Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν

Με αφορμή και τη χθεσινή ήττα στη Λάρισα, εδώ θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε μια, πραγματικά πολύ περίεργη κατάσταση, που βιώνει η ομάδα αυτή, ουσιαστικά από την αρχή της σεζόν και παρότι φτάσαμε Απρίλιο και στο τέλος της, δεν την έχει αφήσει να βρει ένα ρυθμό, για να μπορέσει να κριθεί και πιο αντικειμενικά...

Παρότι σιχαινόμαστε τη λέξη «δικαιολογία» και όταν αυτή μπαίνει στο μυαλό μιας ομάδας, είναι πολύ δύσκολο να βγει, δε μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε τα διάφορα ελαφρυντικά που υπάρχουν, για την, ομολογουμένως, μέτρια πορεία της ως τώρα.

Όπως επίσης, δε μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ότι με άλλη ποιότητα δομήθηκε το φετινό ρόστερ στην αρχή και με χαμηλότερη πορεύεται πλέον, μετά τις πολλές αλλαγές , που έγιναν για διάφορους λόγους. Από την αρχή, αναφέραμε από εδώ, πως με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο μπάσκετ, οι όποιοι στόχοι και ποιοι από αυτούς είναι εφικτοί, δε μπορούν να τεθούν ούτε το Σεπτέμβριο, ούτε τον Οκτώβριο. Από την εξέλιξη που έχει πάρει η σεζόν μέχρι τώρα, έχει αποδειχθεί πως όποιος έλεγε για «τετράδες» και «βήματα παραπάνω», ήταν, τουλάχιστον, βιαστικός.

Δε χρειάζεται να κάνουμε αναδρομή, σε όλα τα προβλήματα που έχει βρει μπροστά της η ομάδα από το ξεκίνημα της χρονιάς ως τώρα. Ας κρατήσουμε ότι από τους τρεις Αμερικανούς που τα πήγαν εξαιρετικά πέρσι και ήταν επιτυχία που ανανέωσαν το καλοκαίρι (Γκρίφιν, Λοβ, Κάρτερ), έμεινε μόνο ο ένας, αφού οι άλλοι δύο, τραυματίστηκαν τόσο σοβαρά που έπρεπε να λυθεί η συνεργασία μαζί τους.

Ας κρατήσουμε επίσης, ότι το σημείο αναφοράς στη ρακέτα (Τζόουνς) επικαλέστηκε ένα προσωπικό πρόβλημα και αποφάσισε να φύγει για Πουέρτο Ρίκο μεσούσης της σεζόν (με πολύ περισσότερα χρήματα) και φυσικά, με τα τωρινά οικονομικά δεδομένα του ΠΑΟΚ, αλλά και με την υπάρχουσα κατάσταση στην αγορά, η επάξια αντικατάστασή του, ήταν σχεδόν αδύνατη.

Οπότε ο Λυκογιάννης καλείται εκ νέου, να βρει κι άλλες αλχημείες κυρίως στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας, που κι αυτές χρειάζονται χρόνο, ο οποίος όμως, Απρίλη μήνα πλέον, δεν υπάρχει. Μια σεζόν... γιοφύρι της Άρτας, που 0λημερίς το χτίζανε και το βράδυ, γκρεμιζόταν.

Φυσικά, όλα αυτά δε σημαίνει ότι οδήγησαν στην ήττα του ΠΑΟΚ, χθες στη Λάρισα. Η ομάδα, είχε βρει ένα μπούσουλα, κάποιες αρχές στο παιχνίδι της, καθώς και μια αυτοπεποίθηση, από τις τρεις σερί εκτός έδρας νίκες, με Λαύριο, Ιωνικό και κυρίως μετά από αυτή με τον Ηρακλή, που είχε συνδυαστεί και με καλό μπάσκετ, παρά τις διάφορες αντιξοότητες του αγώνα εκείνου.

Ακόμα και στις ήττες που ακολούθησαν, από Περιστέρι, Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, η ομάδα του Λυκογιάννη, στην έδρα του πρώτου, άξιζε τη νίκη, αλλά τη στέρησαν οι «γκρι», ενώ και με τους δύο μεγάλους, πάλεψε, είχε στόχευση στο παιχνίδι της, αλλά είχε και μεγάλη ποιοτική απόσταση.

Παρεμπιπτόντως, το Περιστέρι για το οποίο ακούγονται διάφορα για το ρόλο «σερίφη» που έχει πάρει στον ΕΣΑΚΕ και μάλιστα υπάρχει η πληροφορία ότι έχει κάνει προσπάθεια, μαζί με κάποιες άλλες ομάδες, για να αλλάξει το υπάρχον «status quo» στη διοίκηση του συνεταιρισμού , έχασε χθες και στην έδρα του Απόλλωνα Πάτρας, ενώ είχε προηγηθεί η εντός έδρας ήττα από τη Λάρισα...

