Βλέπεις τον ΠΑΟΚ και βλέπεις το κακό που έρχεται...

Ο Δικέφαλος είδε τους Αρκάδες να παίρνουν «κεφάλι» στο σκορ και, παρότι γύρισε το παιχνίδι με ολική ανατροπή (1-3) πριν το ημίχρονο, «κατάφερε» να ισοφαριστεί και να φύγει με μόλις έναν βαθμό από την Τρίπολη. Το χειρότερο για τους Θεσσαλονικείς είναι πως το αποτέλεσμα δεν προκαλεί πλέον έκπληξη. Δεν προέκυψε από μία… στραβοκλωτσιά ή μια στιγμιαία κακή στιγμή, αλλά είναι απόρροια της εικόνας που παρουσιάζει ο ΠΑΟΚ. Μίας φοβικής ομάδας, που δεν μπορεί να διαχειριστεί τις κρίσιμες στιγμές.

Το σημείο που αλλάζει ολοκληρωτικά το μομέντουμ του αγώνα είναι η μείωση του Αστέρα πριν την εκπνοή του ημιχρόνου (2-3), έχοντας προηγηθεί ένα… φεστιβάλ λαθών από τους Θεσσαλονικείς. Και αντί ο ΠΑΟΚ να εκμεταλλευτεί την ανάπαυλα για να ηρεμήσει και να πάρει τον έλεγχο, στο β’ ημίχρονο εμφανίζεται ακόμη πιο νευρικός, με παθητική διάθεση, σαν να περιμένει το κακό να συμβεί.

Ο Αστέρας μύρισε αίμα, είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Σάββα Παντελίδη στο φινάλε του αγώνα, αποκωδικοποιώντας πλήρως τη ψυχοσύνθεση του αντιπάλου: «πρέπει να πω πως βρήκαμε μια ομάδα που έχει ψυχολογική πίεση. Μετά το εις βάρος μας 3-1 είπα στα παιδιά να το πιστέψουν...». 

Και αυτό γιατί η εικόνα του ΠΑΟΚ ήταν προβληματική σε κάθε γραμμή. Στην επίθεση, πέρα από τα τρία γκολ, καταγράφηκε μόλις μία τελική στην εστία, ενώ συνολικά οι 15 τελικές απέφεραν μόνο τέσσερις στην εστία, με τα περισσότερα τελειώματα να μην... ισοπεδώνουν το «εγώ» των Αρκάδων. Από τη στιγμή που δεν μπορούσε ο Δικέφαλος να «σβήσει» το ματς, ο Αστέρας το πίστευε περισσότερο, επικρατώντας κατά κράτος τόσο στα τάκλιν (14-4), όσο και στις επιμέρους μονομαχίες (29-22).

Στο κέντρο, η μετάβαση από άμυνα σε επίθεση και αντίστροφα έβγαζε αστάθειες, με λάθος επιλογές και χαμένες κατοχές να δίνουν χώρο στον αντίπαλο. Στην άμυνα, τα κενά ήταν εκκωφαντικά, με τον Παβλένκα να σώζει ό,τι μπορούσε απέναντι στις συνεχείς επιθέσεις των Αρκάδων, που κατέγραψαν εννέα τελικές (!), επτά στην εστία και πέντε μέσα από την περιοχή, τρεις εκ των οποίων κατέληξαν στα δίχτυα.

Ο ΠΑΟΚ μοιάζει δεδομένα εγκλωβισμένος σε ένα μοτίβο που ξεπερνά το αγωνιστικό. Μια ομάδα που έβγαζε ασφάλεια μέσα από τη συνοχή της, φέτος εμφανίζεται «σπασμένη» στις γραμμές της. Η εικόνα των προηγούμενων αγώνων – το 0-0 με τη Μακάμπι στην Τούμπα, η βαριά ήττα στη Λιβαδειά, η απώλεια βαθμών με τον Παναιτωλικό και τώρα η «αυτοκτονία» στην Τρίπολη – δείχνει πως ο ΠΑΟΚ έχει μπλέξει σε μια κατάσταση όπου η πίεση τον λυγίζει... Μπορεί να σταθεί κανείς σε όποιο πρόσωπο θέλει για να υποδείξει ως αποκλειστικά υπεύθυνο αυτής της κατάστασης, αλλά το πρόβλημα είναι στο σύνολο, στη γενική εικόνα. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, μία ομάδα ψυχολογικά «εύθραυστη» που ψάχνει για οξυγόνο. 

ΥΓ. Ενδεχομένως καμία ανάλυση δεν είναι πιο ενδεικτική από το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ δέχθηκε τρία γκολ από τη δεύτερη χειρότερη (σ.σ. πρώτη από σήμερα) άμυνα του πρωταθλήματος και τον ουραγό της βαθμολογίας. Και ακόμη πιο εκκωφαντικό είναι το γεγονός ότι το επέτρεψε, έχοντας αέρα δύο τερμάτων...

ΥΓ2. Και ο Παβλένκα και ο Κωνσταντέλιας «μίλησαν» στον κόσμο, μετά το τέλος του αγώνα, με χαρακτηριστικές κινήσεις. Ενδεχομένως να ήταν και άλλοι παίκτες και να αδικούνται καθώς δεν συνελήφθησαν από τον φακό, ωστόσο, ξεχώρισε αυτή του Ντεσπόντοφ. Μπροστά στα δύσκολα...