Σαν σήμερα στις 17/3/1992, ο ΠΑΟΚ ταξίδεψε στη Ναντ προσπαθώντας να κατακτήσει για 2η συνεχόμενη φορά τον τίτλο του Κυπελλούχου Ευρώπης της περιόδου 1991-1992...
Αντίπαλός του ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και η ... τύχη. Μαζί του όπως πάντα ο κόσμος της ομάδας, μιας και 4.000 και πλέον οπαδοί μας βρέθηκαν στη γαλλική πόλη και δεν σταμάτησαν να ενθαρρύνουν τους παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Στο ημίχρονο η Ρεάλ ήταν μπροστά με 28-42. Κάπου εκεί ο Μπάνε παίρνει την ομάδα στις πλάτες του και πυροβολεί αδιακρίτως το καλάθι των Ισπανών. Η διαφορά μειώνεται και 13'' πριν τη λήξη, με το σκορ στο 60-63, ο Πρέλεβιτς παίρνει την μπάλα, στέλνει όλους τους συμπαίκτες του μέσα στη ρακέτα, περνά το κέντρο και ...σουτάρει από τα δέκα μέτρα ! Nothing but net, και ισοφαρίζουμε για πρώτη φορά στο δεύτερο ημίχρονο !
Θυμόμαστε ακόμη τη σιγουριά μας ότι με τον Μπάνε στις φλόγες δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε το ματς στην παράταση... Όμως με την επαναφορά, οι Ισπανοί κερδίζουν φάουλ. Εκτελεστής της (μία-συν-μία, τότε) βολής ο (δικός μας τη σεζόν 1985-86) Μαρκ Σίμπσον που αστοχεί...
Το ριμπάουντ ο φασούλας, και υπάρχει ακόμα λίγος χρόνος για μια επίθεση. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ΠΑΟΚτσής που είδε τη φάση live και δεν είπε αυθόρμητα: «δώσε τη μπάλα στον Μπάνε και κερδίσαμε!». Όμως ο φασούλας προσπαθεί να πασάρει στον Μπουντούρη, παρεμβάλλεται ο Ricky Brown που αστραπιαία σουτάρει από τα τρία – τέσσερα μέτρα για το νικητήριο καλάθι... (από τον Brown πήραμε μια πολύ πικρή ρεβάνς στον μικρό τελικό του final four του ΣΕΦ την επόμενη χρονιά – σε ένα ματς που έγινε απλά γιατί έπρεπε να γίνει...)
Συγκλονιστική η σκηνή στο τέλος του αγώνα που ο Μπάνε κατέρρευσε... Στα τόσα χαμένα πρωταθλήματα των αμέσως προηγούμενων ετών, τώρα ερχόταν να προστεθεί ένα ευρωπαϊκό Κύπελλο, με τον ίδιο, άδοξο τρόπο...
Ένα Κύπελλο, για το οποίο ο ίδιος κατέθεσε την ψυχή του μέσα στο γήπεδο, και είναι δεδομένο ότι απ' όσους ήταν στο παρκέ ήταν ο μόνος που πίστευε σε όλο το παιχνίδι ότι μπορούμε να το πάρουμε.
29 πόντοι με 5/8 βολές, 3/10 δίποντα και 6/10 τρίποντα, 4 ριμπάουντ, και 4 ασίστ, ο απολογισμός του τίγρη εκείνη τη βραδιά. Αλλά αυτό που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη όλων μας από εκείνον τον χαμένο τελικό ήταν το γοερό κλάμα του Μπάνε στο παρκέ της Νάντ, που όμως για τον ίδιο ήταν μια στιγμή κάθαρσης με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης, μια στιγμή που άλλαξε για πάντα τον τρόπο που αντιμετώπιζε το αγαπημένο του άθλημα - όχι όμως και την αγαπημένη του ομάδα...
Υπήρχε όμως ακόμη ένας λόγος για την αντίδραση του Μπάνε εκείνο το βράδυ...
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
ΠΑΟΚ: Μπουντούρης 3 (1), Πρέλεβιτς 29 (6), Μπάρλοου 5 (1), Παπαχρόνης 5, Σταυρόπουλος, φασούλας 17 (11 ριμπάουντ), Φιλίππου 4.
