Οι οικονομικές προϋποθέσεις της περίπτωσης του Στιβ Μπάρτ απέχουν σημαντικά από τα αντίστοιχα δεδομένα της ΚΑΕ ΠΑΟΚ. Κρίνοντας μάλιστα και από τη τακτική που ακολούθησε ο Δικέφαλος στη περίπτωση του Γιάννη Αθηναίου όπου δεν θέλησε να ανεβάσει τη προσφορά του από τα 30-35 χιλιάδες ευρώ για συμβόλαιο επτά μηνών.
Είναι όμως μια υπόθεση που συζητείται στις τάξεις του Δικεφάλου εδώ και τουλάχιστον δέκα ημέρες, διότι ο Αμερικανός με κοινοτικό διαβατήριο ανταποκρίνεται στα αγωνιστικά κριτήρια που έχει θέσει ο Σούλης Μαρκόπουλος. Είναι οργανωτής και σκόρερ.
Ο ΠΑΟΚ γνωρίζει τον Μπαρτ μέσα από τις συγκρούσεις του με τη Ζιέλονα Γκόρα. Είναι παίκτης με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ηγετική προσωπικότητα αλλά τα οικονομικά προβλήματα της πολωνικής ομάδας άπλωσαν τα δίχτυα τους και στον αγωνιστικό τομέα, γεγονός που αποτυπώθηκε μέσα από τη πορεία της και στο Eurocup.
Από τη Ζιέλονα Γκόρα, ο παίκτης που ταιριάζει περισσότερο στον ΠΑΟΚ είναι ο Κόζαρεκ, αλλά αυτός δεν έχει σκοπό να φύγει από την ομάδα. Σε αντίθεση δηλαδή με τον Μπαρτ που είναι στην αγορά εδώ και τουλάχιστον τρεις εβδομάδες.
Έριξε τις απαιτήσεις του
Όταν ο Αμερικανός «βγήκε» στην αγορά, οι απαιτήσεις του για κάθε μήνα συμβολαίου άγγιζαν τις 15.000 δολάρια. Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, ο ΠΑΟΚ δεν θα έμπαινε σε διαδικασία συζήτησης με αυτό το ποσό. Ωστόσο, το ότι δεν παρουσιάστηκαν οι προτάσεις που θα ήθελε, τον ανάγκασε να ρίξει το κασέ του.
Οι επιτελείς του Δικεφάλου διατηρούν επαφή, δίχως αυτό να σημαίνει ότι είναι η μοναδική περίπτωση που τους απασχολεί. Υπάρχει αρκετές ακόμη, εκτιμούν εξάλλου ότι εντός του επόμενου 48ώρου θα έχουν στα χέρια τους νέες προτάσεις. Έχουμε αναφέρει το φιλολογικό ενδιαφέρον για τον Ντόνι ΜακΓκραθ ή ακόμη τις σκέψεις που υπήρξαν για τον Ντάντε Στίγκερς. Ως έναν βαθμό ξεκαθάρισε εξάλλου το τοπίο στο Eurocup σχετικά με τις ομάδες που θα συνεχίσουν στην διοργάνωση, το ίδιο θα συμβεί και με την Ευρωλίγκα.
Είναι αλήθεια πάντως ότι στον ΠΑΟΚ έχουν αποφασίσει να επισπεύσουν τις διαδικασίες ενίσχυσης της ομάδας, έχοντας στο μυαλό και τον αγώνα του Κυπέλλου Ελλάδος με τον Παναθηναϊκό.
Συν τοις άλλοις, είναι διαπιστωμένο ότι η απουσία του Κώστα Χαραλαμπίδη έχει επιδράσει αρνητική στην επιθετική λειτουργία της ομάδας. Απέναντι στη Λοκομοτίβ ο ΠΑΟΚ περιορίστηκε στους 54 πόντους, ενώ στον τελευταίο αγώνα του ελληνικού πρωταθλήματος, για πρώτη φορά φέτος, πέτυχε λιγότερους από 70 πόντους (σ. σ. 69) σε εντός έδρας παιχνίδι.
Στον Arena FM 89,4 φιλοξενήθηκε ο ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί στη Σουηδία, Χρήστος Χριστοφορίδης και μίλησε για τον νέο παίκτη του ΠΑΟΚ, τον Σωτήρη Παπαγιαννόπουλο.
Μετά τους πανηγυρισμούς για τη μεγάλη νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού, αυτό που κυριαρχεί στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της ομάδας είναι η ανάγκη να ενισχυθεί στη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη. «Ώρα να μιλήσει ο Σαββίδης» λένε πολλοί και καλό είναι να σημειώσουμε ποιες είναι πλέον οι σκέψεις του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ.
Καταρχήν, είναι ανάγκη να υπογραμμίσουμε ότι ο Σαββίδης βίωσε το βράδυ της Τετάρτης την πιο μεγάλη χαρά από τότε που ανέλαβε τα ηνία του ΠΑΟΚ. Και αντιλήφθηκε με τον πλέον πειστικό τρόπο ότι η ομάδα χτίζεται σε σωστές βάσεις. Είναι και αυτός «ζεστός» στο να της δώσει τη δυνατότητα να γίνει ακόμη καλύτερη και επιμένει σε όσα έχει δεσμευθεί στον Αναστασιάδη.
Ας τα επαναλάβουμε και με ορισμένες σημαντικές λεπτομέρειες. Είναι αποφασισμένος να βάλει μέχρι και 2 εκ. ευρώ το Γενάρη για να φέρει τέσσερις παίκτες στην Τούμπα (δεν έχει διευκρινιστεί αν ο Παπαγιαννόπουλος είναι ένας από αυτούς).
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι έδωσε το «οκ» οι δύο από αυτούς να είναι πρώτης γραμμής. Παίκτες που θα αποκτηθούν και θα πάρουν, αν είναι δυνατό, αμέσως φανέλα βασικού. Και οι άλλοι δύο εργαλεία που θα βοηθήσουν να «γεμίσει» το ρόστερ της ομάδας.
Κινήσεις θα γίνουν μετά τις 11 Δεκέμβρη όταν οριστικοποιηθεί αν ο ΠΑΟΚ θα συνεχίσει να παίζει στην Ευρώπη. Όλα τα λεφτά της ενδεχόμενης πρόκρισης στους «32» θα πάνε στις μεταγραφές συν τα υπόλοιπα που θα βάλει ο Ιβάν. Το μπαλάκι πλέον πέφτει σε Αναστασιάδη και Βρύζα.
