Το Γιν (Οζντόεβ) και το Γιανγκ (Μεϊτέ) της διαφοράς για τον ΠΑΟΚ

Η αρμονική συνεργασία του Μαγκομβέντ Οζντόεβ και του Σουαλίχο Μεϊτέ επιβεβαιώθηκε πιο πειστικά από ποτέ στη νέα σεζόν απόψε στο Περιστέρι, εξασφαλίζοντας ένα δίδυμο που μπορεί να δείξει τι ομάδα (θα) έχει στη συνέχεια της αγωνιστικής χρονιάς ο ΠΑΟΚ.

Τον πανηγυρισμό του, σήμα κατατεθέν σε ολάκερη στην καριέρα του όποτε βρίσκει δίχτυα, ο Μαγκομέντ Οζντόεβ μας τον εμφάνισε ως παίκτης πια του ΠΑΟΚ στο μοναδικό παιχνίδι της ποδοσφαιρικής ζήσης του που σκόραρε δύο φορές. Το προπερασμένο φθινόπωρο ήταν, τέλη Οκτωβρίου, κόντρα στον Ατρόμητο στην Τούμπα.

Η αριστερή παλάμη, με τα δάχτυλα ενωμένα, εφάπτεται της δεξιάς γροθιάς. Χειρονομία που αποτελεί τον παραδοσιακό χαιρετισμό του μαθητή προς τον δάσκαλο στη διδασκαλία του Κουνγκ Φου, αλλά οι ρίζες της είναι ακόμα πιο αρχέγονες, καθώς αποτελεί έναν αρχαίο κινεζικό τρόπο να υποδηλώσει αυτός που κάνει τη συγκεκριμένη χειρονομία την αφοσίωσή του ή διάθεσή του σε κάποιον ανώτερο να τον υπηρετήσει.

Συμβολισμός που επεκτείνεται και με την χρήση των χεριών: το αριστερό χέρι (ανοιχτή παλάμη) ελέγχει το δεξί (γροθιά), κάτι που αναδεικνύει πως υπάρχει ο έλεγχος της δύναμης μέσω της πειθαρχίας και πως η δύναμη είναι ελεγχόμενη στην υπηρεσία της μάθησης καθώς το Γιν (η παλάμη) και το Γιανγκ (η γροθιά) έρχονται σε πλήρη ισορροπία, αρμονικά συνυπάρχοντας.

Οι καταβολές του Ρώσου, τόσο γονιδιακά όσο και… γεωγραφικά, ποτισμένες στις πολεμικές τέχνες, στα τελετουργικά τους, στο κάθε τι γύρω από ριγνκ, τατάμι, οτιδήποτε που έχει να κάνει με σωματική επαφή. Η θέση του στο γήπεδο, έτσι κι αλλιώς, απαιτεί ένα… Γιανγκ. Καλύτερο, αρμονικότερο από τον Σουαλιχό Μεϊτέ, η αλήθεια είναι πως δύσκολα βρίσκει. Πέρυσι, χωρίς υπερβολή, η μισή σεζόν του ΠΑΟΚ – και κυρίως το μυαλό του προπονητή του – «κάηκε» από το what if. «Γιατί δεν ήρθε το καλοκαίρι ο Σου και τι θα γίνονταν αν είχε έρθει», η επωδός και σκέψη που κυριάρχησε.

Φέτος, η… μονιμοποίησή του, μετά τον χειμωνιάτικο δανεισμό του ήταν απόλυτη προτεραιότητα. Όχι μόνο για την ηρεμία των πάντων σε αποδυτήρια και αγωνιστικό χώρο, αλλά και για πρακτικούς λόγους. Άλλος ο Μεϊτέ με κανονική και ολόκληρη προετοιμασία και άλλος ο Μεϊτέ ύστερα από απραξία και καλοκαιρινή ραστώνη.

Σε αυτό το, για όλους μουδιασμένο, ξεκίνημα της σεζόν, οι δυο τους, Οζντόεβ και Μεϊτέ μοιάζουν πως βιάζονται να προ(κατά)λάβουν τον… Πρωτοχρονιάτικο ερχομό του Χρήστου Ζαφείρη στην Τούμπα. Είναι σταθερές, πυλώνες του παιχνιδιού των «ασπρόμαυρων», τόσο ανασταλτικά όσο και στο επιθετικό κομμάτι, χωρίς κατ’ ανάγκη να έχουν άμεση, δημιουργική σχέση με αυτό. Αρκεί το πρεσάρισμά τους, η κάλυψη χώρων, τα μέτρα τα δικά τους στο χορτάρι που αυτά ορίζουν τα μέτρα, αλλά και την ένταση που όλη η ομάδα θα καλύψει.