Ρεάλ: Αντούνεθ 2, Σίμπσον 24 (4), Μπιριούκοφ, Μπράουν 18, Γιορέντε 6, Καργκόλ 6, Ρομάι 2, Α. Μαρτίν 7.
![Ήττα στο φινάλε για τον ΠΑΟΚ Β [εικόνες]](https://www.paokmania.gr/media/k2/items/cache/87b15ae6c653d1a299b928e3d5934617_XS.jpg "Ήττα στο φινάλε για τον ΠΑΟΚ Β [εικόνες]")
HEADER
Ημουν μέσα στο γήπεδο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φάση όταν ο Φασούλας χάνει την μπάλα και μαζί και το παιχνήδη. Όλο το γήπεδο πάγωσε και ακούγονταν μόνο καμιά 50ρια ισπανοί.
O Μάρτιος ήταν ο μήνας ...των τελικών. Μεγάλη ως συγκλονιστική η παρουσία του Μπάνε στο ματς του Μπολιέ
στην τριποντη βομβα απο το κεντρο του Μπανε ημουνα σιγουρος οτι ηταν μεσα , οσο για τη μαλακια του δημαρχου ....μια ωρα την εβλεπα....εφταιγε κι ο Μπουντουρης...πανε κοντα στον αχρηστο να την παρεις στα σιγουρα βρε αγορι μου..
Δεν νομίζω ότι υπάρχει ΠΑΟΚτσής που είδε τη φάση live και δεν είπε αυθόρμητα: «δώσε τη μπάλα στον Μπάνε και κερδίσαμε !»
εγω δεν νομιζω να υπαρχει ΠΑΟΚτσης που ειδε τη φαση κ δεν ειπε αυθορμητα τι κανει ο μαλακας??
Άλλος έπρεπε να καταρρεύσει εκείνη τη νύχτα κι όχι ο Μπάνε, αλλά φαίνεται ότι τα παχύδερμα πολλές φορές είναι ψηλά και αδύνατα, και όχι χοντρά. Παρεμπιπτόντως να εκφράσω την διαφωνία μου με την τοποθέτηση του ακατανόμαστου στην μαύρη λίστα του παοκμάνια. Ο ακατανόμαστος είναι μία κατηγορία μόνος του, όχι μόνο δεν μπορεί να μπαίνει στην ίδια κατηγορία με την Αννούλα την Καραμανλή ή τον Βασιλάκη τον Τσιάρτα, αλλά ούτε καν με τον Σπάθα. Είναι ο άνθρωπος που στηρίξαμε με κλειστά μάτια παρά τα πολλά και συνεχόμενα λάθη του (αν δεν κάνω λάθος, αλλά δυο παιχνίδια με τον Άρη χάσαμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο) και μας το ανταπέδωσε με τον "καλύτερο" τρόπο. Πουλώντας μας για τον αιώνιο εχθρό και γυρίζοντας μας την πλάτη για πάντα. Νομίζω ότι ο κάθε παοκτσής θα έπρεπε να χρησιμοποιεί το όνομα του αντί του Εφιάλτη, σε τελική ανάλυση, ο Εφιάλτης δεν είχε την στήριξη και την λατρεία όλων των Σπαρτιατών όταν τους πρόδωσε.
Υ.Γ.: Είμαι 100% σίγουρος ότι δεν ήταν μόνο ο Μπάνε που κατέρρευσε εκείνη τη νύχτα, εγώ είδα ένα, αλλά πρέπει να είχε πολλά πιτσιρίκια που τους πήραν τα κλάμματα.
Ενας και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ο ΜΠΑΝΕ! Δέν πρόκειται να ξαναυπάρξει άλλος σάν κι αυτόν.
Επρεπε και πρέπει η φανέλα του με το νούμερο 7 να κρεμαστεί στην οροφή του γηπέδου και να μήν την ξαναφορέσει άλλος ξανά όπως και έναν αγώνα-εκδήλωση προς τιμήν του.
Ως ελάχιστη ένδειξη τιμής στον ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΑΙΚΤΗ-ΑΝΘΡΩΠΟ-ΠΑΟΚΤΣΗ τον BANE PRELEVIC!!!
Πως γινεται να εχω ιδιο nick με αλλον?
RSS