Μαζί και οι τρεις λοιπόν. Η καλοσχεδιασμένη από τον Αναστασιάδη επικράτηση του ΠΑΟΚ επί του πολλάκις προβληματικού σε κλειστές άμυνες Ολυμπιακού και η καλύτερη εφετινή εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα, η οποία συνοδεύτηκε από τη νίκη επί της μοναδικής ομάδας την οποία δεν είχε νικήσει εκτός έδρας τα τελευταία τρία –τέσσερα χρόνια, ανέτρεψε ολοκληρωτικά το σκηνικό στο πιο απρόβλεπτο πρωτάθλημα από το 2011 (του... Λέτο) και έπειτα.
Ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός, βάσει προγράμματος, δεν... προλαβαίνουν πια να βγουν εκτός διεκδίκησης τίτλου από τον πρώτο γύρο. Κι αν ο Δικέφαλος, τώρα στο 1/3 του πρωταθλήματος (11 αγωνιστικές έχουν διεξαχθεί για όσους έχουμε χάσει τον μπούσουλα), έχει το πιο δύσκολο πρόγραμμα στις επόμενες έξι μέχρι το τέλος της πρώτης ενότητας της Σούπερ Λίγκας, η διαφορά των πέντε βαθμών από τον Ολυμπιακό και έξι από το Τριφύλλι, του εξασφαλίζει ένα «μαξιλαράκι» για γκέλες που πιθανώς να έρθουν...
Το μεγάλο πλεονέκτημα του Ολυμπιακού είναι το βάθος του ρόστερ του και η ποιότητα των παικτών του. Όχι και η έδρα του πλέον, αν και παραμένει η πιο «σκληρή» του πρωταθλήματος. Το μεγάλο όπλο του ΠΑΟΚ; Η συσπείρωσή του και οι αντοχές του. Τα ισχυρά αντισώματά του μετά από «στραβές». Μετά την ήττα από την Ζίμπρου και την εντός έδρας ισοπαλία με την Καλλονή.
Μετά από την Γκιγκάμπ εκτός έδρας και την... χαλαρή ήττα. Μετά από τις στραβές στο Κύπελλο. Μετά την κάκιστη διαχείριση έμψυχου δυναμικού και 90λεπτου, με αποτέλεσμα την αποτυχία στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. «Απάντησε» με νίκες μετά από τις ήττες. Μέταλλο λέγεται αυτό και ΟΜΑΔΑ.
Το μεγάλο όπλο του Παναθηναϊκού; Ότι είναι εκείνος με τα μεγαλύτερα περιθώρια βελτίωσης και έχει κατορθώσει (ο Αναστασίου) να καταστήσει κοινωνούς της προσπάθειας 23 παίκτες. Ο Μπεργκ ακόμη δεν είναι 100% έτοιμος, αλλά από την επιστροφή του και έπειτα (είτε αγωνίστηκε, είτε όχι), οι Πράσινοι μετρούν 5/5 σε πρωτάθλημα/Κύπελλο. Και δεν θα έχουν την Ευρώπη στον δεύτερο γύρο όπως πιθανότατα ο πρωταθλητής και ο Δικέφαλος που θα επισκεφτούν τη Λεωφόρο στο δεύτερο μισό της σεζόν.
H πράσινη "λερναία ύδρα"
Χθες άλλαξε έξι παίκτες ο Αναστασίου συγκριτικά με τον αγώνα εναντίον της Βέροιας. Επαιξε χωρίς τον Μπεργκ, χωρίς τον Πράνιτς, χωρίς τον πιο βελτιωμένο παίκτη του εφέτος, Αμπντούλ Ατζαγκούν. Αφησε εκτός 18άδας τον Κουτρουμπή, έπαιξε χωρίς αυθεντικό αμυντικό μέσο (ο Χρήστος Δώνης είναι «εξάρι»), έβαλε στην ενδεκάδα τον Μπαϊράμι και τον Πέτριτς, όπως και στη Μόσχα.
Εχασε εννέα ευκαιρίες, γλίτωσε δύο φορές από τον Στιλ και τη... συμβολή των δοκών, νίκησε με το πρώτο(!) εφετινό γκολ του στο πρωτάθλημα με κεφαλιά από κόρνερ. Κράτησε το μηδέν στην άμυνα μετά από 10 (!) διαδοχικά εκτός έδρας ματς, κινδύνευσε μόνο μία φορά στο δεύτερο ημίχρονο, από σφάλμα απειρίας (και θέσης) του Δώνη, σε μια από τις δύο έδρες όπου δεν έχει νικήσει τα δύο τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός. Η δεύτερη είναι η... κυριακάτικη: Τρίπολη. Ντερμπάρα!
«Λερναία ύδρα» πλέον! Αν εξαιρεθούν ο Νάνο, ο «Σίφο», ο Ζέκα και ο Μπεργκ, άλλος «αναντικατάστατος» δεν υφίσταται. Τέσσερις στους 23! Τρόπος του λέγειν βέβαια: στην Τούμπα νίκησε χωρίς τους τραυματίες Ζέκα – Μέντες, με τον Μπεργκ και τον Λαγό στον πάγκο, με τη «νεολαία» από τη μέση και μπροστά: Δώνης, Μπούι, Καρέλης, Ατζαγκούν, Κλωναρίδης.
Επίτευγμα αυτό του Αναστασίου. Δύσκολο πολύ το rotation. Ειδικά με τις ισορροπίες στα αποδυτήρια. «Στραβουμουτσουνιές» υπήρξαν και θα υπάρχουν. Iσως ακόμη περισσότερες στον β΄ γύρο, όταν χωρίς τα «ευρωπαϊκά» ματς, πολλοί παίκτες θα πάρουν μικρότερο χρόνο συμμετοχής, θα μείνουν και στον πάγκο και στην κερκίδα. Ομως στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, ο «μνημονιακός» Παναθηναϊκός που δανείζεται από ιδιώτες με τόκους, που βγαίνει στη... γύρα για την επικείμενη ΑΜΚ, που κάνει διακανονισμούς στους διακανονισμούς, γεννά ελπίδα και προσδοκία στους φίλους του. Και στο ποδόσφαιρο το όραμα είναι αυτό που ανάβει και κρατά τη φλόγα δυνατή! Ισχύει στον μέγιστο βαθμό και για τον εφετινό ΠΑΟΚ.
Υ.Γ. Ακουσα και διάβασα πολλά για τη διαιτησία του Αρετόπουλου στο Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ. Για μένα, επειδή έχουμε δει τα... απίθανα στο παρελθόν (και εφέτος από τον Σπάθα στο Αστέρας – Ολυμπιακός) και εφόσον δεν έχει δει τη φάση Γλύκου – Μιλιβόγεβιτς ούτε είναι αρμόδιος για το οφσάιντ του Τζανδάρη, ήταν από τις καλύτερες σε ντέρμπι. Οσο για τα... φάουλ; Δικαιολογημένος ο αριθμός τους υπέρ του Ολυμπιακού, δεδομένης της τακτικής των δύο αντιπάλων στο γήπεδο, αν και θα μπορούσε να είχε αποφύγει 3-4 υπέρ των Ερυθρόλευκων. Μην ψάχνετε για το τι γράφεται στο φύλλο αγώνα. Να ξέρουμε πού βάζουμε τον πήχη.
