Ο ΠΑΟΚ ψάχνει χημεία, θέλει ηγέτες

Δεν θα το κάνω για δυο λόγους: Ο πρώτος έχει να κάνει με την αρχή μου, που την ξέρετε όλοι όσοι με διαβάζετε από αυτό εδώ το βήμα. Ξέρετε οτι δεν ασχολούμαι με την διαιτησία. Πείτε το λάθος, πείτε το βίτσιο, δεν με απασχολεί. Έχω συγκεκριμένη άποψη για την διαιτησία και δεν την αλλάζω. Ο δεύτερος έχει κυρίως να κάνει και με τη χρονική στιγμή που έρχεται αυτό.

Ναι, είναι φάση που κρίνει αποτέλεσμα, αλλά δεν σβήνει τα όσα έγιναν τα προηγούμενα 93 λεπτά. Δεν αλλάζει τίποτα από όσα καταγράφηκαν σε επίπεδο απόδοσης, σε επίπεδο εικόνας αγώνα. Δεν είναι το γκολ που λες πως "αν μετρούσε, θα είχαμε διαφορετικό παιχνίδι". Διαφορετικό αποτέλεσμα θα είχαμε, το παιχνίδι είχε ουσιαστικά γίνει.

Ψάχνει και ψάχνεται
Και στη σούμα του, αυτό που μένει για τον ΠΑΟΚ είναι πως ο Ιγκόρ Τούντορ, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, πρέπει να είναι χαρούμενος που τελείωσε η ευρωπαϊκή πορεία του ΠΑΟΚ. Δεν έχει να σκέφτεται τι θα κάνει σε τρεις - τέσσερις ημέρες, να έρχεται Δευτέρα και να κάνει δυο ενδεκάδες, μια για την Πέμπτη και μια για την Κυριακή. Όμως... Όμως, ακόμα και να υπήρχε, πιστεύω πως υπάρχουν άλλα πράγματα που τον προβληματίζουν. Και αυτό είναι η έλλειψη χημείας, την οποία προσπαθεί να βρει, αλλά δεν το έχει καταφέρει μέχρι τώρα. Και πλέον, με τον Τσίμιροτ στη διάθεσή του, μπορεί να πει πως έχει δοκιμάσει τα πάντα.

Ο Τούντορ ψάχνει, ψάχνει, ψάχνει, αλλά δεν μπορεί να το βρει. Πηγαίνει στη Γερμανία με τους Κωνσταντινίδη και Μυστακίδη στα άκρα και στην επιστροφή στην Ελλάδα, αντί να κρατήσει τον έναν εκ των δυο, που είχαν καλή παρουσία, τους αλλάζει και τους δυο. Στη μεσαία γραμμή συνεχίζει να εμφανίζει και να εξαφανίζει παίκτες. Ο Πέλκας που δεν έβγαινε από το αρχικό σχήμα, έχει χαθεί, ο Χαρίσης που έκανε ένα μήνα μετά την επιστροφή του από το πρώτο του τραυματισμό, μπαίνει και παίζει, ξανατρώει πάγκο, και στη Λιβαδειά, ενώ είναι ανέτοιμος, τον επιλέγει στην ενδεκάδα. Και έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, καλύτερα που βγήκε το πρόβλημα πριν το παιχνίδι διότι θα μπορούσε να βγει στο 10-15' και να σπαταλούσε μια αλλαγή.

Ο Τζιόλης, για τον Τούντορ, δε βγαίνει από την ενδεκάδα, απλώς μετακινείται. Πρέπει να είναι μόλις ένα το παιχνίδι από το οποίο έχει απουσιάσει ο Τζιόλης. Και τον έβαλε στην αμυντική γραμμή, από την οποία, στη Γερμανία, δεν υστέρησε κανένας. Ούτε ο Σκόνδρας που δεν είχε και τα καλύτερα δείγματα γραφής μέχρι τώρα ως παίκτης της τριάδας.

Σε αναζήτηση ηγέτη
Ο Τσίμιροτ μπήκε στο γήπεδο για πρώτη φορά σε δυο διαδοχικά παιχνίδια μετά από τέσσερις μήνες, και κλήθηκε να κουβαλήσει τον ΠΑΟΚ στις πλατές του. Ο Σάμπο, που πήρε πολλά σερί παιχνίδια μέχρι να προσαρμοστεί, βγήκε από την ενδεκάδα, και χθες, επέστρεψε λόγω της μετατόπισης του Τζιόλη.

Όλα αυτά δείχνουν πως ο Τούντορ, ακόμα ψάχνεται, και ακόμα μαθαίνει τους παίκτες του, διότι ο Τσίμιροτ του ήρθε... τώρα. Στη Λιβαδειά, ο ΠΑΟΚ δεν έκανε κάτι λιγότερο από ό,τι στο παιχνίδι, για παράδειγμα, με τον Παναιτωλικό. Κατοχή, κατοχή, κατοχή, αλλά η αναλογία φάσεων - κατοχής δεν είναι αυτή που θα του έδινε περισσότερες πιθανότητες νίκης. Η ευκαιρία του Αθανασιάδη στις αρχές του δευτέρου μέρους είναι η φάση που κρίνει το παιχνίδι και το αποτέλεσμα, ενώ η φάση του Μπερμπάτοφ, κρίνει μόνο το αποτέλεσμα.

Είναι πλέον ξεκάθαρο, πως ο ΠΑΟΚ πρέπει να ψάξει για ηγέτες. Για παίκτες που θα κάνουν την διαφορά. Στη τελική πάσα, στη τελική προσπάθεια. Αυτό του λείπει. Βάθος έχει. Παίκτες "βγες εσύ - μπες εσύ" έχει. Παίκτη που θα τους καθοδηγήσει όλους αυτούς ψάχνει. Αγωνιστικά, αλλά και μέσα στα αποδυτήρια. Για κάποιο διάστημα, το ρόλο αυτόν τον είχε, αν μπορούμε να το πούμε, ο Ροντρίγκες, που τον έψαχναν όλοι για να κάνει το ρήγμα, το σουτ, ή τη πάσα. Ή ο Μακ. Αλλά αυτοί είναι περισσότερο του ανοικτού γηπέδου.

Ο ΠΑΟΚ δικαίωσε τον Τούντορ που έλεγε πως είναι πιο δύσκολο να δημιουργείς από το να αμύνεσαι. Και γι' αυτό θα πρέπει να ψάχνει και να αποκτήσει τους παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά σε παιχνίδια όπως αυτό με τον Λεβαδειακό, που όμοιά του, δίνει καμιά 20αριά κάθε χρόνο στο πρωτάθλημα.

Tουν Αντώνη Τσακαλέα