Για το λαό σου, την ιστορία ...

" Λέω.... αυτοί οι άνθρωποι... τι ψυχή μπορεί να έχουν... ξέρεις... να έχεις έρθει πρόσφυγας, να έχει χαθεί όλο το βίο σου... και εσύ να αναζητάς να ιδρύσεις ομάδα;"
Για το λαό σου, την ιστορία ...

Bizim ΠΑΟΚ.

Το σωματείο που δημιουργήθηκε από το μαύρο του θανάτου, από το άσπρο της ζωής. Που έμαθε να πορεύεται μεταξύ θλίψης και ελπίδας. Να θρέφεται από αυτές, να μεγαλουργεί μέσα από αυτές. Για να διατηρεί αυτό που ποτέ δε θα χαθεί, ποτέ δεν θα αλλοτριωθεί, ποτέ δεν θα αλλοιωθεί. ΤΗΝ ΙΔΕΑ ενός φορέα πέρα και πάνω από έθνη, θρησκείες, πατρίδες. Ενός σωματείου που δεκαετίες πριν.. ξεριζωθεί από την πρώτη βάση του, είχε το σθένος (και καμάρι) να ανοίξει τις πόρτες του για γηγενείς Τούρκους που δεν είχαν τη δυνατότητα να αγωνιστούν στην δική τους Λίγκα, αυτοί που μετέπειτα ίδρυσαν γνωστή ομάδα της Πόλης.

Του σωματείου που έφτασε στο διχασμό γιατί οι ιδρυτές του ΠΑΟΚ αποζητούσαν μια ομάδα που θα μπορούσε να υποδεχτεί όποιον ήθελε να βοηθήσει, ένα Πανθεσσαλονίκιο σωματείο όχι απλά μια αθλητική ένωση Κωνσταντινουπολιτών. Χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς με μοναδικό κίνητρο την αγάπη για την ιδέα αυτή: Που απαίτησε αίμα οπαδών του... που γιγάντωσε τον ΠΑΟΚ, που τον διατήρησε στα πέτρινα χρόνια, που έδωσε τη σπίθα για την αναγέννηση, την υπομονή και την πίστη στις προθέσεις του Ιβάν Σαββίδη για τα του ΠΑΟΚ. Μια ιδέα που χτίστηκε έτσι ώστε ποτέ να μη σβήσει, πάντα να θυμίζει, ποτέ να μη ξεχνά.

Να θυμίζει -πέρα από πολλά άλλα- ότι ο αθλητισμός, δεν εξελίσσεται μέσα από τον ανταγωνισμό, αλλά από την άμιλλα. Που με τη σειρά της προδιαθέτει μια -έστω βασική- ικανότητα αποδοχής της ανθρώπινης αξίας, των δικαιωμάτων, αναγκών και ελευθεριών. Μια συνείδηση η οποία θα μπορεί να ικανοποιήσει ελάχιστα απαιτούμενα όπως σεβασμό στον αδύναμο, αλληλεγγύη στον κατατρεγμένο, στήριξη στον αδικημένο, αντίδραση σε κάθε κατεστημένο που λειτουργεί με ανισονομία.

Κάτι που ακούγεται τόσο απλό αλλά υλοποιείται τόσο δύσκολα, είναι η κληρονομιά που τόσα χρόνια διατηρούσε και διατηρεί ο Δικέφαλος Αετός. Δυστυχώς, οι ενδείξεις ότι κάτι...οξύμωρα άρρωστο υποθάλπεται εντός του οπαδικού ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ του ΠΑΟΚ λαμβάνουν μορφή καθημερινών πια παραδειγμάτων που δεν μπορεί πια κάποιος να παραγνωρίσει την αναγκαιότητα να συζητηθούν, καταγραφούν, αναλυθούν (όπως σε νεαρά παιδιά) ώστε ακολούθως να αντιμετωπιστούν με σαφήνεια και χωρίς περιθώριο επαναφοράς τους στην ιστορία του μεγαλύτερου προσφυγικού σωματείου στον κόσμο.

Την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου, πριν την έναρξη του αγώνα με την κωμωδία από την Τρούμπα, ανάμεσα σε όλα τα πανό που είχαν αναρτηθεί, κάποιοι επέλεξαν να ανεβάσουν τη φωτογραφία του Ράτκο Μλάντιτς, από τους υπεύθυνους για την γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα το 1995 (βεβαίως υπό την ανοχή -και όχι μόνο- του ΝΑΤΟ) όπου εικάζεται πως περίπου 7.000-8.000 Κροάτες μουσουλμάνοι άνδρες και αγόρια από 12 μέχρι 75 ετών θανατώθηκαν και ακολούθως εγκαταλείφθηκαν σε μαζικούς τάφους. 

