Αυτά τα παιχνίδια δίνουν πρωταθλήματα!

Ο ΠΑΟΚ κατάφερε να πανηγυρίσει ένα τεράστιο διπλό στο «Λάμπρος Κατσώνης» κόντρα στον Λεβαδειακό, σε μια νίκη που ενδεχομένως μπορεί να χαρακτηριστεί και ως η μεγαλύτερη στο φετινό πρωτάθλημα.

Μια εύλογη απορία που θα μπορούσε να δημιουργηθεί στον καθένα αφορά το πώς μπορεί κάποιος να αναγάγει ένα τρίποντο στην έδρα του Λεβαδειακού ως το σημαντικότερο για τη μάχη του τίτλου.

Όλα αυτά την ώρα που ο Δικέφαλος έχει φύγει νικητής από τα ντέρμπι κόντρα σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ, σε Τούμπα και Νέα Φιλαδέλφεια αντίστοιχα.

Κι όμως, αυτή η έξοδος στη Βοιωτία δεν θύμιζε σε τίποτα αυτές των προηγούμενων ετών.

Αυτό συνέβη διότι, πρωτίστως, το σύνολο του Νίκου Παπαδόπουλου αποτελεί δικαίως την έκπληξη της φετινής αγωνιστικής περιόδου, αλλά και γιατί είναι η ομάδα που περίπου πριν 2,5 μήνες ανάγκασε τον ΠΑΟΚ (ευτυχώς) να αναθεωρήσει πολλά από όσα πίστευε μέχρι εκείνο το βαρύ 4-1 στην πρεμιέρα του Κυπέλλου Ελλάδος.

Παράλληλα, το γεγονός ότι οι ασπρόμαυροι προέρχονταν από ένα απαιτητικό μεσοβδόμαδο ευρωπαϊκό παιχνίδι, στερούμενοι μάλιστα τις υπηρεσίες του πιο κομβικού παίκτη τους (Γιάννη Κωνσταντέλια), πολλαπλασίαζε τον βαθμό δυσκολίας της συγκεκριμένης αναμέτρησης.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και το βαρύ πρόγραμμα που ακολουθεί, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ο Ραζβάν Λουτσέσκου είχε μια πολύ δύσκολη εξίσωση να λύσει προκειμένου η ομάδα του να μείνει σε απόσταση αναπνοής από την κορυφή της βαθμολογίας.

Μια εξίσωση που κλήθηκε να λύσει έχοντας έναν Μεϊτέ που αρχίζει να φανερώνει (όπως είναι λογικό) μερικά σημάδια κόπωσης, κάτι που προκαλεί ανισορροπία μεταξύ των γραμμών, αλλά και παίκτες που ναι μεν θεωρούνται μέρος του rotation, αλλά δεν συνεισφέρουν ιδιαιτέρως σε αυτό, με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται οι ήδη «φορτωμένοι» με πολλά παιχνίδια βασικοί.

Κάπως έτσι, ο ΠΑΟΚ βρήκε τον τρόπο να μη λυγίσει και, εν συνεχεία, να φτάσει σε μια μάγκικη νίκη–ανατροπή, αγωνιζόμενος για σχεδόν 20 λεπτά με παίκτη λιγότερο.

Κατόρθωσε να πάρει ένα τρίποντο του οποίου την αξία ενδεχομένως να αντιληφθούμε σε μερικούς μήνες και τότε μικρή σημασία θα έχει το πώς και το γιατί.

Στο τέλος της ημέρας… ή μάλλον της αγωνιστικής χρονιάς, θα μετράει μόνο ότι κέρδισε ένα από εκείνα τα παιχνίδια που δίνουν πρωταθλήματα!

Υ.Γ. Το κακό με τον Σιδηρόπουλο ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια, όταν του «κόλλησαν» μια κατά φαντασίαν ταμπέλα ότι είναι ΠΑΟΚτσής, ευνοεί τον ΠΑΟΚ και πάει λέγοντας.

Έκτοτε, σε κάθε παιχνίδι που τον συναντά η ομάδα, ο ίδιος προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.

Σε βαθμό που του έχει γίνει δεύτερη φύση να σφυρίζει αλλόκοτα και με τρόμο… μην τυχόν και τον κακοχαρακτηρίσουν ότι τάσσεται υπέρ του Δικεφάλου.

Αυτή ίσως είναι η μια πλευρά της ιστορίας, η «αγαθή» αν θέλετε.

Το πράγμα όμως πλέον μετατρέπεται σε εμμονή και η υπομονή, θαρρώ, πως εξαντλήθηκε στη Λιβαδειά.

Υ.Γ.1 Τριάντα και σαράντα ευρώ για να δεις το Λεβαδειακός–ΠΑΟΚ στη Βοιωτία.

Την ώρα που το εισιτήριο στο Σαν Σίρο για το Μίλαν–Λάτσιο κόστιζε φθηνότερα.

Βέβαια θα μου πείτε, έχει Τσάπρα η Μίλαν ή Βήχο η Λάτσιο;

Δίκιο έχετε, θα σας απαντήσω.