Κακά τα ψέματα, το χθεσινό παιχνίδι ήταν το πιο δύσκολο από τα τρία σερί παιχνίδια που έδωσε ο ΠΑΟΚ κόντρα στον Παναθηναϊκό, για λόγους όχι καθαρά αγωνιστικούς. Όταν μια ομάδα έχει ηττηθεί δύο φορές σερί, τότε το φυσιολογικό είναι να βγάλει αντίδραση και να προσπαθήσει να σώζει ό,τι σώζεται.
Κάτι τέτοιο προσπάθησε και χθες ο αντίπαλος. Μπαίνοντας με ορμή και εκμεταλλευόμενος την κακή παρουσία τον ασπρόμαυρων χαφ, κατάφερε να προηγηθεί και να νιώσει πως έχει κάποιες ελπίδες για ανατροπή.
Ελπίδες βέβαια που δεν συντηρήθηκαν με κανέναν τρόπο αγωνιστικά, αφού μετά το γκολ, ο αντίπαλος δεν δημιούργησε καμία άλλη ευκαιρία στα ασπρόμαυρα καρέ, αλλά συντηρήθηκαν εξωαγωνιστικά με τον απίθανο τύπο που παρίστανε τον διαιτητή.
Ο «κύριος» λοιπόν αυτός, αφού έκλεισε τα μάτια στα πέντε πρώτα φάουλ του Κουρμπέλη, θυμήθηκε στο έκτο φάουλ πάνω στον Ολιβέιρα να δώσει κίτρινη κάρτα, ενώ χάρισε και την ολοφάνερη αποβολή του στο δεύτερο ημίχρονο για αγκωνιά στο πρόσωπο του Νάρεϊ!
Μετά από αυτό βέβαια, μέχρι και ο αντίπαλος προπονητής κατάλαβε πως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί και απέσυρε τον ποδοσφαιριστή του, με τον ρέφερι στη συνέχεια να εξακολουθεί να αφήνει ατιμώρητο το κατς των πράσινων παικτών, επιτρέποντας κλωτσιές σε γόνατα, τραβήγματα φανέλας και τάκλιν από πίσω χωρίς να συγκινείται ιδιαίτερα.
Παρόλα αυτά, ο ΠΑΟΚ, όντας σαφώς η καλύτερη ομάδα και κατάφερε να ισοφαρίσει με πέναλτι που υποδείχθηκε μέσω VAR (αφού ο ρέφερι έκλεισε και πάλι τα μάτια σε κανονική ροή) και να κλείσει εκεί την σεμνή τελετή, ολοκληρώνοντας την τριλογία των παιχνιδιών κόντρα στον Παναθηναϊκό με δύο νίκες, μία ισοπαλία, μία πρόκριση στα ημιτελικά και συνολικό σκορ 6-1.
Ο Δικέφαλος λοιπόν μετά από την πρόκριση αυτή, θα συναντήσει στα ημιτελικά του κυπέλλου τη Λαμία, με τον δρόμο να είναι πλέον ορθάνοικτος για τον έκτο τελικό τα τελευταίο επτά χρόνια, εκεί που ο ΠΑΟΚ θα διεκδικήσει το ένατο κύπελλο της ιστορίας του.
Υ.Γ: Μιλήστε μας λίγο για το σύνδρομο των Τεμπών.
Υ.Γ1: Το είχαμε πει και θα το ξαναπούμε: ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΤΕ, ΝΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΕΤΕ.