Πολλά ζητάτε σε ένα άρρωστο περιβάλλον, το οποίο αυτές τις ημέρες βρίσκεται στην εντατική. Αψεγάδιαστη η διαιτησία του Βοσκάκη χθες στο Αγρίνιο (να λέμε και να γράφουμε τα καλά όταν συμβαίνουν). Και όσοι έχουν παρακολουθήσει Βοσκάκη στο παρελθόν, αντιλαμβάνονται ότι ο Ελληνας διαιτητής δεν είναι ούτε ανίκανος, ούτε άσχετος, ούτε τόσο υποδεέστερος συγκριτικά με τους αλλοδαπούς συναδέλφους του. Αναθρέφεται, μεγαλώνει και ζει σε ένα κάθε άλλο παρά υγιές περιβάλλον. Τον αρρωσταίνουν
Μερικές φορές εσκεμμένα, άλλες άθελα! Δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Όμως δεν είναι ο Ελληνας ρέφερι αυτός που δημιουργεί το πρόβλημα. Γίνεται μέρος του. Εσκεμμένα ή άθελα κι αυτός κατά περίπτωση. Αυτές τις ημέρες που αισθάνεται ότι δεν... εξαρτάται από κανέναν, είναι λογικό να σφυρίζει αυτό που βλέπει. Σωστό ή λάθος: είναι αυτό που βλέπει όμως!
Δεν ξέρω τι θα γίνει στα επόμενα ματς. Η μάχη για τον τίτλο προμηνύεται συναρπαστική και οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη (ΠΑΟΚ-ΟΣΦΠ-ΠΑΟ μοιράστηκαν τους βαθμούς με μία νίκη έκαστος στα μεταξύ τους ντέρμπι!). Όμως σ' αυτά τα δύο κρίσιμα παιχνίδια τούτης της αγωνιστικής, οι δύο διαιτητές δεν σφύριξαν με «γραμμή» ή «πολιτική». Και γενικά εφέτος, πλην συγκεκριμένων εξαιρέσεων, τα προβλήματα είναι περισσότερα με ορισμένους που θέλουν να αυτοαποκαλούνται «βοηθοί» των διαιτητών.
Το έγραψα στο προηγούμενο σχόλιο μου, αμέσως μετά τη σπουδαία νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού στο "Καραϊσκάκης", αλλά το σκέφτομαι εδώ και καιρό: Ο φετινός "Δικέφαλος" μου θυμίζει όλο και περισσότερο (και πάντα τηρουμένων των αναλογιών, μην αρχίσετε το κράξιμο) την περυσινή Ατλέτικο Μαδρίτης. Η πρώτη και ολοφάνερη ομοιότητα είναι η συζήτηση - πεποίθηση: "Θα αντέξει μέχρι τέλους;
Σιγά μην αντέξει". Νομίζω ότι στην περίπτωση της Ατλέτικο Μαδρίτης χρειάστηκε να φτάσουμε κοντά στην άνοιξη του 2014 για να αρχίσουμε όλοι να καταλαβαίνουμε ότι, ναι, παρά το μικρό σε ποσότητα και ελλιπές σε ποιότητα ρόστερ τους, οι "Ροχιμπλάνκος" πράγματι μπορούσαν να φτάσουν στην κούρσα για τον τίτλο της Πριμέρα Ντιβισιόν μέχρι τέλους, τουλάχιστον ως ισότιμοι διεκδικητές της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα. Έκαναν κάτι ακόμη πιο εντυπωσιακό: Πήραν την κούπα και έχασαν για δευτερόλεπτα ένα αδιανόητο νταμπλ (πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ).
Όσον αφορά τον ΠΑΟΚ είμαστε ακόμα στον Δεκέμβριο. Και παρότι οι Ασπρόμαυροι απέχουν πέντε βαθμούς από τον δεύτερο Ολυμπιακό, έχοντας περάσει νικηφόρα από την έδρα του, δεν ξέρω πόσοι πιστεύουν πώς έχουν τα κουράγια να φτάσει πρωτοπόρος ως το τέρμα. Σίγουρα περισσότεροι από όσοι τον Σεπτέμβριο αλλά ακόμα όχι πάρα πολλοί. Όπως και με την Ατλέτικο βέβαια, κάθε εβδομάδα που περνάει οι πιστοί αυξάνονται. Και αυξάνεται κυρίως η πίστη της ίδιας της ομάδας στον εαυτό της.
Πίεση μέχρι θανάτουΗ δεύτερη ομοιότητα έγκειται στον αγωνιστικό στιλ. Η Ατλέτικο Μαδρίτης πέτυχε όσα πέτυχε κάνοντας το εξής: Πνίγοντας με ασφυκτική πίεση τους υποδεέστερους αντιπάλους και κάνοντας εκπληκτικά τακτικά παιχνίδια υψηλότατης αυταπάρνησης και αυτοσυγκέντρωσης με ομάδες μεγαλύτερων κυβικών. Ο ΠΑΟΚ μέχρι στιγμής έχει διαλύσει τους περισσότερους από τους μικρομεσαίους που έχει βρει στο δρόμο του, πιέζοντας από το πρώτο δευτερόλεπτο πολύ ψηλά και σαν μην υπάρχει αύριο! Με τον Ολυμπιακό αλλά και σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια του, εκτός από εκείνο στα Χανιά, το πήγε αλλιώς: Προσεκτικός ανασταλτικά, λίγα μέτρα πιο πίσω στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και πάλι με ασταμάτητη πίεση στην μπάλα και στόχο το κλέψιμο και το γρήγορο ξεδίπλωμα της αντεπίθεσης.
Πολλοί, στο "Καραϊσκάκης", με τον Κλάους, τον Σαλπιγγίδη και τον Παπαδόπουλο να μαρκάρουν ασταμάτητα στις πλάγιες γραμμές, πότε σαν χαφ και πότε σαν μπακ, θυμήθηκαν την Ίντερ του Μουρίνιο και τους Πάντεφ, Ετό,ο σε αντίστοιχους ρόλους στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα στο "Καμπ Νου". Σωστό. Προσωπικά, ο οργανωμένος τρόπος που ο ΠΑΟΚ κράτησε τον Ολυμπιακό έξω από την περιοχή του μου θύμισε όλα τα περυσινά παιχνίδια της Ατλέτικο με την Μπάρτσα (οι Καταλανοί σε έξι ματς, δεν νίκησαν κανέναν). Αλληλοκαλύψεις, σωστό τρέξιμο στους χώρους, δύναμη στις προσωπικές μονομαχίες, άψογη ομαδική λειτουργία, τακτική προσήλωση, τυφλή υπακοή στον προπονητή και μια γενικότερη στάση που φώναζε στον αντίπαλο: Ίσως, αν παλέψεις πολύ να καταφέρεις να με κερδίσεις. Αλλά, αδελφέ, να το ξέρεις: Θα φτύσεις αίμα!