Η κακή μέρα του Γκριν χθες, που σύμφωνα με όσα είπε ο Λυκογιάννης, έκανε προβληματική προετοιμασία λόγω ενοχλήσεων, επηρέασε όλη την επιθετική εικόνα της ομάδας. Δεδομένου μάλιστα ότι πλέον ο ΠΑΟΚ, δε μπορεί να πάρει πράγματα μέσα από τη ρακέτα του, περιμένει σχεδόν τα πάντα από την περιφέρεια του. Ο Λοβ έμεινε στο παρκέ σχεδόν 35 λεπτά, με την (πολύ διαβασμένη) άμυνα της Λάρισας να έχει εστιάσει επάνω του, ο Μάντζαρης δε μπορεί να απειλήσει, ο Ρίβερς έδωσε πράγματα (αλλά έχασε το κρίσιμο τρίποντο στο 69-66), όπως και ο Γιάνκοβιτς, αλλά μέχρι εκεί.

Μπορεί να κάνουμε λάθος και η σκέψη μας να δείχνει πολύ απλοϊκή, αλλά δε μπορέσαμε να καταλάβουμε το λόγο που το ροτέισον του ΠΑΟΚ χθες, ήταν τόσο μικρό. Τολιόπουλος, Χριστοδούλου (είχε κάνει εξαιρετικό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό) και Καμπερίδης (γιατί μπήκε 7 δευτερόλεπτα πριν το τέλος;), έπαιξαν ελάχιστα. Επίσης, δε μπορέσαμε να καταλάβουμε το λόγο που ο Ρένφρο, στο πρώτο του παιχνίδι στην Ευρώπη, μετά από τέσσερα χρόνια σε αμερικανικό κολλέγιο και αλλά δύο στη G-League, με τρεις προπονήσεις με την ομάδα, έμεινε στο παρκέ σχεδόν 11 λεπτά, ενώ ο Καμαριανός έδειχνε συγκεντρωμένος. Εδώ, ίσως να έχει να κάνει και με το επίπεδο ετοιμότητας του Λι, αλλά δε γίνεται να μη σημειωθεί ότι με την επιστροφή του δεύτερου, ο ΠΑΟΚ επέστρεψε στη διεκδίκηση της νίκης στην τέταρτη περίοδο.

Σε κάθε περίπτωση, ο ΠΑΟΚ είναι στο 7-11 κι έχει περισσότερες νίκες μόνο από τον Ηρακλή και τον Ιωνικό, χρωστώντας και την εντός έδρας αναμέτρηση με τον Προμηθέα. Έχει μπροστά του, έξι παιχνίδια μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, με Απόλλωνα Πάτρας, Άρη, Ιωνικό, Κολοσσό, ΑΕΚ, συν αυτό με τον Προμηθέα και καλείται να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη βαθμολογική συγκομιδή γίνεται.

Με τα δεδομένα που επικρατούν τώρα, «ταβάνι» δείχνει η έκτη θέση. Αν βγει έβδομος ή όγδοος, πέφτει πάνω σε Παναθηναϊκό ή Ολυμπιακό, οπότε θα είναι σα να... μη μπήκε στα πλέι οφ. Αν μείνει εκτός οκτάδας, εκεί, ανεξαρτήτως ελαφρυντικών και διάφορων προβλημάτων από την αρχή, τότε θα μιλάμε για μια εντελώς αποτυχημένη σεζόν...

Υ.Γ.: Πλησιάζοντας στο τέλος της χρονιάς και με τα χρήματα από το στοίχημα που περίμεναν όλοι, να έχουν πάει για Ιούλιο και βλέπουμε, μαθαίνουμε για αποχές σε ομάδες, για απλήρωτους παίκτες, που εμφανίζουν ξαφνικές ιώσεις, για διακανονισμούς που δεν τηρούνται. Ο ΠΑΟΚ βαστάει ακόμα, συνεχίζει να έχει μία νορμάλ καθημερινότητα και έχει μόλις επτά νίκες. Και για αυτό, ο μοναδικός που δεν πρέπει να προβληματίζεται στην ομάδα, είναι ο Θανάσης Χατζόπουλος...

Υ.Γ. 2: Δεν είχε μόνο δύο έρμπολ (!) βολές ο Ρένφρο χθες. Είχε και τέσσερα ριμπάουντ και δύο κλεψίματα και μια τάπα, έδωσε και μια ασίστ, μαζί με τους τρεις πόντους του. Πρώτη φορά έπαιξε στην Ευρώπη, με τρεις προπονήσεις ο άνθρωπος. Ας περιμένουμε λίγο να βρει τα πατήματα του κι αν μπορεί να τα βρει. Το ίδιο θα λέγαμε κι αν είχε 20 πόντους και 10 ριμπάουντ χθες.

Υ.Γ. 3: Ήταν τόσο κακή η κατάσταση του Γκριν χθες, που ούτε στο τελευταίο δίλεπτο, που η ομάδα έψαχνε το τρίποντο σαν το νερό στην έρημο, δε μπορούσε να μπει αντί του Μάντζαρη ο οποίος έχασε δύο ελεύθερα, που τα έδινε ξεκάθαρα η αντίπαλη άμυνα;