Το αποψινό, «κρύο» ενενηντάλεπτο με τον ΟΦΗ – και λόγω της διακοπής που προηγήθηκε και λόγω των άδειων εξεδρών – το μέχρι στιγμής ιδανικό πειστήριο του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και αυτή τους η χημεία κάνει, στο τέλος της ημέρας, τη διαφορά. Ο Ρώσος είναι αναντίρρητα ο στατιστικός πρωταγωνιστής. Δικό του το πρώτο γκολ (έστω και τυχαίο), με τον ίδιο εννοείται όπως πάντα πανηγυρισμό, δική του η ασίστ στο δεύτερο, που πρακτικά «κλείδωσε» τη διεύρυνση του απόλυτου ξεκινήματος στη Stoiximan Super League για τον ΠΑΟΚ από το ημίωρο κιόλας.

Ενδεικτικό, λειτουργίας και επίδρασης, αυτό ακριβώς το δεύτερο γκολ. Πρέσινγκ ψηλά, κλέψιμο, το οποίο ακριβώς λόγω του χώρου που αυτός – και ο… διπλανός του στο κέντρο – είχαν ανέβει, ανεβάζοντας όλη την ομάδα, μετατράπηκε σε ασίστ για τον Πέλκα (δεκάρι στον σχηματισμό), ο οποίος υποδέχτηκε (ως φουνταριστός) και σκόραρε για δεύτερη σερί αγωνιστική.

Και, αυτό ήταν όλο. Ρώσος και Γάλλος συνέχισαν να συμπεριφέρονται ως τροχονόμοι και μετρόνομοι στο γήπεδο, αφενός περιορίζοντας την όποια διάθεση απειλής και επιθετικής προσπάθειας των Κρητικών, αφετέρου ελέγχοντας το τέμπο και το μομέντουμ της αναμέτρησης τόσο ώστε στο… ρελαντί οι φιλοξενούμενοι να ψάχνουν ένα τρίτο γκολ για να έβαζαν, μια και καλή, το παιχνίδι για ύπνο.

Δεν ήρθε στο χαμένο πέναλτι του Ζίβκοβιτς (απόκρουση Χριστογεώργου) και έτσι σε μια στιγμή, ξύπνησε. Μια στατική φάση έφερε τη μείωση για τους νησιώτες, οι οποίοι φάνηκε, για λίγο έστω, να δείχνουν πιο ενεργητικοί στο γήπεδο. Και πάλι όμως, παρότι εμφανώς με το ρεζερβουάρ κοντά στο άδειο, Οζντόεβ και Μεϊτέ έβαλαν “νεκρά”, σβήνοντας παιχνίδι και απειλητικές διαθέσεις των γηπεδούχων (χαρακτηριστικές δυο, τρεις στιγμές τους, πάνω που ο ΟΦΗ έδειχνε να το πιστεύει, με κλεψίματα στο κέντρο, πίεση στο, αντίπαλο, σημαιάκι του κόρνερ).

Η παρουσία τους, η συνεργασία τους, το (όπως φαίνεται στο φετινό ξεκίνημα) «κούμπωμά» τους, εξασφαλίζει την απαραίτητη δομική βάση για το χτίσιμο, πέτρα την πέτρα, κομμάτι το κομμάτι που επιβάλλεται σε μια σεζόν δέκα μηνών. Δεδομένα χρειάζονται κάλυψη και ανάσες (ο Καμαρά ακόμη δεν πατάει καλά στα πόδια του, ο νιόφερτος Μπιάνκο λογικό ακόμη να μην ξέρει καν που πατάει), ο “Ζαφ” θέλει λίγο παραπάνω από εκατό μέρες για να βρεθεί Τούμπα με τα ασπρόμαυρα, ωστόσο καταγράφεται άφοβα πλέον ότι στα ως τώρα επτά παιχνίδια της χρονιάς, το κέρδος για τον ΠΑΟΚ – πέραν του εγχώριου βαθμολογικού και του ευρωπαϊκού με την παρουσία στη League Phase του Europa League -, αυτοί οι δύο είναι.