Τα μεγάλα σουτ και τα 14 χρόνια φαγούρας
Αυτοί οι δύο έχουν παρελθόν. Πλούσιο (... σε κάποιες περιπτώσεις) και αυθεντικά ελληνικό, κρίνοντας από τον τρόπο ολοκλήρωσης των αγώνων. Αν ανοίξει κανείς την «εγκυκλοπαίδεια» των συγκρούσεων του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ θα ανασύρει γεγονότα που στιγμάτισαν ακόμη και την πορεία ελληνικού μπάσκετ. Ξεκινώντας δηλαδή από ιστορίες στα... τσιμεντένια παρκέ έως και στους τελικούς της δεκαετίας του '90. Μόνο στο λεκανοπέδιο εξάλλου έχουν αναμετρηθεί σε τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά γήπεδα (σ. σ. ΣΕΦ, Κορυδαλλός, Παπαστράτειο, Γλυφάδα). Τα τελευταία χρόνια, ο ΠΑΟΚ αγωνίζεται με βασικό στόχο να σταθεί ανταγωνιστικά, απόρροια της διαφοράς αγωνιστικής ποιότητας που χωρίζει τις δύο ομάδες. Φυσική συνέπεια αυτής, ο απολογισμός του είναι ουδόλως τιμητικός. Για να ακριβολογούμε αγνοεί τη νίκη – στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας – από τους τελικούς της σεζόν 1999-00. Επί 14 συναπτά έτη – σε κάποιες περιπτώσεις στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και σε άλλες υποβλήθηκε σε σκληρές δοκιμασίες – δεν κερδίζει τον Ολυμπιακό στον Πειραιά. Υπήρξαν παιχνίδια όπου έφτασε κοντά στο να βάλει τέλος σε αυτή την αρνητική παράδοση. Όπως για παράδειγμα ο αγώνας της περιόδου 2010-11, τον Δεκέμβρη του 2010. Ο Ρόουλ Μάρσαλ (33π.) είχε πραγματοποιήσει σπουδαία εμφάνιση αλλά η επιχείρηση «ανατροπή» δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε με 89-82. Στο σχετικό «κάδρο» εντάσσεται και η εντυπωσιακή παρουσία του Βλάντο Στσεπάνοβιτς τη σεζόν 2006-07 που τελείωσε το παιχνίδι με 27 πόντους, αλλά ο Ολυμπιακός επικράτησε με 87-79. Τα μεγάλα σουτ Βέβαια, στις σκέψεις των φίλων του ΠΑΟΚ, κάθε συζήτηση περί των αγώνων με τον Ολυμπιακό περιλαμβάνει (κυρίως) πέντε εικόνες. Καταρχήν, αυτή του Γιάννη Ιωαννίδη να «παραδίδει» το σακάκι του (στον Σταύρο Τσανίδη) σε αγώνα στο ΣΕΦ τη σεζόν 1992-93. Την αντίστοιχη του 5ου τελικού της σεζόν 1993-94. Με την υπόδειξη των πέντε δευτερόλεπτων στον Ζόραν Σάβιτς και υπό το «φαντασμαγορικό» σκηνικό που δημιούργησαν οι φωτοβολίδες που πετάχτηκαν από οπαδούς του Ολυμπιακού, οι παίκτες του Δικεφάλου αποσύρθηκαν στα αποδυτήρια κι όταν επέστρεψαν – για να αποφευχθεί ο μηδενισμός – μερικοί εξ' αυτών δεν φορούσαν κάλτσες, ενώ τα κορδόνια των παπουτσιών τους ήταν λυμένα. Υπάρχουν όμως και τα μεγάλα σουτ. Ο τωρινός πρόεδρος της ΚΑΕ ΠΑΟΚ, Μπάνε Πρέλεβιτς, είχε παράδοση απέναντι στον Ολυμπιακό. Στον αγώνα της περιόδου 1995-96 – στο ντεμπούτο του Ευθύμη Κιουμορτζόγλου στη τεχνική ηγεσία του Δικεφάλου – έβαλε έξι τρίποντα, σημείωσε συνολικά 31 πόντους και ο ΠΑΟΚ επικράτησε με 77-76. Βέβαια, το «μεγαλύτερο» σουτ ανήκει στον Πέτζα Στογιάκοβιτς, στους τελικούς της περιόδου 1997-98. Η μπάλα κατέληξε στο καλάθι με την εκπνοή του χρόνου. Δύο χρόνια αργότερα, ο Γιώργος Μπαλογιάννης εξιλεώθηκε στον πρώτον τελικό με τον Ολυμπιακό για τα πλέι οφ της σεζόν 1999-00. Ο ΠΑΟΚ είχε επικράτησε με 66-69, ακολούθησε η πρόκρισή του στον τελικό του πρωταθλήματος κι εκτός του τελευταίου «μεγάλου» σουτ από τον Μπαλογιάννη, ο Μπιλ Έντουαρντς είχε πραγματοποιήσει ένα από τα σπουδαιότερα παιχνίδια του με τη φανέλα του Δικεφάλου.