Δεν γνωρίζω αν ήταν κίνηση κάποιου οπαδού της Παρτιζάν που ακολουθεί και τον ΠΑΟΚ και απλά δεν γνωρίζει την ιστορία και τη σχέση του με γενοκτονίες και αιματοχυσίες αθώων, δεν γνωρίζω αν ήταν κίνηση κάποιου που έχει στόχο να κατευθύνει πολιτικά ή να ασκήσει πολιτική επιρροή μέσα σε σύνδεσμο/συνδέσμους του ΠΑΟΚ για λογαριασμό συγκεκριμένων (παρα)κρατικών φορέων/κομμάτων. Προσωπικά ελπίζω να είναι μια λάθος κίνηση ενός απαίδευτου νεαρού, λανθασμένα φανατισμένου. Μια κίνηση που δυστυχώς διέλαθε της προσοχής ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ συνδέσμων του ΠΑΟΚ και έτσι το πανί αυτό παρέμεινε εκεί πάνω αλλοιώνοντας και αμαυρώνοντας την ιστορία του ΠΑΟΚ για 90 λεπτά.

Από την άλλη, την ίδια ημέρα είχε προγραμματιστεί, άτυχος όπως και οι διοργανωτές του εμμέσως πλην σαφώς παραδέχτηκαν σε σύντομο χρόνο, συλλαλητήριο για το Μακεδονικό. Ένα ζήτημα το οποίο δοκιμάζει τη συνοχή της κοινωνίας αλλά και την ικανότητα της να διακρίνει έννοιες όπως ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός. Μια..εκρηκτική κατάσταση όπως είναι γενικά παραδεκτό.

Και δεν μιλάω για πατριωτισμό (ή έστω τοπικισμό). Να αγαπάς την πατρίδα σου, ΝΑ ΤΗ ΣΕΒΕΣΑΙ, να την υποστηρίζεις όταν σε έχει ανάγκη, ΝΑ ΣΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΓΚΗ, το δικαίωμα να προστατεύσεις την οικογένεια σου, τα έθιμα, τις παραδόσεις. Κανείς νοήμων άνθρωπος δεν θεωρώ ότι μπορεί να αρνηθεί το δικαίωμα του καθενός σε όλα τα παραπάνω.

Αλλά ο εθνικισμός είναι ένα φίδι που μπορεί να μολύνει τη ψυχή και, στην εποχή μας, το έλλειμμα παιδείας έχει εντείνει επικίνδυνα το φαινόμενο αυτό.

Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε όμως να μολύνει τον ΠΑΟΚ. Δεν γίνεται, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΑΤΟ με τις αξίες, την ιδέα, την ιστορία που φέρει ο ΠΑΟΚ. Δεν αρμόζει στις υπογραφές, τον κόπο, τις θυσίες που έκαναν οι πρόγονοι μας ώστε να τον αφήσουν παρακαταθήκη σε εμάς, εμείς στα παιδιά μας, τα παιδιά μας στα εγγόνια μας...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΑΤΟ με την αντιμετώπιση που έτυχαν οι πρόγονοι μας. Που ΠΑΛΕΨΑΝ όπως μπορούσαν, ακόμα και μέσα από τον ΠΑΟΚ, ώστε άλλοι να μην τύχουν παρόμοιας ξανά. Οι παστρικές που αφέθηκαν να πνιγούν στο Θερμαϊκό, οι τουρκόσποροι που παρατήθηκαν σε μια γωνιά της Θεσσαλονίκης. Αυτοί που λιθαράκι λιθαράκι έχτισαν το Σιντριβάνι, αυτοί που με το αίμα και το υστέρημα τους έχτισαν την Τούμπα. Αυτοί που επέτρεψαν στους εαυτούς τους να πέσουν, αλλά επέβαλαν το να σηκωθούν.

Δεν θέλω να βάλω μπροστά ονόματα συνδέσμων, ειδικά μερικοί φέρουν ονόματα βαριά, τόσο βαριά που εντείνουν στο μέγιστο τους προβληματισμούς μας για το πώς αυτό το πρόβλημα θα βρει την ΠΑΟΚΤΣΙΔΙΚΗ λύση που του αρμόζει. Καθαρή και ντόμπρη χωρίς υπεκφυγές και δικαιολογίες.

Γιατί αν πέρα από την στήριξη στο αθλητικό κομμάτι του συλλόγου, ήταν, είναι και θα είναι η βασικότερη όλων των υποχρεώσεων μας, η διατήρηση της Ιδέας που το προσφυγικό σωματείο του ΠΑΟΚ εκφράζει. Για αυτό και είναι άλλωστε, ο ΠΑΟΚ: Πολλά παραπάνω από μια ομάδα και κανείς, ποτέ, δεν θα του επιτραπεί να κάνει τέτοια επικίνδυνα παιχνίδια που θα αμαυρώσουν την σημασία και την ιστορία που φέρει.

TAGS:

Διαβάστε ακόμη...