Ο Σιμεόνε και ο ΆγγελοςΚαι εδώ φτάνουμε στην τρίτη και μεγαλύτερη ομοιότητα: Τον άνθρωπο στον πάγκο. Ο Ντιέγκο Σιμεόνε ήταν ένας θρύλος για τον Ατλέτικο. Λαοφιλής, πρωταγωνιστής εντός αγωνιστικού χώρου στο τελευταίο πρωτάθλημα του συλλόγου, με χαρακτήρα που οι οπαδοί προφανώς γουστάρουν πολύ. Μεταμόρφωσε την ομάδα αρχικά πείθοντας τους παίκτες ότι μονάχα αν γίνουν μια γροθιά έχουν ελπίδα να ανταγωνιστούν τα μεγάλα πορτοφόλια της χώρας. Εν συνεχεία της πέρασε τη δική του προσωπικότητα. Και έφτασε στον θρίαμβο παίρνοντας από όλους το 100% των δυνατοτήτων του και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα περισσότερα. Ποδοσφαιριστές που βολόδερναν δεξιά κι αριστερά στην Ισπανία, δραματικά υποτιμημένοι και εν πολλοίς μέτριοι, στα χέρια του εξελίχθηκαν σε υπερχρήσιμα πολυεργαλεία, καμικάζι, διεθνείς ή και σε αστέρια που έφεραν στα ταμεία του κλαμπ εκατομμύρια ευρώ.
Αν αλλάξετε μερικά από τα ονόματα, Χουανφράν, Γκοντίν, Γκάμπι, Ραούλ Γκαρθία, Κόκε, Φελίπε Λουίς με άλλα, από την ενδεκάδα του ΠΑΟΚ στο Φάληρο: Σκόνδρας, Τζιόλης, Σαλπιγγίδης, Τζανδάρης, Φακούντο Περέιρα κ.λ.π. θα δείτε πολλά κοινά στοιχεία. Ο Ντιέγκο Κόστα της Ατλέτικο, καλός σέντερ φορ που με τον Σιμεόνε άλλαξε επίπεδο, στον ΠΑΟΚ λέγεται Κλάους. Και ο Ντιέγκο Σιμεόνε στον ΠΑΟΚ λέγεται Άγγελος Αναστασιάδης.
Προφανώς πρόκειται για περιπτώσεις με μεγάλες διαφορές. Ο Σιμεόνε είναι ακόμα νέος προπονητής, στην πρώτη του θητεία την Ατλέτικο και δείχνει ότι έχει μπροστά του ένα περίλαμπρο μέλλον. Ο Αναστασιάδης είναι έμπειρος, σχετικά μεγάλος σε ηλικία με πλούσιο όσο και περίπλοκο παρελθόν. Ωστόσο η επιστροφή στην Τούμπα μοιάζει να τον βρήκε πιο έτοιμο από ποτέ: Με όλα τα δεδομένα προσόντα του ακόμα εκεί (άψογη ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας, τακτική τόλμη, σωστό διάβασμα του αντιπάλου, αποδυτήρια με στεγανά) και κάποια από τα επίσης δεδομένα κολλήματα του αμβλυμένα (δεν ψάχνει παντού εχθρούς, μιλάει περισσότερο και πιο ξεκάθαρα με τους δημοσιογράφους, δεν δείχνει προς το παρόν να έχει παιδιά και αποπαίδια, δεν πριμοδοτεί κλίκες εντός ομάδας).
Ο Σιμεόνε πέρυσι (και φέτος εδώ που τα λέμε) και ο Άγγελος μέχρι στιγμής πήραν ένα ρόστερ του πέντε με έξι και το έκαναν να παίζει σταθερά στο εφτά με οκτώ, ενίοτε και κοντά στο εννιά. Επειδή αποτελούν αμφότεροι κομμάτια της ιστορίας των ομάδων τους και ξέρουν το DNA και τις ιδιαιτερότητες τους όσο λίγοι, κατόρθωσαν να βγάλουν στην επιφάνεια όλα τα θετικά χαρακτηριστικά τους (αντρικό ποδόσφαιρο, ψυχολογία πολεμιστή με την καλή έννοια, υπερβατική νοοτροπία) και πέταξαν στο καλάθι τις μακροχρόνιες παθογένειες (εσωστρέφεια, μιζέρια, κατασκευή υπαρκτών και ανύπαρκτων άλλοθι στις αποτυχίες). Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε στο γήπεδο. Η Ατλέτικο κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα. Ο ΠΑΟΚ έχει ακόμα ένα βουνό να σκαρφαλώσει για φτάσει εκεί. Η Ελλάδα δεν είναι Ισπανία, το έγραψα ξανά. Και όποιος θέλει να το καταλάβει, καταλαβαίνει.
Η στήριξη των ουδέτερωνΑν έχει κάποια σημασία πάντως, πέραν όλων των παραπάνω, υπάρχει μία ακόμα ομοιότητα ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Ατλέτικο: Πέρυσι, όσο προχωρούσε η σεζόν, οι σχετικώς ουδέτεροι ποδοσφαιρόφιλοι άρχισαν να υποστηρίζουν την Ατλέτικο ανοιχτά. Στο τέλος πανηγύρισαν σχεδόν παθιασμένα την ισοπαλία - τίτλο μέσα στη Βαρκελώνη. Για διαφορετικούς λόγους το ίδιο συμβαίνει κι εδώ. Το διπλό του ΠΑΟΚ το χάρηκαν πολλοί περισσότεροι από τους ΠΑΟΚτσήδες. Το χάρηκαν οι αντι - Ολυμπιακοί θα μου πείτε. Εντάξει. Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε...
Το βράδυ της Τετάρτης βρήκε τον ΠΑΟΚ μεγάλο νικητή του σπουδαίου και σημαντικού αγώνα με τον Ολυμπιακού στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» με 2-1 (43?Αθανασιάδης, 49? Περέιρα - 45+' Φουστέρ). Μια ομάδα με σημαντικές απουσίες αυτές των Κατσικά, Τζαβέλα, Μακ, Μαντούρο κι από το 56ο λεπτό και μετά χωρίς και τον Σκόνδρα που τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια του αγώνα κι αντικαστάθηκε.Μια ομάδα, που ως τώρα δεν είχε πείσει απόλυτα για τις δυνατότητές της σε αγώνες τόσο υψηλού βαθμού δυσκολίας, μ? εξαίρεση τον αγώνα στη Φλωρεντία για το Europa League, όπου κι εκεί πλησίασε πολύ κοντά σε μια ιστορική νίκη, όμως αρκέστηκε στην ισοπαλία.
