Μισό γήπεδο, μία κούρσα, μία δήλωση: Ένας ΠΑΟΚ με χαρακτήρα!

Εξ ορισμού το ματς κόντρα στον Λεβαδειακό ήταν πολύ επικίνδυνο για τον ΠΑΟΚ. Πόσω μάλλον δε χωρίς τον Γιάννη Κωνσταντέλια και με μετρημένες επιλογές μπροστά απέναντι σε μία ομάδα που παράγει ποδόσφαιρο, βρίσκει εύκολα γκολ και δουλεύει εξαιρετικά τη μετάβαση. 

Όλα αυτά οι γηπεδούχοι τα έδειξαν στην πράξη. Τη φάση δε του 2-1 θα πρέπει να την δουν και να την ξαναδούν στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ καθώς με μετρημένες τρεις πάσες, ο Λεβαδειακός διασχίζει όλο το γήπεδο και «τρυπά» όλη την ραχοκοκαλιά του αντιπάλου και στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα.

Ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα πριν από τη σέντρα δεν ήταν ο Λεβαδειακός, αλλά ο ΠΑΟΚ. Πώς θα παρουσιαστεί, τι προσέγγιση θα έχει, πώς θα αντιδράσει στις δυσκολίες του ματς. Και οι παίκτες του Ραζβάν Λουτσέσκου κλήθηκαν να περάσουν όλες τις δοκιμασίες.

Ο ΠΑΟΚ είδε από νωρίς να του στραβώνει το παιχνίδι και όσο περνούσε η ώρα έδειχνε να χάνει τον προσανατολισμό του, σε μία μέτρια έως κακή βραδιά για τους περισσότερους. Χρειάστηκε να φτάσουμε στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους για να καταγράψει πραγματική «απειλή», η οποία όμως ήταν και καθοριστική. Ο Οζντόεφ έκανε αυτό που ξέρει καλά, στέλνοντας τον ΠΑΟΚ στα αποδυτήρια με άλλη ψυχολογία, με άλλη αυτοπεποίθηση. Κόντρα στην εικόνα του, είχε φέρει το ματς στα ίσα και είχε μπροστά του ένα ακόμη 45λεπτο.

Δεν ήξερε όμως πως δεν βρισκόταν ούτε καν στα μισά του δρόμου...

Ο Λεβαδειακός τον ξαναέριξε γρήγορα στα «σχοινιά», ενώ ο Σιδηρόπουλος συνέβαλε στο να μπερδέψει ακόμη περισσότερο το μυαλό των παικτών του ΠΑΟΚ, αλλά και όσων βρίσκονταν στον πάγκο. Η συνθήκη αυτή έμοιαζε ιδανική για να «πνίξει» τον Δικέφαλο αλλά κόντρα σε όλους και όλα, ο ΠΑΟΚ είχε ακόμη σφυγμό.

Μικρή παρένθεση για να καταλάβει κανείς τον ψυχισμό των ασπρόμαυρων στο β΄ημίχρονο με όσα εκτυλίσσονταν στη Λιβαδειά, αρκεί να ανατρέξει σε όσα είπαν οι Θεσσαλονικείς μετά το ματς. Ο Παντελής Κωνσταντινίδης, ο οποίος βρέθηκε στο flash interview της NOVΑ (καλώς δεν πήγε ο Λουτσέσκου, ακόμη θα μετρούσαμε τιμωρίες, δεν το έχουν δα σε τίποτα με τον Ρουμάνο) είπε χαρακτηριστικά: «είπαμε ότι θα πεθάνουμε για τη νίκη» ενώ ο Λόβρεν ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ότι αυτή η νίκη συγκαταλέγεται στις πέντε καλύτερες της καριέρας του, με μία εσάνς για τον Σιδηρόπουλο πως η αίσθησή του ήταν ότι πάλευαν 11 εναντίον 11 και ίσως ενός ακόμη...

Τίποτα περισσότερο. Γιατί ο ΠΑΟΚ πήρε ένα πολύ μεγάλο «διπλό» και δεν μπορεί να το επισκιάσει οτιδήποτε άλλο και καμία άλλη συζήτηση...

Και ειδικά η φάση της χρονιάς μέχρι σήμερα. Το τρέξιμο του σχεδόν 38χρονου Τάισον, τον οποίο ο Τσοκάι δεν κατάφερε ποτέ να σταματήσει. Ο ΠΑΟΚ βγήκε στην αντεπίθεση με αριθμητικό μειονέκτημα, δύο εναντίον τεσσάρων, όμως ο τρόπος με τον οποίο ο Βραζιλιάνος κάλυψε μισό γήπεδο, έκλεισε προς τα μέσα και πέρασε τη μπάλα ανάμεσα σε δύο παίκτες του Λεβαδειακού, διαβάζοντας την κίνηση του Γιακουμάκη, είναι η πιο ξεκάθαρη εξήγηση για το τι προσφέρει φέτος ο Τάισον. Και φυσικά η απάντηση στο γιατί ο Ραζβάν Λουτσέσκου τον χρησιμοποιεί «εμμονικά».

Αλλά και η πανηγυρική δικαίωση του on fire -εχθές- Ρουμάνου τεχνικού για τις διορθωτικές κινήσεις από τον πάγκο και δη μετά την αποβολή του Μεϊτέ. Καταρχάς, ο τρόπος με τον οποίο μόνταρε ξανά την τετράδα της άμυνας, βλέποντας κενά και «χτυπητές» αδυναμίες αλλά και κυρίως η επιλογή του να κρατήσει μέσα τον Τάισον, για μία κούρσα, μία ενέργεια όπως αυτή στο φινάλε, και να «θυσιάσει» τον Ντεσπόντοφ. 

Hats off στον Βούλγαρο που έβαλε δεδομένα την ομάδα του πάνω από τον ίδιο, αντιλαμβανόμενος πλήρως πως ο Λουτσέσκου έπρεπε εσπευσμένα να πάει σε αναπροσαρμογή πλάνου... Έτσι λειτουργούν οι ομάδες. 

Το «διπλό» στη Λιβαδειά θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως δήλωση τίτλου, αλλά ο οργανισμός ΠΑΟΚ, προεξάρχοντος του Ραζβάν Λουτσέσκου, θα τον απέρριπτε. Game by game. Το βέβαιο είναι πως (απ)έδειξε ξανά πως είναι μία ομάδα χτισμένη βήμα-βήμα από τον προπονητή της όλα αυτά τα χρόνια. Μία ομάδα που παλεύει, μία ομάδα με χαρακτήρα και προσωπικότητα.