεια διχογνωμίες και διαφωνίες, παράπονα που πιθανώς να σιγόκαιγαν χρόνια.

Το τι είναι σωστό και τι λάθος σχεδόν πάντα κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Ο ΠΑΟΚ όμως οφείλει να πάρει γρήγορες και καίριες αποφάσεις, δίχως να αφήσει το θέμα να κακοφορμίσει.

Αν πάει σε διαζύγιο πρέπει να τρέξει απείρως πιο γρήγορα τον σχεδιασμό της επόμενης ημέρας, που θα είναι δύσκολη, απαιτητική και με νέα χούγια.

Αν πάει σε εξομάλυνση, ανακωχή και συνέχεια, τότε πρέπει να γίνει μία ειλικρινή και βαθιά αυτοκριτική, όπως ίσως δεν έχει γίνει ποτέ άλλοτε.

Ο ΠΑΟΚ πατάει αυτή τη στιγμή σε μία λεπτή στρώση πάγου, οι χειρισμοί πρέπει να είναι λεπτοί και επιδέξιοι, όσο ποτέ άλλοτε…

Ο άνθρωπος που θα πάρει τις τελικές αποφάσεις έχει περάσει και από πιο δύσκολες θάλασσες, έχει αποδεδειγμένη ικανότητα να βγάζει το καράβι στη στεριά και ξέρει τι πρέπει να κάνει. Έχει κερδίσει κάτι που είναι σπάνιο στον ΠΑΟΚ, την εμπιστοσύνη, όπως έδειξε και η πρόσφατη ανακοίνωση των συνδέσμων.

Κι αυτή είναι η ώρα για δύσκολες αποφάσεις.