Ο θρίαμβος της λογικής, μια... ντουζίνα ανθρώπους μετά

Και πως να γινόταν αλλιώς; Ο Βρύζας, με τον Τσιαστιακόφ, τον Αγγελίδη, τον Άρνεσεν, για πολύ λίγο τον Βεζυρτζή κι εν τέλει τον Μίχελ, είχαν άπαντες δράσει ή κι εμφανιστεί, από το καλοκαίρι του 2012, ως το χειμώνα του 2016... Αληθινοί, "μουσαντένιοι", επίδοξοι ή κατά φαντασίαν κουμανταδόροι. Έξη συνολικά, σε τέσσερα χρόνια. Με λίγο διαφορετικούς ρόλους, πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες, εντελώς διαφορετικό background, αλλά πάντως έξη διαφορετικές στρατηγικές, σε τέσσερις όλες κι όλες σεζόν, που κάποια στιγμή έγιναν μέχρι και... επιτροπή οι τρεις από αυτούς.

Και μαζί τους, ο Δώνης, ο Γεωργιάδης, ο Στέφενς, ο Αναστασιάδης, ο Τούντορ, όλοι ώσπου έφτασε η σκυτάλη στον Ίβιτς. Έξη πρόσωπα κι από τον θώκο του προπονητή. Με άλλο προσανατολισμό, χαρακτήρα, προσωπικότητα, ποδοσφαιρική φιλοσοφία. Κι αυτοί στην ίδια τετραετία. Ποτέ ο τεχνικός ή αθλητικός διευθυντής, δεν ολοκλήρωσε ως "ζευγάρι" με τον προπονητή που ξεκίνησε τη σεζόν. Ποτέ το "ζευγάρι" που σχεδίασε μια ομάδα το καλοκαίρι, δεν έδρασε διορθωτικά με την ίδια εμπιστοσύνη και στις χειμερινές μεταγραφές. Ποτέ το ζευγάρι που "έκλεισε" έστω μια σεζόν, δεν άρχισε μαζί την επόμενη... Ούτε οι αγορές, ούτε οι αποδεσμεύσεις, ούτε κάποιο σχέδιο, προχώρησαν με συνέχεια και συνέπεια. Ούτε και έμενε κάτι για να χτιστεί επάνω του η επόμενη σεζόν. Μέχρι την τρέχουσα περίοδο...

Με τον προπονητή πιο ισχυροποιημένο από ποτέ στην εποχή Σαββίδη, με εξαιρετική γνώση της ομάδας, του περιβάλλοντος και του υλικού, που του επετράπη να στήσει μια ομάδα, απ' την αρχή. Να κάνει λάθη και να τα διορθώσει και να θωρακιστεί έχοντας το ελεύθερο σε όλες τις επιλογές: Από το προπονητικό τιμ που άλλαξε μεσούσης της περιόδου, μέχρι την επένδυση που έγινε στην Μεσημβρία για την πρόληψη κι αποκατάσταση κι από την εκκαθάριση και την αλλαγή του ρόστερ, μέχρι το μοίρασμα του περιβραχιόνιου του αρχηγού κατά την κρίση του, σε κάθε ματς. Ο ΠΑΟΚ απέκτησε ομοιογένεια, ήρθαν και τα αποτελέσματα και παρουσιάζει επιπλέον όμορφο, επιθετικό, σύγχρονο και γρήγορο ποδόσφαιρο.

Τώρα, είναι ευκολότερο να "φανεί" κι ο κάθε Μυστακίδης ή Πέλκας. Τώρα, είναι ευκολότερο να ενσωματωθεί κάθε Πέδρο Ενρίκε, με μια προπόνηση... Τώρα, είναι ευκολότερο να αντικατασταθεί, κάθε Ροντρίγκεζ. Τώρα μπορείς να αλλάζει σχηματισμούς, να κάνει rotation, να δώσει χρόνο: Σε άλλον στην κερκίδα ή τον πάγκο για να ηρεμήσει και να ξεκουραστεί, σε άλλους στα παιχνίδια για να βρουν ρυθμό. Τώρα που επικράτησε η ποδοσφαιρική λογική, όλοι δρέπουν τους καρπούς της. Εξαιρετικά κομβικό σημείο είναι η παρέμβαση του μεγαλομετόχου τρεις μήνες πριν, που αυτή τη φορά, δεν όρμηξε να διαλύσει τα πάντα στην κρίση: Όπως θα θυμάστε, στήριξε τον προπονητή και υποδέχτηκε την ομάδα στο ξενοδοχείο, όπου "κλείστηκε" μαζί της για σχεδόν μια βδομάδα. Όχι σαν παιδονόμος, για να τους μαλώσει... Σαν πατέρας. Άφησε τα λόγια και τις εντυπωσιακές, αλλά συχνά κούφιες δημόσιες παρεμβάσεις.

Σήμερα ο ΠΑΟΚ μπορεί να στοχεύσει να πρωτεύσει στα playoff και να διεκδικήσει το κύπελλο. Δικαιούται να ονειρεύεται, πως έχει τύχη να παίξει την Σάλκε στα ίσα για την πρόκριση. Μπορεί το καλοκαίρι να θέσει στόχο την είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ . Ο ΠΑΟΚ του χρόνου, μπορεί να θέσει επιτέλους για στόχο τον τίτλο και να μη χαμογελά κανείς στο άκουσμα αυτού. Διότι έγινε το πρώτο βήμα: Έχει πια μια καλή ομάδα. Έχει πια έναν προπονητή που δεν αμφισβητείται. Έχει ένα μεγαλομέτοχο που μαθαίνει. Πορτοφόλι και λαός, δεν του έλειπαν. Θα χρειαστεί έναν δυο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές ακόμα; Με προσωπικότητα, με γκολ, με εμπειρία πρωταθλητισμού. Ευκολότερο να τους βρει, αλλά κυρίως να τους αφομοιώσει.. Θα συμβεί.

Φτάνει να συνεχίσει να θριαμβεύει η ποδοσφαιρική λογική. Όσο συμβαίνει αυτό, η πρόοδος δε θα είναι ανεμπόδιστη φυσικά, αλλά νομοτελειακά θα επικρατεί.

Ο ΠΑΟΚ των ονείρων του κόσμου του, έρχεται. Καιρός ήταν...