Μια ομάδα που ξεκίνησε εξαιρετικά το πρωτάθλημα, αλλά κλονίστηκε από την εντός έδρας ήττα από τον Παναθηναϊκό, ανοίγοντας νέες συζητήσεις αμφισβήτησης. Μια ομάδα που πήγε στην Αθήνα για να παίξει με τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, που εδώ και καιρό την ακολουθεί κατά πόδας στη βαθμολογία ευρισμόμενος στη δεύτερη θέση έχοντας μια σχετική πίεση κι έφυγε έχοντας εδραιώσει την πρωτεκαθεδρία του, ανοίγοντας τη μεταξύ τους ψαλίδα της διαφοράς στους πέντε βαθμούς.
Σε όλα τα παραπάνω κι ακόμη περισσότερα άντεξε. Αρνήθηκε τα οποιαδήποτε άλλοθι μπορούσε να βρει σύμφωνα με το δόγμα και τη φιλοσοφία της τεχνικής ηγεσίας και στάθηκε όρθια μέχρι τέλους αναγκάζοντας τους πάντες να παραδεχτούν την ανωτερότητά της σε όλα τα επίπεδα. Κι αυτό είναι ένα από τα πολλά παράσημα, που δικαίως κατέκτησε μαζί με το αντίστοιχο βαθμολογικό, ψυχολογικό και άλλα.
Ηταν μια νίκη που έδωσε στον «Δικέφαλο» ουσία και ψυχολογία. Ουσία βαθμολογική και ψυχολογία που τη χρειαζόταν μετά την εντός έδρας ήττα από τον Παναθηναϊκό. Ενα αποτέλεσμα κόντρα σε μια από τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες, που το βρήκε δυο αγωνιστικές μετά και μάλιστα εκτός έδρας. Τα οφέλη είναι πολλά κι από τα σημαντικότερα όλων είναι η μεταφορά της πίεσης από τον ίδιο στον συνδιεκδικητή της πρώτης θέσης στις μέχρι τώρα αγωνιστικές.
Επίσης, είναι μια νίκη της φιλοσοφίας του προπονητή της και των ποδοσφαιριστών του. Αυτού που επέβαλε τη νοοτροπία του συνόλου, υπεράνω όλων κι αυτών που την εμπέδωσαν, την αφουγκράστηκαν και την εφαρμόζουν με απόλυτη - σχεδόν στρατιωτική θα μπορούσε να πει κανείς - πειθαρχία. Αν όλα αυτά ακούγονται υπερβολικά σε οποιονδήποτε, τότε πως μπορεί να εξηγηθεί μια νίκη στον Πειραιά με κεντρικό αμυντικό τον Τζιόλη, δεξιό οπισθοφύλακα τον ... Σαλπιγγίδη, ναι τον Σαλπιγγίδη για σαράντα λεπτά με τον Παπαδόπουλο μπροστά του στην ευθεία, τον Αθανασιάδη στην αριστερή πτέρυγα σε ρόλο περισσότερο χαφ παρά επιθετικού και τον Ρατς να κάνει την πλέον συνεσταλμένη εμφάνιση επιθετικά και δημιουργικά από τη μέρα που αποκτήθηκε από τον ΠΑΟΚ. Ωστόσο, ήταν αυτός που βρισκόταν την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο σημείο εντός της περιοχής για να επέμβει καίρια στην επίθεση των αντιπάλων.
Ο Αθανασιάδης που εναλασσόταν την κατάλληλη στιγμή με τον Περέιρα στην κορυφή για να πάρει ο Αργεντινός ανάσες από το διαρκές τρέξιμο και την πίεση στην αντίπαλη άμυνα, ενώ σε όσες φάσεις δημιουργούνταν οι προϋποθέσεις ήταν εκεί που έπρεπε για ν? απειλήσει και να σκοράρει (σ.σ. σε τέταρτο διαδοχικό αγώνα απέναντι στους «ερυθρόλευκους», ανεξαρτήτως διοργάνωσης), όπως έκανε και το βράδυ της Τετάρτης ανοίγοντας το σκορ της αναμέτρησης.
Ο Τζιόλης, με «όπλο» και την ηγετική του προσωπικότητα αποδείχτηκε κραταιός στο κέντρο της άμυνας, ως παρτενέρ του Βίτορ με κατευθυντήριες οδηγίες σε συμπαίκτες στην ίδια ευθεία και μπροστά απ? αυτόν. Ο Παπαδόπουλος, που μπήκε αντί του τραυματία Σκόνδρα (σ.σ. υπέστη εξάρθρωση στην κλείδα) και περιορίστηκε στο ρόλο που του ζητήθηκε δίνοντας βοήθειες στον Σαλπιγγίδη, ενισχύοντας τη μεσαία γραμμή και στο κλείσιμο των χώρων στα τελευταία λεπτά, εκεί όπου οι ανάσες ήταν ... μετρημένες από την κόπωση.
Οσο για τον Σαλπιγγίδη, η λέξη «αυταπάρνηση» που χρησιμοποίησε στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα ο Τζιόλης ως καταλυτικό στοιχείο των συμπαικτών του για την επικράτηση, είναι η πλέον αντιπροσωπευτική για την παρουσία του. Ηταν ο ποδοσφαιριστής που άκουγε τις περισσότερες οδηγίες από την έναρξη του αγώνα από τον προπονητή του και για την ακριβή θέση που έπρεπε να έχει σε σχηματισμό ανάπτυξης αλλά και ανασταλτικά για τον τρόπο που έπρεπε να πιέζει σε συνδυασμό με τους συμπαίκτες του.
Από δική του πάσα πήρε ο Σκόνδρας για τη σέντρα που κατέληξε σε γκολ, ενώ είχε και σημαντική ευκαιρία στο 47.?Ο Γλύκος έβγαλε χαρακτήρα και πάθος, είτε στις εξόδους που έκανε «καθαρίζοντας» όλες τις εναέριες μονομαχίες, επεμβαίνοντας καθοριστικά όπου χρειάστηκε και πιο συγκεκριμένα, στα σουτ εκτός περιοχής των Φουστέρ, Μιλιβόγεβιτς στα πρώτα λεπτά, στη φάση εντός της περιοχής σε σουτ του Σέρβου από κοντινή απόσταση και με περιορισμένη ορατότητα, αλλά και στο σουτ του Κασάμι στο 80ο λεπτό. Ο Βίτορ ανέλαβε αποστολή με προσωπικό μαρκάρισμα πάνω στον Μήτρογλου και το έφερε εις πέρας με απόλυτη επιτυχία, σε συνάρτηση με τον εν γένει ρόλο του αυτόν καθ? αυτόν.
