Αφιέρωμα στο Γιώργο Σκαρτάδο!

Στο αντίκρισμά της, μνήμες και έντονες εικόνες ανασύρθηκαν μονομιάς, φέρνοντας στο μυαλό μας μια 10ετία που σφραγίστηκε από την παρουσία ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή, ενός αθλητή πραγματικό κόσμημα για τον ΠΑΟΚ…

Το κείμενο ανεβαίνει με αφορμή την τελευταία μέρα (16/5/1992) που φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ σε επίσημο αγώνα και επειδή κάποια πράγματα δεν πρέπει να χάνονται στα βάθη του χρόνου, αλλά να μένουν ζωντανά για πάντα!

Κάποιοι τον χαρακτήρισαν παίκτη για όλες τις δουλειές, άλλοι τον απεκάλεσαν παίκτη – κομπιούτερ ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που στο πρόσωπό του έβλεπαν έναν χαρισματικό ηγέτη. Για μας απλά ήταν … ο μεγάλος Γιώργος Σκαρτάδος !!!

Γεννήθηκε στη Ρόδο τον Απρίλη του 1960. Ο Σκαρτάδος ήρθε στον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι του 1982. Η μεταγραφή είχε στοιχίσει 8.000.000 δρχ ποσό σημαντικό για την εποχή εκείνη. Ήταν η διοίκηση Παντελάκη που συνήθιζε εκείνα τα χρόνια να φέρνει στην Τούμπα καλούς παίκτες και με την ώθηση που δίνει ο κόσμος να μεταμορφώνονται σε πραγματικούς παιχταράδες. Αγωνιζότανε στην ομάδα της Ρόδου και ήταν 22 χρονών όταν έγινε η μεταγραφή.

Ξεκίνησε να αγωνίζεται στον ΠΑΟΚ σαν δεξί μπακ. Προπονητής της ομάδας ήταν ο Γερμανός Χάνς Χέερ. Ο Σκαρτάδος επρόκειτο να αντικαταστήσει τον Γούναρη που κάνοντας χρήση της 12ετίας πήγε στον ολυμπιακό.

Την ίδια θέση έπαιζε και στη Ρόδο. Τον θυμόμαστε με τη φανέλα με τον αριθμό 2 στην αρχή της καριέρας του στην ομάδα να αλωνίζει τη δεξιά πλευρά του γηπέδου. Στη μνήμη μας όμως έμεινε σαν ο άνθρωπος που φορούσε τη φανέλα με το 8, αριθμό που πιο πριν φορούσε ένας άλλος πολύ μεγάλος παίκτης (Σαράφης).

Οι πρώτοι του συμπαίκτες ήταν μερικά από τα ιερά τέρατα της ιστορίας του ΠΑΟΚ Κούδας, Δαμανάκης, Φούρτουλα, Ιωσηφίδης, Κωστίκος και άλλοι. Κοντά σε τέτοιους συμπαίκτες ο Σκαρτάδος μεγαλούργησε και όταν αυτοί αποχώρησαν ανέλαβε αυτός να σηκώσει για πολλά χρόνια την ομάδα στις πλάτες του. Και τα κατάφερε μια χαρά…

Στο διάστημα που αγωνίστηκε στον ΠΑΟΚ αν και ήταν ένας από τους καλύτερους Έλληνες παίκτες της εποχής του, δεν ανταμείφθηκε με ανάλογες κλήσεις στην εθνική ομάδα αφού οι εκλέκτορες του εθνικού συγκροτήματος τον θυμήθηκαν μόνο 25 φορές (3 γκολ). Αν ανήκε σε ομάδα του κέντρου, κάτι που πολύ θα το ήθελαν ορισμένοι, θα ήταν ασφαλώς βασικός και αναντικατάστατος .

Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια. Έτσι και στην περίπτωση του Γιώργου κοιτώντας τα στατιστικά του καταλαβαίνει κανείς πολύ εύκολα ότι πρόκειται για μια σπουδαία παρουσία στην ιστορία του συλλόγου μας.

Ο Γιώργος Σκαρτάδος έπαιξε στον ΠΑΟΚ από το 1982 μέχρι το 1992. Πρόλαβε να γίνει ο τρίτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας πίσω από τον Κούδα και τον Σαράφη. Και μην ξεχνάμε ότι έπαιζε χαφ και άμυνα στην αρχή της παρουσίας του στη Θεσσαλονίκη.

Με την ασπρόμαυρη φανέλα είχε συνολικά 341 εμφανίσεις (σε πρωτάθλημα, κύπελλο και Ευρώπη) πετυχαίνοντας 112 γκολ.

Από αυτές οι 264 συμμετοχές ήταν για το πρωτάθλημα (7ος σε συμμετοχές), με 84 γκολ (4ος σκόρερ ), Πρωταθλητής Ελλάδος το 1985.

