Και στο πέρασμά σου τρέμει όλη η Γη

Καμία ομάδα που δεν μπορεί να παίξει κυριαρχικό ποδόσφαιρο, δεν είναι σε θέση να κατακτήσει πρωτάθλημα. Η επιλογή του Νίκολιτς να περιμένει, ήταν σα μία παραδοχή πως η ομάδα του δεν μπορεί. Του είχε βγει στον πάγκο της Βίντι απέναντι στον Λουτσέσκου, όμως δεν είναι κάθε μέρα πασχαλιά.

Ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου, από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης στη γεμάτη Φιλαδέλφεια, έδειχνε πως είναι η καλύτερη ομάδα. Κυριαρχία, πλάνο, δεύτερες μπάλες, μονομαχίες, στα πάντα. Η φλόγα που άναψε στο δεύτερο ημίχρονο απέναντι στον Ολυμπιακό, ήταν αυτή που όχι απλά διατηρήθηκε, αλλά δυνάμωσε στο μεσοδιάστημα.

Απλά στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα που πήγε να κλέψει το παιχνίδι και όχι να το παίξει, είχε ποιο καλές στιγμές. Όμως στο τελευταίο λεπτό αυτού, επιβραβεύτηκε αυτή που ξέρει τι θέλει και πως να το επιβάλλει.

Το γκολ του Μπάμπα, που πλέον έχω χάσει τον αριθμό για το πόσες φορές έχει σκοράρει απέναντι στην ΑΕΚ, ήταν η αρχή για να δούμε τον πιο εντυπωσιακό ΠΑΟΚ της φετινής σεζόν στο δεύτερο ημίχρονο. Η πίεση ψηλά είχε δημιουργήσει θέματα στην ΑΕΚ χωρίς κέρδος για τον ΠΑΟΚ, μέχρι τη στιγμή που ο Ζίφκοβιτς κατάφερε να πιέσει τόσο τον Μουκουντί, όσο χρειαζόταν για να μάθουμε μία καινούργια κίνηση στο ποδόσφαιρο. Ο ΠΑΟΚ πήρε κεφάλι δύο τερμάτων, με την κίνηση «άλλος για Χίο τράβηξε και άλλος για Μυτιλήνη» που προσέφερε ο Γιάννης Κωνσταντέλιας στο κοινό που τόσο τον αγαπάει.

Ο ΠΑΟΚ πήγε να προσφέρει και δεύτερο χάιλάιτ, αλλά η συνεργασία μέσα σε εκατοστά μας ξέφυγε για ένα κοντρόλ, ίσως αν ο Ντέλιας δεν επέλεγε να το κάνει και σούταρε με το μυτάκι, ίσως το σκόρ να πήγαινε πολύ ψηλά.

Παρόλα αυτά, ο ΠΑΟΚ καταφέρνει δεύτερη νίκη σε δεύτερο σερί ντέρμπι, είναι πρώτος στη βαθμολογία και αρχίζει να πείθει πρώτα απ όλα το κοινό του και έπειτα να τρομοκρατεί τους άλλους. Γιατί μέσα σε 15 μέρες, εξέθεσε δύο από τους ανταγωνιστές του.

Στα πρόσωπα, θα σταθώ στον Αντώνη Τσιφτσή που αξίζει όλο τον σεβασμό μας γιατί συνδυάζει την παρουσία του στα γκολπόστ με αυτή την εντυπωσιακή αναγέννηση της ομάδας, προφανώς και δεν υπάρχει ψυχή που να υστέρησε, με μοναδικό παράπονό μου την επιλογή του Γιακουμάκη να μη πασάρει στον Ντέλια. Όμως και ο Κρητικός έδωσε τις μάχες του και δεν μπορείς να το αμελήσεις αυτό.

Κεντρικό πρόσωπο όμως είναι ο Ράζβαν, γιατί αρχίζει και δείχνει πως το βρίσκει με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο, βάζοντας δύσκολα σε έναν ανταγωνιστή που έχασε το πρώτο ντέρμπι της σεζόν, αλλά κυρίως που έδειξε πως φοβάται.

Σε άλλα νέα, περιμένω σήμερα Δευτέρα, τον ΑΣ ΠΑΟΚ να επισκεφτεί τα γραφεία της Τούμπας για να συζητήσει την υπόθεση του γηπέδου και να μην κρυφτεί. Δεν θέλω να πιστέψω πως οι άνθρωποι θα το αναβάλουν πάλι περιμένοντας μία ήττα του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ ώστε να κερδίσουν λίγο σε κλίμα.

Επίσης σε άλλα νέα, διακρίνω μία σκατοψυχία απέναντι στη ΚΑΕ ΠΑΟΚ και την ομάδα του Γιούρι Ζντόβτς, δείγμα νεοπλουτισμού και κακής νοοτροπίας, σε παιχνίδια που είναι ακόμα στο ημίχρονο.

Ούτε εμένα με ενθουσιάζει το ρόστερ, αλλά όταν μία ομάδα προσπαθεί, θέλω να φτάσω μέχρι το τέλος για να κρίνω την ημέρα της.

Στο τέλος λοιπόν, παρά τις γελοιότητες των πουλιών του Λιόλιου που κάνουν τους διαιτητές, ο ΠΑΟΚ κέρδισε.

Και οι νεόπλουτοι χωρίς πλούτο ακόμα, μαζεύτηκαν στα καβούκια τους.