Η διοίκηση της τετρανδρίας στο μπάσκετ του ΠΑΟΚ προσπαθεί με κάθε τρόπο να ξεφορτωθεί το ακριβό συμβόλαιο του αρχηγού της ομάδας Μπάνε Πρέλεβιτς...
Γίνονται μαραθώνιες συναντήσεις και σκληρές διαπραγματεύσεις υπό την ασφυκτική πίεση μεγάλης μερίδας του κόσμου (δυστυχώς όχι όλου) που πολιορκεί επί ώρες τα γραφεία, ώστε να βρεθεί λύση και ο Μπάνε να συνεχίσει και να κλείσει την καριέρα του στον ΠΑΟΚ. Μπροστά στην πίεση αυτή η διοίκηση αναγκάζεται αρχικά να υποχωρήσει...
Οι εκπρόσωποι του παίκτη αποχωρούν αργά τη νύχτα με την προφορική συμφωνία, δια στόματος Αλεξοπούλου, για τέσσερα χρόνια συμβόλαιο έναντι του ποσού των 288 εκατομμυρίων δραχμών το χρόνο, που αφήνει ικανοποιημένο τον αθλητή και όλους εμάς τρισευτυχισμένους...
Την επόμενη όμως μέρα στο ραντεβού για τις υπογραφές, εμφανίζονται συμβόλαια με διαφορετικούς όρους και το γυαλί σπάει οριστικά με την τότε διοίκηση να επιτυγχάνει το σκοπό της...
Ο Μπάνε θα φύγει για την Μπολόνια και την ασπρόμαυρη Κίντερ, αφού νιώθει ότι εμπαίχτηκε...
Η εξέλιξη αυτή δίχασε τον κόσμο και οι εργολάβοι της
α(θ)λητικής δημοσιογραφίας έριχναν τόνους λάδι στη φωτιά επιχειρώντας να αποδομήσουν την προσωπικότητα του Πρέλεβιτς , αμφιβάλοντας παράλληλα ανοιχτά για το πόσο θα μπορούσε να προσφέρει στο εξής, καταφέρνοντας να πείσουν τους περισσότερους ότι αυτή είναι η λύση "για το καλό του ΠΑΟΚ!"
Η μοναδική φωνή που στέκεται στο ύψος της και μάταια βροντοφωνάζει την αλήθεια αδιαφορώντας για το οποιοδήποτε κόστος είναι η εφημερίδα "ΠΑΟΚΤΣΗΣ"... γράφοντας έξω από τα δόντια:
"Μικραίνετε τον ΠΑΟΚ για να χωρέσει στην τσεπούλα σας!"
Μπροστά στο τετελεσμένο λοιπόν αυτό γεγονός κάποιοι ένιωσαν την ανάγκη να μην αφήσουν τον Μπάνε Πρέλεβιτς να φύγει από τον ΠΑΟΚ χωρίς να του δείξουν έμπρακτα ότι αναγνωρίζουν την προσφορά του, ότι νιώθουν την πίκρα του και αν μη τι άλλο ότι τουλάχιστον κατάλαβαν ποιός είναι...
Δίνοντας του λοιπόν αυτή την πλακέτα με τα ίδια μου τα χέρια του είπα:
" Αξίζεις την τιμή αυτή γιατί είσαι ο αρχηγός μας και είμαστε σίγουροι ότι αργά ή γρήγορα θα ξαναείσαι κοντά μας"...
Από τότε φυσικά "και άλλαξαν πολλά" όπως λέει και το σύνθημα του Λαού, σχεδόν όλα εκτός από ένα...
Από αυτό το συναίσθημα της απέραντης αγάπης που θα ξανανιώσεις αύριο που η ομάδα σου θα σε τιμήσει επιτέλους και επίσημα,αποσύροντας τη φανέλα σου, κρεμώντας την στο ταβάνι του γηπέδου μας για να δείχνει τον δρόμο στις επόμενες γενιές και να θυμίζει πως
"Όταν παίζεις για τον ΠΑΟΚ ντρέπεσαι να χάνεις"...