Πήρε μέρος σε 59 αγώνες κυπέλλου σημειώνοντας 24 γκολ. Τρεις φορές στον τελικό 1983, 1985, 1992 (διπλός). Σκόραρε στους δυο, το 1985 με Λάρισα και το 1992 με γάβρο στο πρώτο ματς…

Ήταν παρών σε 18 αγώνες στην Ευρώπη και έβαλε 4 γκολ στα παιχνίδια: Με Λοκομοτίβ εντός, Βερόνα εκτός, Νάπολη εντός, Μαλίν εντός).

Σε 6 ποδοσφαιρικές σεζόν αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας μας. Τις περισσότερες από οποιονδήποτε άλλον ποδοσφαιριστή στην ιστορία του ΠΑΟΚ.

1986 11 γκολ,

1987 8 γκολ,

1989 6 γκολ ( τα ίδια πέτυχε και ο Μάικλ Σμολ),

1990 15 γκολ,

1991 12 γκολ,

1992 9 γκολ.

Μεγάλες στιγμές στην καριέρα του.

15/9/1982 Ντεμπούτο με τη φανέλα του Π.Α.Ο.Κ. κόντρα στη Σοσό στην Τούμπα

19/9/1982 Πρώτη συμμετοχή στο ελληνικό πρωτάθλημα, στο 3-2 με αντίπαλο τη Λάρισα, σε ματς που έγινε στη Βέροια

15/5/1983 Πρώτη συμμετοχή στην Εθνική στο ματς Ουγγαρία – Ελλάδα 2-3

29/6/1083 Πρώτος τελικός της καριέρας του στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο την ΑΕΚ

19/10/1983 και 2/11/1983 Ήταν παρών και στις δύο αναμετρήσεις με την Μπάγερν

16/6/1985 Σηκώνει πρωτάθλημα στην Τούμπα και σκοράρει κατά του βάζελου στο τελευταίο ματς.

18/9/1985 Σημειώνει το μοναδικό γκολ του ΠΑΟΚ στη Βερόνα (3-1)

7/9/1988 Αναλαμβάνει το μαρκάρισμα του Ντιέγκο Μαραντόνα στη Νάπολη (μαζί με τον Λαγωνίδη), παίζοντας στόπερ και τον εξαφανίζουν από το γήπεδο…

2/10/1988 Στη ρεβάνς της Τούμπας με αντίπαλο την μετέπειτα νικήτρια του ΟΥΕΦΑ Νάπολη, χρίζεται σκόρερ, ισοφαρίζοντας το γκολ του Καρέκα.

Ασφαλώς τα παιχνίδια που ξεχωρίσαμε δεν είναι τα μόνα σημαντικά στην καριέρα του μεγάλου άσου. Υπάρχουν και άλλα πολλά, που αν τα απαριθμίζαμε θα έπρεπε να γράψουμε βιβλίο. Ήταν ένας ολοκληρωμένος χαφ που έπαιζε πολύ πιο μπροστά από την εποχή του.

Ένας υπερπολύτιμος παίκτης, πραγματικό πασπαρτού, ο οποίος στα δέκα χρόνια της παρουσίας του στην ομάδα έπαιξε με επιτυχία σε πάρα πολλές θέσεις, όπου τον χρειαζότανε ο εκάστοτε προπονητής. Όπου υπήρχε έλλειψη, ο προικισμένος Ροδίτης θα κάλυπτε το κενό: δεξί μπακ, στόπερ, λίμπερο, δεξί χαφ, αμυντικό χαφ, 10άρι, αριστερό χαφ ακόμα και καθαρό σέντερ-φορ (όταν χρειάστηκε) ! Δεν υπήρχε παιχνίδι που να μην αποδώσει σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Ήταν μια αναμφισβήτητη σταθερή αξία...

Βασικά στοιχεία στο παιχνίδι του, ήταν η νηφαλιότητα και η καθαρή σκέψη που τον διέκρινε μέσα στο γήπεδο, οι σωστές μπαλιές που έδινε, το πάγωμα του παιχνιδιού όταν το απαιτούσε η περίσταση, φυσικά η μεγάλη ευχέρεια στο σκοράρισμα και γενικότερα η ποδοσφαιρική του ευφυΐα. Ήταν ο ποδοσφαιριστής που ο κάθε προπονητής θα ήθελε να τον έχει στη διάθεσή του. Δεν είχε ίχνος βεντετισμού επάνω του, ήταν απλός και καταδεκτικός με όλους. Δεν έλειψε από καμιά προετοιμασία της ομάδας (σε κάποιες έκανε αρχικά τον δύσκολο αλλά ήταν θέμα διαπραγματεύσεων!) και ποτέ δεν κρύφτηκε στα μεγάλα παιχνίδια, που ήταν άλλωστε το καλύτερό του.