Ο Σκόνδρας που είχε την επιτήρηση της αριστερής πλευράς του Ολυμπιακού, με τον Σαλπιγγίδη να τον βοηθάει στον περιορισμό του Μασουακού και σημαντική συμμετοχή στο πρώτο γκολ με το ανέβασμα στην πλάτη του Σαλπιγγίδη και την παράλληλη σέντρα με αποδέκτη και σκόρερ τον Αθανασιάδη.
Η μεσαία γραμμή θεωρητικά ήταν πλαισιωμένη από τους Κάτσε, Τζανδάρη, Γκολάσα αλλά λίγα λεπτά μετά την έναρξη της αναμέτρησης φάνηκε το 4-5-1 με τους Αθανασιάδη, Σαλπιγγίδη αριστερά και δεξιά αντίστοιχα στην ίδια ευθεία και τον Περέιρα μπροστά τους. Και οι τρεις ανασταλτικά ήταν σχεδόν τέλειοι. Ακούραστοι, αέναοι, με σωστές μεταξύ τους αποστάσεις, δύναμη και πάθος που τους βοηθούσαν να «καθαρίζουν» τις φάσεις, πηγαίνοντας πρώτοι πάνω στην μπάλα και με ταχύτατες προσαρμογές στα μαρκαρίσματα με αλληλλοβοήθειες
Επιθετικά και δημιουργικά δεν έβγαλαν κάτι ικανοποιητικό πλην του εξαιρετικού σουτ του Τζανδάρη στο 26?και στο δεύτερο σαρανταπεντάλεπτο πλην κάποιων εξαιρέσεων όπως η εκπληκτική μπαλιά που βγάζει ο Κάτσε στον Περέιρα στη φάση από την οποία ξεκίνησε και το δεύτερο και νικητήριο γκολ του ΠΑΟΚ.
Πιστή εφαρμογή στη στιγμιαία διαμόρφωση σχηματισμών στη μεσαία γραμμή που ζήτησε σε συγκεκριμένες, χρονικές στιγμές. Και τελευταίος ο Περέιρα, ο Αργεντινός μεσοεπιθετικός που τοποθετήθηκε επικεφαλής της επιθετικής γραμμής και σημείωσε μ? εκπληκτικό γκολ από πολλά μέτρα μακριά βγάζοντας σιγουριά κι αυτοπεποίθηση, στοιχεία που διέκριναν εν γένει την ομάδα προχτές το βράδυ. Από τα πόδια του ξεκινάει η φάση του πρώτου τέρματος, τροφοδοτόντας τον Σαλπιγγίδη, κάνοντας κίνηση γρήγορη και κάθετη στην περιοχή παίρνοντας αντίπαλο μαζί του και με αποκορύφωμα την προσποίηση με κίνηση προς την μπάλα και το άφημα για τον Αθανασιάδη, που άνοιξε το σκορ.
Οι ποδοσφαιρικές αλχημείες που επιστράτευσε ο ΠΑΟΚ ήθελαν θάρρος και θράσος για όποιον έπαιρνε τέτοιο ρίσκο για έναν τέτοιο αγώνα. Κι ο τεχνικός του ΠΑΟΚ, Αγγελος Αναστασιάδης απέδειξε εμπράκτως πως κανείς και τίποτα δεν μπορούν να τον κάνουν να παρεκκλίνει των σκέψεών του. Και δεν είναι τυχαίο πως τα στοιχεία αυτά τα είχαν κι οι ποδοσφαιριστές του. Προηγήθηκαν στο 43? και σχεδόν τρία λεπτά μετά ισοφαρίστηκαν με πανέμορφο σε σύλληψη κι εκτέλεση γκολ του Φουστέρ με μονοκόμματο - απευθείας στην κίνηση - σουτ από εκτέλεση κόρνερ. Η ψυχολογία έδειξε ικανή να γείρει υπέρ των γηπεδούχων, όμως οι φιλοξενούμενοι ήταν αυτοί που μπήκαν ψυχωμένοι κι αποφασισμένοι να μη χάσουν ότι έδειξαν πως μπορούσαν να κατακτήσουν στο πρώτο ημίχρονο. Αντέδρασαν, έβγαλαν χαρακτήρα και προσωπικότητα.
Προειδοποίησαν με τον Σαλπιγγίδη, αλλά ο Ρομπέρτο του είπε «όχι» αποκρούοντας το σουτ που δοκίμασε στο 47?, έπειτα από σέντρα του Περέιρα. Και δυο λεπτά μετά, ανακτά το προβάδισμα με τη «βολίδα» του Περέιρα, συνεχίζοντας την απίστευτη επίδοση των δώδεκα βαθμών σε τέσσερις εκτός έδρας αγώνες πρωταθλήματος ως τώρα κι επιβεβαιώνοντας τον τίτλο της ομάδας με το καλύτερο ποσοστό ευστοχίας από όλες. Οπως σε περίπτωση που αποτύγχανε τα σχόλια θα ήταν επικριτικά για τον τεχνικό του «Δικεφάλου», έτσι και τώρα δικαιωματικά καρπώνεται τα αντίστοιχα επιτιμητικά έως αποθεωτικά. Ρίσκαρε, κέρδισε και το δικαιούται. Ενενήντα έξι λεπτά έμεινε όρθιος μπροστά από τον πάγκο, δίνοντας διαρκώς οδηγίες, σε κάθε φάση, σε κάθε ποδοσφαιριστή του, όπως για παράδειγμα σε μια από τις πρώτες φάσεις να υπενθυμίζει στον Σκόνδρα για την προσοχή που πρέπει να δίνει στο αριστερό πόδι του Μασουακού. Η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά ... Αυτά όμως μέχρι τα ξημερώματα της Πέμπτης.
Απαντες το πανηγύρισαν. Ομάδα, φίλαθλοι σε βαθμό τέτοιο μάλιστα που δημιούργησε έγνοιες στο να μην αποπροσανατολιστεί η ομάδα, καθώς ο αγωνιστικός δρόμος είναι μακρύς κι οι υποχρεώσεις διαδοχικές σε σύντομο χρονικό διάστημα, με αναμετρήσεις αντίστοιχης σημασίας. Η αρχή γίνεται την Κυριακή στην Ξάνθη, με την ομώνυμη ομάδα στις 15.00 στο γήπεδο των Πηγαδίων. Αγώνας δύσκολος, στον οποίο όμως θα υπάρχει κι η βοήθεια μέχρι και χιλίων διακοσίων φίλων του.
