Τουλάχιστον κέρδισε!

Λένε πως στα ντέρμπι δεν μετράει τίποτε άλλο πέρα από τους τρεις βαθμούς. Είναι εμφανές πως με αυτή την σκέψη , αλλά και με το αντίστοιχο άγχος παρατάχθηκε ο Δικέφαλος στην Τούμπα. Ο μόνος στόχος ήταν οι τρεις βαθμοί και ο τρόπος που θα το κατάφερνε αυτό πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

Ο ΠΑΟΚ παρατάχθηκε με μια «περίεργη» εντεκάδα, κόντρα στα ως τώρα δείγματα γραφής του Άμπελ Φερέιρα και αυτό έγινε φανερό από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Η παρουσία του Εσίτι στην μεσαία γραμμή αποκάλυψε και την μεγαλύτερη αδυναμία του φετινού ΠΑΟΚ που δεν είναι άλλη από το Transition, δηλαδή την μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα και το αντίστροφο.

Το γεγονός πως ο Δεικέφαλος δέχθηκε φτηνά γκολ σε όλα τα φετινά ντέρμπι δεχόμενος αντεπιθέσεις, οδήγησε τον προπονητή σε αυτή την επιλογή καλύπτοντας τα νώτα του με την παρουσία του Νιγηριανού, πράγμα το οποίο όντως βοήθησε στην καλύτερη αμυντική λειτουργία της ομάδας.

Ωστόσο, η κίνηση αυτή είχε τα αντίθετα αποτελέσματα στο άλλο μισό του γηπέδου. Η παρουσία του Εσίτι έναντι ενός μέσου με δημιουργικές ικανότητες (Μαουρίσιο ή Ντόουγκλας), έκανε το μαρκάρισμα στον Μίσιτς ασφυκτικό, αλλά και το ντουμπλάρισμα πάνω στον Γιαννούλη πιο εύκολο.

Το αποτέλεσμα ήταν ο ΠΑΟΚ να βασίζεται αποκλειστικά σε κάποια έμπνευση του Μπίσεσβαρ, στον μονοδιάστατο Λημνιό που μπορεί να δημιουργήσει καταστάσεις μόνος ως αποτέλεσμα ομαδική λειτουργίας και όχι μόνος του, αλλά και στον Βιερίνια που έκανε πάρα πολλά λάθη και πολλά από αυτά εύκολα, δείγμα της έλλειψης συγκέντρωσης, του άγχους, αλλά και του εκνευρισμού της ομάδας.

Στο δεύτερο μισό βρέθηκαν κάποια κενά και το ανόητο πέναλτι του Σιμόες έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του Δικεφάλου του Βορρά. Ο ΠΑΟΚ συνέχισε να μην ικανοποιεί, απέτυχε να καθαρίσει το ματς με την μεγάλη ευκαιρία του Μπίσεσβαρ (τραγική έλλειψη καθαρού μυαλού σε αυτή τη φάση), δέχθηκε δύο μεγάλες φάσεις στις οποίες στάθηκε τυχερός, ενώ ακόμη και στο τέλος, ο Λημνιός αρνήθηκε να σπάσει την μπάλα στον Άκπομ που βρισκόταν μπροστά στην κενή εστία, προκειμένου να καθαρίσει το παιχνίδι.

Συνοπτικά, το μόνο που κρατάει ο ΠΑΟΚ από αυτό το παιχνίδι είναι η νίκη. Το γεγονός ότι χρειάστηκε να θυσιαστούν σχεδόν όλες οι επιθετικές αρετές και ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας προκειμένου να εξασφαλιστεί η σχετική αμυντική ισορροπία πρέπει να προβληματίσει τον Άμπελ Φερέιρα που καλείται να βρει και άλλες λύσεις σε τέτοιες καταστάσεις.

Περνώντας στα εξωαγωνιστικά, για άλλη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες τραγικής προπαγάνδας με θέμα τη διαιτησία. Είναι προφανές πως δεν υπάρχει κανένα φάουλ πάνω στον Βράνιες ο οποίος έχει τοποθετηθεί λάθος πίσω από τον Σφιντέρσκι και πέφτει μόνος του κάτω προσπαθώντας να βάλει την προβολή για να κόψει την παράλληλη πάσα του Λημνιού.

Πράγμα φυσικά φανερό από την παντελή έλλειψη διαμαρτυρίας τόσο του Βόσνιου (που δεν είναι το καλύτερο παιδί), όσο και όλων των συμπαικτών του, που προφανώς δέχθηκαν «ιδιαίτερα» μαθήματα μετά το παιχνίδι για να ανακαλύψουν ετεροχρονισμένα άλλο ένα άλλοθι για το 7ο συναπτό παιχνίδι τους χωρίς νίκη κόντρα στον ΠΑΟΚ.

Υ.Γ: Ξέρουμε πως σας λείπουν οι Έλληνες καμικάζι τύπου Κομίνη, αλλά το να συντάσσεστε πλήρως με τη γραμμή του Ολυμπιακού αποδεικνύει για άλλη μια φορά το πόσο έχει μικρύνει η ΑΕΚ σαν οντότητα, πράγμα φανερό και στο αγωνιστικό σκέλος όταν ακόμη και στο ματς του πρώτου γύρου!

Τότε χρειαστήκατε τον μη καταλογισμό πεντακάθαρου φάουλ πάνω στον Αουγκούστο προκειμένου να κλέψετε την ισοπαλία. Βολεύεστε με διαιτησίες όπως αυτές στο ΟΑΚΑ κόντρα στον Παναιτωλικό (με πέναλτι εκτός περιοχής για άλλη μια χρονιά), αλλά η αντίδραση σας αυτή μας προκαλεί απλά γέλιο και τίποτα παραπάνω.