Ο ΠΑΟΚ βρίσκει (ξανά) το τοτέμ του!

Μέχρι να δω πως μπαίνει στο γήπεδο και κάνει την πρώτη του επαφή με τη μπάλα, το πρώτο σπρίντ, την πρώτη μανούρα – συνέβη και αυτό για όσους είδαν τις στιγμιαίες βαλκάνιες γκρίνιες στον Μακ και στον Πέλκα, δεν ήμουν πεπεισμένος πως είναι κομμάτι της ιστορίας μας. Και η στιγμή της αλλαγής ήταν μία σπουδαία στιγμή. Το πρώτο αναγνωριστικό σπριντ – είσοδος στο δημοτικό γήπεδο της Βέροιας – πολιτισμικό σοκ για έναν σταρ με την καριέρα του dimi. Η στιγμή της αλήθειας. Η φανέλα με το "10" βρήκε ξανά έναν άξιο και σπουδαίο κάτοχο.

Πέρα από υπερβολές και κορώνες, ο ΠΑΟΚ, όπως κάθε ομάδα με βαρύ όνομα και ιστορία, με φιλοδοξία και κίνητρο, έχει ανάγκη από τέτοιους παίκτες. Πρώτα απ' όλα, για λόγους πρεστίζ. Σήμερα ξέρει η παγκόσμια ποδοσφαιρική πιάτσα ότι ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ ντεμπούταρε στο δημοτικό στάδιο Βέροιας. Το brand του ΠΑΟΚ αντηχεί και αυτό προσελκύει πέρα από προσοχή, εμπορικές συμφωνίες, νέους φίλους και μεγαλύτερου επιπέδου παίκτες – και δη από τη Βαλκανική αγορά που στρατηγικά επέλεξε ο Φ.Α. Ο dimi θα αποτελέσει το μέντορα των αποδυτηρίων για τη νέα γενιά, ακόμη και για παιδιά όπως ο Κλάους.

Και η μεγαλύτερη επιτυχία από το να λένε πως "έκανα κι εγώ συμπαίκτης με τον Μπερμπάτοφ" θα είναι μάλλον το "έκανε και ο Μπερμπάτοφ συμπαίκτης μαζί μου". Αυτό νομίζω πως σε τελική ανάλυση θα αποτελέσει το μεγαλύτερο επίτευγμα της 2ης Σεπτεμβρίου του 2015. Επ' ουδενί δε λησμονώ να υπενθυμίσω το επικοινωνιακό τσούξιμο – χτύπημα straight to the rival's balls. Γιατί αυτό το χτύπημα ήταν knockout, μετά κι από τα 4 άκυρα που έφαγαν από τον ίδιο και τους εκπροσώπους του. Κι ας διατείνονταν για τον ερχομό του όλο το καλοκαίρι, κάθε καλοκαίρι. Αυτό, μάλλον, πόνεσε... Καθώς ήταν η επιτομή του ρεβανσισμού.

Δεν τρέφω αυταπάτες. Μάτια έχω και βλέπω. Μνήμη και καλή να μην είχα σε κάθε αγωνιστική φροντίζουν να μου τη φρεσκάρουν. Το σάπιο σκηνικό έχει ξεπεράσει το σοκ και το δέος, την αιδώ και τη δίκη, τις θεωρίες συνωμοσίας και τις αμυδρές αμφιβολίες. Ο θυμός και η αγανάκτηση πεπεράστηκαν από την ανοσία που είναι το κατεστημένο συναίσθημα. Δε θέλω να δω πρωτάθλημα. Δεν έχω προσωπικά ζητήματα αν – επαρκή εγωισμού. Δεν ταυτίζω ποτέ τα συμπλέγματα μου με μία αγαπημένη ιδέα. Πολλές φορές μου αρκεί να βρεθώ στην Τούμπα. Έστω και μέσα από μία οθόνη. Το να θέλεις να κερδίζεις one way or another, με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, ιδίως όταν δεν εμπλέκεσαι άμεσα, είναι κομπλεξισμός και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά μας. Άμα δε μπορείς την ήττα υποστήριξε τους Χάρλεμς.

Δε θα μιλήσω για το παιχνίδι. Θα αφήσω αυτό το μεροκάματο σε άλλους ειδήμονες. Εγώ τον ΠΑΟΚ τον χαίρομαι ούτως ή αλλιώς. Θέλω να μοιραστώ απλά την εμπειρία μου. Είδα για 2η φορά παιχνίδι στο συνοικιακό πρακτορείο του ΟΠΑΠ. Θλίψη. Έφυγα με τρομερή νευρικότητα, παρά την ικανοποίηση μου από το νικηφόρο παιχνίδι. Καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν άρθρωσα, ορθώς, κουβέντα. Σπατάλη θα ήταν. Μία πλειοψηφία από άτομα με χαμηλή νοητική επάρκεια. Σχόλια κατά κόρον ρατσιστικού και σεξιστικού τύπου. Υβρεολόγιο άλλης κλάσης και εποχής. Λίγοι έβλεπαν πραγματικά το ποδοσφαιράκι. Η πλειοψηφία, όμως, απολάμβανε το χλευασμό και τις χυδαιολογίες. Εν τέλει, ξέσπασα – εσωτερικά – στη Nova που δε μου επέτρεψε μία μοναχική livestream μετάδοση.

Η ομάδα ρολάρει και θα ρολάρει περισσότερο. Απαιτεί χρόνο ένα καλό εγχείρημα. Κι αυτό δείχνει να το κατανοεί η πλειοψηφία του ΠΑΟΚτσήδικου σώματος. Αρχικά, αυτό είναι η πρώτη επιτυχία της φετινής σεζόν. Η πειθώ ενός προμελετημένου πλάνου. Αν και νομίζω πως το κερασάκι στην τούρτα διέσπειρε τη "χρυσόσκονη" της υπομονής και της παροχής στήριξης και χρόνου. Εντάξει, εγώ απλά αρθρογραφώ. Το forum ξέρει καλύτερα.