Δε θα έχει όμως τους Κατσικά, Σκόνδρα, πιθανόν και τον Τζαβέλλα, μικρά ερωτηματικά υπάρχουν για τους Γλύκο, Σαλπιγγίδη, ενώ επιστρέφουν οι Μαντούρο, Μακ. Και την ερχόμενη Πέμπτη, ακολουθεί ο πλέον κρίσιμος αγώνας για τη φάση των ομίλων στο Europa League, με τον ΠΑΟΚ να υποδέχεται τη γαλλική Γκενγκάμπ, θέλοντας μόνον τη νίκη προκειμένου να προκριθεί στη φάση των «32». Μέχρι τότε όμως μεσολαβεί σημαντικό χρονικό διάστημα. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους ....
Μετά και από τα τελευταία γεγονότα, είναι πραγματικά παράξενο πόσο πολύ «πουλάει» το ψέμα στο Ελληνικό φίλαθλο κοινό. Πολύ περισσότερο παραξενεύει το πόσο ενοχλεί η αλήθεια.
Δεν μπορώ να πιστέψω τα δεκάδες μηνύματα φίλων του Ολυμπιακού με το ίδιο περιεχόμενο: «Μα γιατί ασχολείστε με την διαιτησία και τα επεισόδια, αφού ο ΠΑΟΚ κέρδισε;»
Πρώτα απ' όλα δεν είμαστε φίλαθλοι να πανηγυρίζουμε, αλλά δημοσιογράφοι για να γράφουμε την αλήθεια.
Παρά το ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αισχρή διαιτησία Αρετόπουλου, ζητάνε να ξεχαστούν όσα σφύριξε... επειδή ο ΠΑΟΚ κέρδισε... (Πριν το ματς αναφέρονταν ότι ο ΠΑΟΚ ψάχνει δικαιολογίες για την ήττα του με όσα καταγράφηκαν για το ερυθρόλευκο παρελθόν Αρετόπουλου και μετά που αποδείχθηκε ότι αποδείχθηκε, ζητάνε την μη καταγραφή τους!)
Πάλι ανθρώπινα ήταν τα λάθη; Μετά την Τρίπολη και το αναμφισβήτητο 100-0, μετά τα όσα ζούμε εδώ και χρόνια; Μετά και τα προχθεσινά με το ανελέητο σπρώξιμο; Τα 22-4 φάουλ; Ο Μιλιβόγεβιτς δεν κλότσησε τον Γλύκο; (Ευτυχώς υπάρχουν ξεκάθαρα βίντεο που το καταδεικνύουν!) Ο Τζανδάρης δεν έβαλε γκολ; Πάλι ανθρώπινα λάθη; Πάλι όλα υπέρ μίας πλευράς, μετά το παγκόσμιο ρεκόρ «ανθρωπίνων λαθών» του Σπάθα (υπέρ της ίδιας πλευράς) στην Τρίπολη;
Όπως όμως ο Σπάθας, έτσι και ο Αρετόπουλος βουλώνει το στόμα των υποστηρικτών του. Και το κάνει με την πρόθεση που καταδεικνύει ξεχνώντας να γράψει τον τραυματισμό του Γλύκου στην αρχή από κροτίδες, αλλά και την επίθεση στους παίκτες του ΠΑΟΚ από οπαδούς στο τέλος, εκεί όπου ο Περέιρα αμύνθηκε και αντέδρασε. (Στην Τούμπα έπρεπε να γραφτούν όλα, εδώ το ότι δεν γράφτηκε τίποτα ήταν και πάλι ανθρώπινη αμέλεια...).
Και εδώ η αλήθεια ενοχλεί; Και εδώ όσοι την καταγράφουν είναι κομπλεξικοί;
Όπως και η αλήθεια για το σύστημα που βρωμίζει το ποδόσφαιρό μας και έχει επίκεντρο την ΕΠΟ, καταγράφονταν εδώ και χρόνια από πολλούς... Με στοιχεία. Με επιχειρήματα για την ΚΕΔ, τους ορισμούς, τις τιμωρίες όσων δεν «άκουγαν», τις επιβραβεύσεις (όσων έσκυβαν) τις επιθέσεις σε όσους προσπαθούσαν να είναι καθαροί. Με καταγραφή γεγονότων για την αθλητική δικαιοσύνη, που επίσης κατηγορείται (Διώξεις ασκήθηκαν και σε αθλητικούς δικαστές! Κάποτε θα αποκαλυφθεί πώς ακριβώς τιμωρήθηκε με -3 ο ΠΑΟΚ από τα περσινά πλέι οφ, επειδή κέρδισε τον ημιτελικό κυπέλλου).
Το χειρότερο σε αυτή την υπόθεση που εξελίσσεται δεν είχε να κάνει με τους πρωταγωνιστές του τεράστιου σκανδάλου οι οποίοι έκαναν την «δουλειά» τους και τώρα θα κριθούν από την δικαιοσύνη. Οι πιο αισχροί ήταν αυτοί που τους στήριζαν. Όσοι τους έσπρωχναν, τους κάλυπταν και τους προέβαλλαν. Εκείνοι που προσπαθούσαν να βγάλουν γραφικούς τους λίγους που κατέγραφαν –τότε- τις παρανομίες. Και τώρα ένας-ένας από τους υποστηρικτές, κρύβονται για να μην μπλέξουν... Τώρα σιωπή για τα γεγονότα! Κανένα σχόλιο... Καμία αναφορά!
Αλήθεια: Πως εσείς κρίνετε την απόκρυψη των διώξεων και την μη προβολή τους ως ένα γεγονός, από συγκεκριμένες πλευρές; Δεν παραξενεύεστε;
Μετά και τις διώξεις που ασκούνται (τα ονόματα μικρή σημασία έχουν μπροστά στο γεγονός την δεδομένη χρονική στιγμή) για την συγκρότηση και λειτουργία της εγκληματικής οργάνωσης στο ποδόσφαιρο με βάση την ΕΠΟ, τι λένε όλοι οι επίσημοι και ανεπίσημοι εκπρόσωποι του συστήματος; Σιωπούν... Πριν λίγο καιρό δεν μπορούσαν να σχολιάσουν στοιχεία της προανάκρισης και τώρα που έχουμε γεγονός.... μουγκαμάρα.
Φυσικά και ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας. Κανείς δεν καταδικάστηκε. Αυτό εννοείται. Γιατί όμως ακόμη και τώρα, πολλοί είναι εκείνοι που ούτε καν είδηση άξια αναφοράς, δεν θεωρούν αυτό το τόσο μεγάλο γεγονός; Τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο να πέσουν οι μάσκες... Και μόνο η στάση των υποστηρικτών, αποδεικνύει την ενοχή των πρωταγωνιστών.
