Σημαδεύοντας τα… πουλιά

Δεν χρειάζονται δικαιολογίες μετά από τέτοιες αναμετρήσεις. Ο ΠΑΟΚ ήταν σοβαρός μέχρι το 70΄, δεν βρήκε γκολ, μετά κινδύνεψε και στο τελευταίο δεκάλεπτο έχασε απλά το μυαλό του. Το τελικό 0-0 δεν το λες δίκαιο, αλλά συμβαίνει. Ποδόσφαιρο είναι.

Ο ΠΑΟΚ πλήρωσε την τραγική ποιότητα πάσας που είχε εντός αντίπαλης περιοχής. Μάλιστα, πρέπει να ήταν η πρώτη φορά – κυρίως στο πρώτο ημίχρονο – που η ομάδα σημάδεψε τόσο πολύ τον φορ της. Ο Γιακουμάκης έκανε σωστά τις κινήσεις, αλλά τελείωσε χωρίς τελική προσπάθεια αυτό το διάστημα. Η ποιότητα πάσας.

Ο Παναιτωλικός με έντεκα πίσω από τη μπάλα, γλίτωσε πολλές φορές επειδή ένα πόδι πετάχτηκε την τελευταία στιγμή. Σε ασίστ, σε σουτ, σε κεφαλιές. Ο ΠΑΟΚ κατάφερε να μη βρει γκολ, ακόμα και με τον Γιακουμάκη να αποκρούει την μπάλα πριν περάσει τη γραμμή.

Προφανώς και οι πιθανότητες μειώθηκαν όταν έγιναν οι αλλαγές. Ακόμα και με παίκτη παραπάνω και με την παρουσία του Ντεσπόντοφ που ουσιαστικά έχει καλύτερες τελικές πάσες από τους συμπαίκτες του, ο ΠΑΟΚ δεν σκόραρε.

Στο μυαλό μου γυρίζει εκείνη η εύκολη πάσα που είχε ο Οζντόεφ προς τον Γιακουμάκη. Σκοτωμένη και αυτή, ανάγκασε τον Κρητικό να τεντωθεί και εν τέλει να μη βρει εστία.

Παράλληλα με όλα αυτά, ο ΠΑΟΚ πληρώνει τον εκνευρισμό του Ζίφκοβιτς. Επειδή μιλάμε για τελικές πάσες, ο Ντέλιας του έδωσε την τέλεια. Ήταν η μοναδική φορά που το μόνο που είχε να κάνει ο Σέρβος ήταν να βρει εστία. Δεν την βρήκε.

Για τις διαιτητικές αποφάσεις, επειδή πολλοί θα κελαηδήσουν, είναι σαφές και στο ακυρωθέν γκολ του Παναιτωλικού πως υπάρχει γεμάτο πάτημα στον Γιακουμάκη, ενώ στη κόκκινη του Ουναϊ, δεν υπάρχει απλά πάτημα, αλλά παρατεταμένο πάτημα στην αστράγαλο του Γιακουμάκη.

Για να φτάσουμε στο σήμερα, ο ΠΑΟΚ έβαλε από μόνος του τον εαυτό του σε πίεση. Είχε προηγηθεί εκείνο το … αριστούργημα στη Λειβαδιά. Πιστεύαμε πως θα βρει αντίδραση, δεν την βρήκε και τώρα τα πράγματα αρχίζουν και σκουραίνουν. Το πρόγραμμα είναι κακό μέχρι τη διακοπή. Πολύ κακό για την ακρίβεια.

Το χειρότερο βέβαια που συμβαίνει, δεν είναι η αδυναμία του ΠΑΟΚ να κερδίσει, η αδυναμία του να σκοράρει και όλα τα συναφή. Είναι το γεγονός πως την ώρα του αγώνα έχεις την αγωνία σου όχι μόνο για το αποτέλεσμα, αλλά γιατί ξέρεις πως υπάρχει πλέον έδαφος για να χτιστεί ακόμα μεγαλύτερη κρίση από την πραγματική.

Καμία ομάδα δεν προχώρησε ποτέ έχοντας περίγυρο έτοιμο να βγει στα χαρακώματα.

Και πραγματικά αναρωτιέμαι εδώ και καιρό, πως στο διάολο θα βγει αυτή η χρονιά…

Υ.Γ.1 Η αλλαγή του Γιακουμάκη με τον Τσάλοφ προφανώς και ξένισε όλους όσους ήμασταν στο γήπεδο. Όμως μετά από οκτώ χρόνια Λουτσέσκου, ξέρουμε πως αυτό θα κάνει γιατί η ομάδα του δεν έχει μάθει να παίζει με δύο φορ. Πλην αυτού του γεγονότος που μπορεί κάλλιστα να έχει κάποιος τις ενστάσεις του, ευθύνη του προπονητή για το αποτέλεσμα δεν υπάρχει. Η εικόνα της ομάδας ήταν κανονική. Εκτός αν πιστεύει κάποιος πως ο προπονητής επιλέγει και το πως θα πασάρουν οι παίκτες του.

Υ.Γ.2 Στο κομμάτι της διαχείρισης, αναρωτιέμαι πότε θα μπει ο Βολιάκο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είχαν θέμα τα στόπερ. Απλά πρέπει να ενεργοποιηθεί. Όπως και ο Μπιάνκο πρέπει να πάρει χρόνο συμμετοχής με τον βασικό κορμό.