Καλές μεταγραφές ή όχι, το αποδεικνύει ο χρόνος

Δεν θυμάμαι πολλούς να γκρίνιαξαν, όταν πληροφορήθηκαν την είδηση της έλευσης στον ΠΑΟΚ του Κόλεϊ ή ακόμη και του-ποδοσφαιρικά προχωρημένης ηλικίας-Λόβρεν. Κανείς, άλλωστε, δεν θα μπορούσε να προβλέψει ότι αυτοί-όπως και οι περισσότερες από τις μεταγραφές του προηγούμενου καλοκαιριού-δεν θα ενίσχυαν ουσιαστικά-είτε για τον έναν είτε για τον άλλο λόγο-την προσπάθεια της ομάδας του Ραζβάν Λουτσέσκου στη διάρκεια της σεζόν.

Ολες οι μεταγραφές από όλες τις ομάδες γίνονται με τις καλύτερες των προθέσεων. Το αν θα «βγουν» όμως ή όχι αποδεικνύεται μόνο στο πέρασμα του χρόνου. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα πρέπει ν’ αφήνονται στην τύχη, κάθε άλλο. Είναι «νόμος», άλλωστε, ότι όσο πιο καλή προεργασία γίνεται, με αναλυτική έρευνα αγοράς, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να σου «βγουν», αν όχι όλες, τουλάχιστον οι περισσότερες κινήσεις στη διάρκεια μιας μεταγραφικής περιόδου.

Μια τέτοια για τον ΠΑΟΚ θυμάμαι το καλοκαίρι του 2008, όταν είχε αποκτηθεί μια ολόκληρη 11άδα παικτών. Οι επτά από εκείνους (Κώστας Χαλκιάς, Βλάνταν Ιβιτς, Αντρέ Βιεϊρίνια, Πάμπλο Κοντρέρας, Μάρκος Αντόνιο, Ζλάταν Μουσλίμοβιτς, Πάμπλο Γκαρσία) έγιναν βασικοί με το «καλημέρα», ενώ ακόμη κι οι κατά κανόνα αναπληρωματικοί Ηλίας Αναστασάκος και Ιμπραΐμα Μπακαγιόκο είχαν ανταποκριθεί στους ρόλους, τους οποίους κλήθηκαν να επιτελέσουν (τα άλλα δύο αποκτήματα εκείνου του καλοκαιριού ήταν οι Τζο Μπιζέρα και Φίλιππος Δάρλας). Φυσικά, κάθε εποχή έχει τις ιδιαιτερότητές της και ας μην ξεχνάμε ότι οι παραπάνω παίκτες είχαν έρθει σε μια ομάδα, που είχε τελειώσει πολύ χαμηλά στη βαθμολογία κι ότι η αξία των παικτών της ήταν… σαρδέλας, κι όχι αστακού, κατά την περίφημη φράση του Φερνάντο Σάντος…