Το κακό όμως είναι ακόμη βαθύτερο. Ακουμπάει πλέον το φίλαθλο κοινό, που έχει τεράστιες ευθύνες σε ότι γίνεται. Ένα κοινό που έχει εκπαιδευτεί να αναζητά και να επιδιώκει τη νίκη, ανεξαρτήτως τιμήματος. Ένα κοινό (σημαντικό ποσοστό του) που θεωρεί δυνατό και αποθεώνει αυτόν που εκβιάζει, αυτόν που δωροδοκεί, αυτόν που ελέγχει το σύστημα, αυτόν που συμμετέχει σε παράνομες δραστηριότητες, αυτόν που επιδιώκει να πατήσει επί πτωμάτων για να κερδίσει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Αυτό το ίδιο κοινό που χαρακτηρίζει αδύναμους και «λίγους» όσους δεν θεωρούν απαραίτητο να ρίξουν βάρος στο παρασκήνιο. Αυτό το «ψαγμένο» κοινό που χλευάζει όλους τους άλλους που πάνε με... τον σταυρό στο χέρι. (Ακόμη και αυτή η έκφραση εδώ στην Ελλάδα στα κορόιδα αποδίδεται!!).
Είναι ψέμα ότι εδώ και χρόνια κυριαρχεί η άποψη (μεταξύ των φιλάθλων) ότι... «καλώς παρανομεί η δική μας ομάδα, καλώς ελέγχει το παρασκήνιο, γιατί αν δεν το κάνει θα την προλάβει κάποια άλλη ομάδα»; Ακόμη και τώρα υπάρχουν φίλαθλοι οι οποίοι πανηγυρίζουν όχι επειδή η δική τους ομάδα μπορεί να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο μέσα στο γήπεδο, αλλά γιατί αυτή δείχνει ικανή να ελέγξει το παρασκήνιο (και να παρανομήσει) καλύτερα από μία άλλη ομάδα...
(Ακόμη και εδώ στην Θεσσαλονίκη, πολλοί ΠΑΟΚτσήδες κατηγορούν την δική τους ομάδα τους ως αδύναμη στα περιβόητα... κέντρα αποφάσων. Κατά βάθος δηλαδή την κατηγορούν επειδή... ποτέ δεν «κατάφερε» να ελέγξει το παρασκήνιο και δεν έχει παρανομήσει!!!)
Τελικά...
Για το γεγονός ότι στην Ελλάδα (και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο φυσικά) ο κομπιναδόρος και το λαμόγιο είναι αυτός που εξιδανικεύεται και οι καθαροί θεωρούνται κορόιδα, ποιος άλλος φταίει εκτός από τον ίδιο τον Έλληνα;
Του Δημήτρη Τσορμπατσόγλου
Καλές ήταν σε γενικές γραμμές οι διαιτησίες στα γήπεδα της Super League για την 6η εξ΄ αναβολής αγωνιστική. Μοναδικό πρόβλημα οι αποφάσεις των βοηθών διαιτητή, Φραγκιαδάκη και Γεωργάκου στο ντέρμπι ΟΣΦΠ – ΠΑΟΚ (1-2).
Αναλυτικότερα:
Αναφορικά με το ντέρμπι του «Γ.Καραϊσκάκης» ΟΣΦΠ- ΠΑΟΚ (1-2), o κριτής του Master Ref, Κώστας Ακρίδας τόνισε πως στο 25' ορθώς ο διαιτητής Αρετόπουλος έδειξε οφ-σάιντ στην επίθεση του ΠΑΟΚ, στο τέλος της οποίας ο Περέιρα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Ο επιθετικός του Δικεφάλου του Βορρά ήταν εκτός θέσης.
Στο 47ο λεπτό ο Σκόνδρας έπεσε στο έδαφος ζητώντας πέναλτι. Ο Αρετόπουλος σωστά του έδειξε την κίτρινη κάρτα για "θέατρο", καθώς ο Μαζουάκου δεν τον βρίσκει. «Μπράβο στον ρέφερι γιατί θα μπορούσε να παρασυρθεί από τον τρόπο που έπεσε ο Σκόνδρας», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ.Ακρίδας.
Στο 83΄ κακώς υποδείχθηκε σε θέση οφσάιντ ο Τσόρι Ντομίνγκες, το σουτ του οποίου κατέληξε στο δοκάρι του Γλύκου.
Στο 94΄ το γκολ που σημείωσε ο Τζαλδάρης για τον ΠΑΟΚ ήταν κανονικότατο σύμφωνα με τον Κ.Ακρίδα και κακώς υποδείχθηκε από τον Γεωργαράκο σε θέση οφσάιντ: «Πρόκειται για μια καθαρότατη φάση, δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι οριακό».
Σύμφωνα με τον κ.Ακρίδα ο διαιτητής Αρετόπουλος τα πήξε εξαιρετικά στην αναμέτρηση του Φαλήρου, ενώ τα παραπάνω φάουλ που καταλόγισε στον ΠΑΟΚ έχουν να κάνουν με το γεγονός πως αυτό σημβαίνει πάντοτε όταν μια ομάδα βρίσκεται σε θέση άμυνας στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού.
Αντιθέτως οι αποφάσεις των βοηθών Φραγκιαδάκη και Γεωργάκου ήταν λανθασμένες, κυρίως στις φάσεις των Ντομίνγκες και Τζαλδάρη και όπως τόνισε ο κ. Ακρίδας «θα μπορούσαν να τινάξουν το ντέρμπι στον αέρα».
Χωρίς προβλήματα οι διαιτησίες του Παπαπέτρου στο Ατρόμητος Βέροια (0-0), του Σιδηρόπουλου στο ΠΑΣ Γιάννινα - Βέροια (0-4).
Στο Πανθρακικός – Πλατανιάς (1-0), σωστά ο διαιτητής Μαντάκης ακύρωσε το τέρμα του Ντιγκινί στο 60΄\ ως οφσάιντ, ενώ δίκαιες ήταν και οι αποβολές των του Ιτούα με δεύτερη κίτρινη κάρτα (59') και του Αγκιλέρα με απευθείας κόκκινη (80') για τους φιλοξενούμενους.
Αναφορικά με τις διαιτητικές αποφάσεις του Ζαχαριάδη στο Ξάνθη – Καλλονή (2-1), ο κριτής του Master Ref, Ηρακλής Τσίκινης, θεωρεί πως σωστά καταλογίστηκε πέναλτι στον Πιπίνη στο 21΄ καθώς κράτησε τον Καπετάνο μέσα στην περιοχή. Καλός ήταν ο διαιτητής και στον πειθαρχικό έλεγχο της αναμέτρησης.