Τον θυμόμαστε χαρακτηριστικά να βγαίνει στο πρώτο δοκάρι μετά από εκτέλεση κόρνερ και να καρφώνει τον αντίπαλο τερματοφύλακα με την πολύ δυνατή κεφαλιά του, να βγαίνει τετ α τετ σπάζοντας με την ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα του το τεχνητό off side και να σκοράρει πανηγυρίζοντας με το δεξί χέρι υψωμένο, να κάνει πεντακάθαρα τάκλιν στους αντιπάλους και να τους παίρνει την μπάλα. Σπανιότατα αστοχούσε σε πέναλτι, αν και μας έρχεται στο μυαλό το χαμένο με Σεβίλη στην Τούμπα που στοίχισε, σε σημαντικό βαθμό, την πρόκριση. Τα περισσότερα σουτ τα έκανε με δυνατό, τεχνικό δεξί πλασέ …

Δεν είχε σοβαρούς τραυματισμούς στην καριέρα του, δείγμα του πόσο καλό μυικό σύστημα είχε και το πόσο καλές προετοιμασίες έκανε. Η χειρότερη στιγμή του Γιώργου που μπορέσαμε να βρούμε, λίγοι την θυμούνται, ήταν η αποβολή του στη Νέα Σμύρνη όπου είχε επεισόδιο με κάποιον Μπαρμπαλιά, αναπληρωματικό τερματοφύλακα του πανιώνιου. Για εκείνο το σκηνικό ο Σκαρτάδος είχε τιμωρηθεί με 15 αγωνιστικές, και επειδή ήταν τελευταίες αγωνιστικές, η τιμωρία μέτρησε και την επόμενη σεζόν. Μιας και ήταν αρχηγός του ΠΑΟΚ διπλασιάστηκε η ποινή.

Όταν πάτησε στα 32, η τότε διοίκηση Βουλινού έκρινε ότι ήρθε η ώρα να κλείσει το κεφάλαιο Σκαρτάδος για τον ΠΑΟΚ Έτσι τον άφησαν ελεύθερο. Όμως ένας τέτοιος παικταράς δεν μπορούσε να σταματήσει την μπάλα επειδή έτσι ήθελε κάποιος παράγοντας, με αποτέλεσμα να βρει ποδοσφαιρική στέγη στον Ηρακλή, όπου έπαιξε 3 χρόνια στη θέση του λίμπερο. Στον συμπολίτη γηραιό έπαιξε σε 94 παιχνίδια, σημείωσε 19 γκολ και φορούσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού!!!! Όλα αυτά ενώ ο ΠΑΟΚ του Βουλινού πάλευε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και στο ρόστερ της ομάδας ανήκαν παίκτες πολύ μικρότερης αξίας από τον Σκαρτάδο…

Ο παίκτης που χαρακτηρίστηκε τελειωμένος από τον Βουλινό, και απομακρύνθηκε από την Τούμπα ετσιθελικά, συνέχισε να κάνει πολύ καλά αυτό για το οποίο γεννήθηκε, να απλώνει δηλαδή το ποδοσφαιρικό μυαλό του στα ελληνικά γήπεδα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Σκαρτάδος στα 35 χρόνια του πήρε και μια ακόμα μεταγραφή, στον ολυμπιακό αυτή τη φορά, όπου αγωνίστηκε για μια σεζόν ακόμα και μάλιστα σαν αρχηγός και εκεί…

Θα θέλαμε όλοι οι ΠΑΟΚτσήδες, αυτός ο παικταράς να είχε κλείσει την μεγάλη του καριέρα στον ΠΑΟΚ. Δυστυχώς η ζωή συχνά έχει άλλα σχέδια. Κάτι τέτοιο έγινε και στην περίπτωση Σκαρτάδου. Τελευταία διαβάζουμε και βλέπουμε ότι μια από τις σημαίες του παρελθόντος ασχολείται έστω και από απόσταση με την ομάδα, σχολιάζοντας αγώνες σε διάφορες εφημερίδες και αθλητικά site.

Ο παίκτης που μας χάρισε στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας, με την τεχνική του, το πάθος του, το καθαρό του παιχνίδι, τα πολύ όμορφα γκολ του, φαίνεται ότι παρακολουθεί από κοντά τα όσα συμβαίνουν στον ΠΑΟΚ και μοιράζεται μαζί μας την ίδια λαχτάρα για την ομάδα που τον ανέδειξε αλλά και την ανέδειξε …

Κλείνοντας, σημειώνουμε πώς κάποιες από τις επαγγελματικές επιλογές του τα τελευταία χρόνια δεν άρεσαν σε πολύ κόσμο και έφεραν γκρίνια προς το πρόσωπό του! Αυτό είναι κάτι που με το πέρασμα του χρόνου αποσβέστηκε σταδιακά και δεν στάθηκε ικανό να γκρεμίσει την εξαιρετική εικόνα του στις συνειδήσεις μας!